- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 41
Του Βασίλειου-Γεώργιου Γρηγ. Παπαδάκη
Σύμφωνα με το Ρωμαϊκό Δίκαιο ο κατηγορούμενος εθεωρείτο εκ των προτέρων ένοχος και εμφανιζόταν στο δικαστήριο με πένθιμο ένδυμα και μακριά μαλλιά. Η εποχή αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ουδείς θεωρείται ένοχος πριν καταδικαστεί με όλες τις δικαστικές εγγυήσεις. Η μακρά προφυλάκιση (18μηνη), καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι ολέθρια από κοινωνική άποψη και αντίθετη προς τις αρχές του θετού δικαίου όπως ισχύει σήμερα. Στις Η.Π.Α. ο κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να ζητήσει να δικαστεί εντός 24 ωρών, με παράταση δύο ημερών, ειδάλλως πρέπει να αφεθεί ελεύθερος.
Προς επικύρωση των ανωτέρω οι σύγχρονοι νομοθέτες εφαρμόζουν τις θεμελιώδεις φιλελεύθερες αρχές των αγγλικών: «Habeas corpus, acts», του 17ου αι., συνταγματικός χάρτης και «petition of rights» 1628, με κύριο σκοπό να εξασφαλιστούν τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών έναντι πιθανών αδικιών και αυθαιρεσιών της κρατικής εξουσίας. Ωσαύτως είχαν και αυτό το σκοπό να επιβάλλουν στις δημόσιες αρχές την ταχύτερη δυνατή εκδίκαση των υποθέσεων ώστε ο κατηγορούμενος να στερήται, προ της καταδίκης, την ελευθερία του επί όσον το δυνατό βραχύτερο χρόνο.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 36
Του Γιώργη ΤάΚη Δόξα/το Φως της Ολυμπίας
Πολιτισμός σημαίνει Φως. Ο Ολυμπισμός ήταν πάντοτε φορέας πολιτιστικών αξιών. Δεν είναι τυχαίο που ο εμπνευστής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Πιερ ντε Κουμπερτέν πρότεινε και πέτυχε την εισαγωγή των εικαστικών τεχνών από το 1912 μέχρι το 1948 στους αγώνες. Η Oμάδα της διαδικτυακής εταιρείας ΔΟΞΑΣ/DOXAS IKE που επέλεξε το όνομα « Το Φως της Ολυμπίας» δε θα μπορούσε να μην κάνει μνεία στην μουσική ως φορέα πολιτισμού που υπήρξε αέναος συνοδοιπόρος των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η Μουσική ήταν ύψιστης σημασίας για τους αρχαίους Έλληνες. Περί τον 7ο αιώνα π.Χ. που η Μουσική μέσω της Πυθαγόρειας κλίμακας διαδόθηκε από την Ελλάδα σε όλες τις ελληνικές αποικίες, καθιερώθηκε ως βασικό μάθημα στην εκπαίδευση. Η μουσική επίσης συνόδευε κάθε έκφανση της κοινωνικής δραστηριότητας των Ελλήνων σε συγκεντρώσεις, στα συμπόσια και στους αθλητικούς αγώνες. Τα Πύθια για παράδειγμα ξεκίνησαν ως μουσικοί αγώνες που στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε θεατρικούς και αθλητικούς. Εξ ου και το 1894 όταν διαξάγονταν όλες οι διαβουλεύσεις για την επανεγκαθίδρυση των ΟΑ στη σύγχρονη εποχή, ο Πιερ ντε Κουμπερτέν επέλεξε να ακουστεί ο Δελφικός Ύμνος που είχε γραφτεί προς τιμήν του Απόλλωνα.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 26
Οι εχθροί του κράτους δικαίου τροφοδοτούνται από τις στρεβλώσεις του και τις κερδοσκοπικές υπερβολές του, που νοθεύουν τους κανόνες προσφοράς και ζήτησης. Ο άτυπος παγκόσμιος πόλεμος τιμών. Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος.
Σκαρφαλώστε τις απότομες σκάλες σε ένα μικρό δρόμο στο Fatehpuri, ένα μέρος του πολυσύχναστου εμπορικού κέντρου στο Παλαιό Δελχί, και θα φτάσετε σε μια σειρά δωματίων που κοιτάζουν σε μια εντυπωσιακή εσωτερική αυλή.
Σε ένα από αυτά, μισή δωδεκάδα άνδρες τεμπελιάζουν πάνω σε ψάθες, κάτω από μια αφίσα της Lalcshmi, της ινδικής θεάς του πλούτου. Δίπλα από αυτούς υπάρχουν τηλεφωνικές συσκευές, με την καθεμία να είναι συνδεδεμένη με ένα μακρύ καλώδιο. Απέξω κρέμεται ένας πίνακας με τιμές κακογραμμένες με κιμωλία. Αυτός είναι ο εμπορικός όροφος της Rajdhani Oils & Oilseeds Exchange, όπου συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για λάδι από σόγια, κόκκους από μουστάρδα και ζάχαρη αγοράζονται και πωλούνται.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 47
Γράφει ο Λάμπρος Ροϊλός, συντ. δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω, συγγραφέας, ερευνητής.
Εκτός από τις εμφανιζόμενες από τον κ. Πούτιν γεωπολιτικές δικαιολογίες για την κατ' ουσίαν ιμπεριαλιστική ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, υπάρχει και το θρησκευτικό προκάλυμμα/ υπόβαθρο της.
Ο θρησκευτικός προσηλυτισμός: μπορεί να γίνει ηθικά ανεκτός, αν θα αποβλέπει μόνο στη θρησκευτική συνείδηση και στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των πολιτών, εφόσον βέβαια δεν επιβάλλεται διά της βίας. Ο πολιτικός όμως προσηλυτισμός μέσω της θρησκείας, είναι ηθικά και νομικά ανεπίτρεπτος.. Νομικά, διότι υποσκάπτει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Γιατί όταν η θρησκεία γίνεται εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας (στα πλαίσια της επέκτασης «του πίστευε και μη έρευνα» ακόμα και στα πολιτικά δρώμενα) οδηγεί στην απολυταρχία. Ηθικά ανεπίτρεπτος, διότι καταρρακώνει και την ίδια τη θρησκεία, η οποία από την φύση της δεν πρέπει να επιδιώκει συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι, παρά μόνο στην τήρηση των χριστιανικών κανόνων και αξιών. Αν τώρα, πολιτικές πράξεις κρίνονται αντιχριστιανικές ή/και ανήθικες, καθήκον της θρησκείας είναι να τις επισημάνει και να τις κατακρίνει, όχι να επέμβει πολιτικά ή/και με βία για να υπερισχύσει..
Ο ευλαβής χριστιανός ορθόδοξος κ. Πούτιν τα αγνοεί όλα αυτά. Ή σε κάθε περίπτωση υποκρίνεται ότι δεν τον αφορούν.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 25
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Η Ζακλίν ντε Ροµιγί έγραψε πως η δημοκρατία στηρίζεται στην εμπιστοσύνη. Για να δεχθείς να υπακούσεις στην απόφαση της πλειοψηφίας, ακόμη κι αν διαφωνείς, χρειάζεται να εμπιστεύεσαι αυτούς που την υποστήριξαν και την υπερασπίστηκαν. Εξ ου και η αξία της παρρησίας. Η παρρησία δεν ήταν μόνον δικαίωμα στην Εκκλησία του δήμου. Ηταν και υποχρέωση. Υποχρέωνε τους ρήτορες να υπερασπίζονται αυτά που πραγματικά πίστευαν. Για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι, ακόμη και όσοι έπεφταν έξω, υπερασπίζονταν τη σωτηρία της πόλης. Ηταν η συνθήκη πάνω στην οποία χτιζόταν το οικοδόμημα της εμπιστοσύνης.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 30
Μπορεί κάποιες φορές η τύχη να συμβάλλει και αυτή στην επιτυχία, όμως η τελευταία, ως μέρος του παιχνιδιού της ζωής, υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες. Μαθήματα από ποδοσφαιριστές για επιχειρηματικά... γκολ.
Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Πριν λίγα χρόνια, είχα την ευκαιρία να συναντήσω έναν δαιμόνιο και ταλαντούχο Άγγλο διαφημιστή, τον Πωλ Άρντεν, ο οποίος μόλις είχε συγγράψει ένα βιβλίο που μερικούς μήνες αργότερα έγινε παγκόσμιο μπεστσέλλερ. Μού είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο τίτλος του βιβλίου: «Το Θέμα Δεν Είναι Πόσο Καλός Είσαι, Αλλά Πόσο Καλός Θέλεις Να Γίνεις».
Συζητώντας τον τίτλο αυτόν με τον συγγραφέα, μού προσέθεσε την ακόλουθη σκέψη: «Σχεδόν όλοι οι πλούσιοι και ισχυροί άνθρωποι δεν είναι ιδιαιτέρως ταλαντούχοι, μορφωμένοι, γοητευτικοί ή συμπαθείς. Έγιναν πλούσιοι και ισχυροί γιατί ήθελαν να γίνουν».
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 32
Του Ηλία Καραβόλια
Αυτή η πατρίδα ορίζεται περισσότερο από αυτά που δεν είναι παρά από αυτά που κατάφερε να γίνει. Είμαστε «δύσκολη» χώρα επειδή στην ουσία ακόμη δεν ξέρουμε να ενώσουμε την κοινωνία με το δυσλειτουργικό κράτος, τον ρεαλισμό της εποχής με τα εθνικά ιδεώδη. Την γλώσσα με τα αντικειμενικά πατριωτικά σημαίνοντα. Εισερχόμαστε στο εθνικό παρελθόν πάντα σε απόσταση από το παγκόσμιο παρελθόν. Και αυτό μας δημιουργεί πρόβλημα στο παρόν και στο μέλλον.
Ακόμη χωριζόμαστε σε φατρίες, ιδεολογικά «κενά σημαίνοντα», άστοχες διαιρέσεις. Εμφανίζεται εύκολα η προσωπολατρεία συχνά για ασήμαντους που επιδιώκουν εξουσία και ισχύ («..πρόθυμοι στην κατάφαση, πρόθυμοι να προστρέξουν στο νεύμα της ισχύος, χωρίς πρόσημο, ελπίζοντας να μετέχουν σ αυτήν» όπως εύστοχα γράφει ο ποιητής Κ. Καναβούρης)
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Το Βήμα της Αιγιάλειας
- Άρθρα - Απόψεις
- Εμφανίσεις: 30
Του Τάκη Σουβαλιώτη
Είναι αρκετοί οι πολίτες που έχουν την εντύπωση, που το πιστεύουν ως μια ιστορική αλήθεια, ότι στους πλούσιους πολιτικούς του μεσοπολέμου (1918-1939) ανήκε ο Ελ. Βενιζέλος. Αυτοί οι πολίτες, δεν έχουν τη πραγματική εικόνα για τα οικονομικά αυτού του πολιτικού τιτάνα. Όντως στα τελευταία χρόνια της ζωής του (πέθανε το 1936) βρισκόταν σε μια ανθηρή οικονομική κατάσταση. Αλλά σε αυτή τη κατάσταση δεν βρισκόταν από κάποιες σκοτεινές χρηματοδοτήσεις. Δεν είχε δηλαδή αποκτήσει αυτή την οικονομική του άνεση από διάφορες μίζες. Αλλά από τον δεύτερο γάμο του. Από τον γάμο του με τη πλούσια ελληνίδα Έλενα Σκυλίτση, η οποία ζούσε στο Παρίσι.
Η εφημερίδα Το Βήμα της Αιγιάλειας κυκλοφόρησε το 1975 λίγους μήνες μετά την Μεταπολίτευση από τον δημοσιογράφο Φάνη Ζουρόπουλο και για 40 χρόνια ταυτίστηκε με την κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική και αθλητική ζωή της Αιγιάλειας.
