(Ένα ρεπορτάζ με καθυστέρηση 44 ετών)!...

Του Φάνη Ζουρόπουλου*

Θα αρχίσω 4 ημέρες νωρίτερα: 20 Ιουλίου 1974, ένα ζεστό ακόμα ήρεμο  καλοκαίρι , 43 χρόνια πριν. Πρωινές ώρες, κάνω μπάνιο στην παραλία των  Διγελιωτίκων, έξω από το Αίγιο, μαζί με την αγαπημένη μου φίλη, την αξέχαστη Κατερίνα Γώγου σε ένα μικρό σπιτάκι που είχε ο πατέρας της για παραθέρισμα. Από ένα  μικρό τρανζιστοράκι δίπλα μας ακούμε λαϊκά τραγούδια. Ξαφνικά το πρόγραμμα διακόπτεται και ένας εμφανώς ταραγμένος εκφωνητής μας ανακοινώνει ότι «κηρύχθηκε γενική επιστράτευση» και οι έχοντες απολυτήρια με χρώμα άσπρο, μπλε και δεν θυμάμαι τις άλλο χρώμα πρέπει να παρουσιαστούν αμέσως στις μονάδες που αναφέρονται στο απολυτήριο ή στο μπέικ-μπούκ που το συνόδευε…


 
Του Φάνη Ζουρόπουλου

70 χρόνια πριν, τέλη Αυγούστου του 1949 τα όπλα σίγησαν στο Γράμμο και η εμφυλιοπολεμική σύγκρουση, η «μαύρη σελίδα» της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας έπαιρνε τέλος. Τα αίτια αυτής της σύγκρουσης, οι άνθρωποι που τη δημιούργησαν, οι τακτικές που ακολούθησαν, οι εμπλεκόμενοι,  τα ανεξίτηλα σημάδια και οι πληγές που άφησε πίσω της έχουν αναλυθεί  από δεκάδες ιστορικούς με ρίζες και στα δύο στρατόπεδα, σε διεθνή συνέδρια - ημερίδες  και τελευταία από επιστημονικές ιστορικές έρευνες  που ερμήνευσαν τον Ελληνικό Εμφύλιο όχι σαν ντέρμπυ ανάμεσα σε δύο πολιτικές παρατάξεις, αλλά ως μια τεράστια ανθρώπινη τραγωδία, από την οποία οι νέες γενιές είχαμε πολλά να διδαχθούμε. Ο ίδιος ο Ελληνικός λαός μάλιστα μετά το 1950, δείχνοντας μια απίστευτη ωριμότητα άφησε πίσω του τα εμφύλια πάθη και ρίχθηκε με τα μούτρα στην ανοικοδόμηση της ρημαγμένης χώρας, παρά τις βλακώδεις αποφάσεις της «νικήτριας» δεξιάς να συνεχίσει τις διώξεις σε μια ηλίθια ρεβανσιστική πολιτική…


 
Του Φάνη Ζουρόπουλου


Βλέπω στο διαδίκτυο αναφορές για εκδηλώσεις Ιππικών ομίλων, μεταξύ των οποίων και του Ιππικού Ομίλου Αιγίου (Ι.Ο.Α.) (πόσοι άραγε ξέρουν ότι έχουμε  Ι.Ο.Α. στο Αίγιο;…) και το μυαλό μου πάει κάποιες δεκαετίες πίσω (όχι και πολύ στη 10ετία του ΄50), τότε που το Αίγιο και η περιοχή του ήταν γεμάτη από άλογα και γαϊδούρια που οι ιδιοκτήτες τους δεν τα φρόντιζαν «μόνο για να ασχολούνται με τη φύση του ανθρώπου» όπως διάβασα σε μια ανακοίνωση του ΙΟΑ,  αλλά γιατί ήταν το απαραίτητο εργαλείο τους στις μετακινήσεις προς και από τα κτήματά τους, σε αγροτικές εργασίες (θέρισμα, αλώνισμα, όργωμα) σε μεταφορά προϊόντων κ.λ.π.


 
Του Φάνη Ζουρόπουλου


Επειδή πολλοί με ρώτησαν (με αφορμή ένα σχόλιο μου) με βάση ποια στοιχεία συμπέρανα ότι η Αχαϊκή Συμπολιτεία και ειδικά το Αίγιο αποτέλεσαν την πηγή από όπου ο Ρομπέρ Σουμαν εμπνεύστηκε την Ευρωπαϊκή ενοποίηση επανέρχομαι σήμερα στο υψίστης ιστορικής σημασίας αυτό θέμα:


 
Του Φάνη Ζουρόπουλου


Κάποιος άγνωστος με σταμάτησε στο δρόμο και με ρώτησε που βρίσκεται η οδός Αράτου. Του εξήγησα και με την ευκαιρία σκέφθηκα την ιστορία αυτού του κεντρικού δρόμου (αρχίζει από την Μητροπόλεως και καταλήγει στη Ρ. Φεραίου) και ποιος ήταν ο άνθρωπος από τον οποίο πήρε το όνομά του.