Γράφει ο  Φάνης Ζουρόπουλος*
Τα προηγούμενα Σαββατοκύριακα έκανα δύο οδοιπορικά: Στο πρώτο πήρα την Αιγίου – Καλαβρύτων και μέσω Αχούρια-Αχλαδιά-Πυργάκι-Φτέρη- Άγιο Παντελεήμονα – Βάλτα – Πλατανιώτισσα – Πετσάκοι – Δροσάτο – Κορφές – έφθασα στην Πατρών – Καλαβρύτων, από εκεί διασχίζοντας τα Καλάβρυτα, πήρα την κατιούσα και μέσω Κερπινής- Ρωγών – Κερνίτσας – Καλυβίτη – Άνω Διακοφτό, έφθασα στην Πούντα και από εκεί μέσω ΠΕΟ διέσχισα τον Πλάτανο, την Τράπεζα, το Διακοπτό, την Ροδιά, τα Τρυπιά, έκανα μια παράκαμψη για Μαμουσιά – Δερβενάκια, ξαναγύρισα στην γέφυρα Τσαγρή και μέσω Νικολεΐκων  - Ελίκης ξαναγύρισα στο Αίγιο.

Τoυ Φάνη Ζουρόπουλου
Στις 29 Αυγούστου 1949 τα όπλα των δύο αντιμαχόμενων πλευρών σίγησαν στο Γράμμο, σηματοδοτώντας το τέλος του Ελληνικού εμφύλιου σπαραγμού . Το ίδιο βράδυ εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος , αλλά και άμαχοι κάτοικοι ορεινών χωριών που είχαν καταλάβει οι αντάρτες , γυναικόπαιδα και κομματικά στελέχη του ΚΚΕ περνούσαν τα σύνορα προς την Γιουγκοσλαβία , διασκορπιζόμενοι στην συνέχεια σε όλα τα Ανατολικά κράτη , με τον μεγαλύτερο όγκο να εγκαθίσταται στην τότε Σοβιετική Ένωση.

ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Με διάταγμα του Βασιλιά Όθωνα το 1838 ορίστηκε σαν ημερομηνία έναρξης της επανάστασης η 25 Μαρτίου 1821, ανήμερα του Ευαγγελισμού, ώστε η επέτειος να συμβολίζει την ενότητα κράτους και εκκλησίας. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων στην πλειοψηφία τους ζούσαν και συμφώνησαν γι’ αυτό το διάταγμα του Όθωνα, η ημερομηνία έγινε αποδεκτή από όλους και όλοι κατανόησαν ότι όλα τα προεπαναστατικά γεγονότα έπρεπε να συγκεντρωθούν σε μια κοινά αποδεκτή ημερομηνία. Επειδή η επανάσταση δεν ξεκίνησε μια συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, αλλά προηγήθηκαν πολλά και σημαντικά προεπαναστατικά γεγονότα, η συγκέντρωση όλων αυτών σε μια ημερομηνία πολύ κοντά στον επίσημο ξεσηκωμό κρίθηκε ομόφωνα απαραίτητη.


 
Γράφει ο Φάνης Ζουρόπουλος

Όσοι έχουν περάσει «ένα φεγγάρι» από τα λημέρια της αριστεράς στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, θυμούνται ακόμα ότι γενική συνισταμένη της αριστερής φιλοσοφίας, ήταν η «επανάσταση»  για την «κατάληψη της εξουσίας», με  βάση το Λενινιστικό πρότυπο κλπ,  κλπ… που ανέλυαν  με πολύ μπλα-μπλά και στόμφο, «επαναστάτες» αγκιτάτορες  σε υπόγεια γεμάτα καπνούς και κομματικές συγκεντρώσεις.

Του Φάνη Ζουρόπουλου*
Ψάχνοντας προς τα πίσω για να βρούμε πηγές πότε, πως και από ποιους ιδρύθηκε και πρωτοκατοικήθηκε η Πτέρη, το όμορφο, υγιεινό και δροσερό χωριό της Αιγιάλειας σταματάμε στο 1700. Εκεί έχουμε τις πρώτες γραπτές ενδείξεις ότι η Πτέρη υπήρχε σαν οικισμός που είχε σχηματιστεί από Ρουμελιώτες που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στα πλαίσια του επικοισμού που πραγματοποίησαν οι Βενετοί όταν έγιναν κύριοι της Πελοποννήσου, για να λύσουν το δημογραφικό. Από εκεί και πίσω υπάρχουν προφορικές μόνο μαρτυρίες, παλαιών οικογενειών, από πάππου σε εγγονό και πάλι το ίδιο, ότι πολλοί κάτοικοι της Στερεάς Ελλάδας για να γλυτώσουν από τους Τούρκους πέρναγαν τον Κορινθιακό και εγκαθίσταντο στην Πτέρη (ή Φτέρη είναι το ίδιο) ασχολούμενοι με την κτηνοτροφία περισσότερο. Στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας ελάχιστες φόρες έφθασαν  Τούρκοι στην Πτέρη και αυτές για πολύ λίγο. Υπ’ όψιν ότι το υψόμετρο του χωριού είναι 1100 μ.