ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ *

Θέλει τίμιους και καθαρούς τους πολιτικούς, αρκεί τα ρουσφέτια να είναι για αυτόν και τους δικούς του. Ψηφίζει 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ και από το 2009 και μετά είναι αγανακτισμένος με την χούντα που δεν «τέλειωσε το 1974». Είναι κεντρώος, σοσιαλιστής (ποτέ των άκρων), αλλά αν του πειράξεις την τσέπη μπορεί να ψηφίσει και Χρυσή Αυγή! Δεν θέλει να αποκτήσει και αυτός μια κατσίκα, απλά θέλει να ψοφήσει αυτή που έχει ο γείτονας. Κτίζει αυθαίρετα παντού (για να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, έναν όροφο για κάθε παιδί και ένα μαγαζί για νοίκι) και μετά δημιουργεί συλλόγους και κλείνει δρόμους για να τα νομιμοποιήσει. Γλύφει, δωροδοκεί και δωροδοκείται και μετά βρίζει το διεφθαρμένο κράτος.

ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ *

Στα ψιλά πέρασε πριν κάποιες εβδομάδες μια έρευνα της Κάπα Research, για το πώς βλέπουν οι Έλληνες την κατάσταση που έχει φθάσει η χώρα, 6 χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.

Πρωτοσέλιδη την «έπαιξε» το «Βήμα της Κυριακής» που την παράγγειλε, κομματιαστά σχολιάστηκε από τις άλλες εφημερίδες και την τηλεόραση, χάθηκε στο χάος των social media, όπου ο καθένας σχολίαζε κατά το δικό του μυαλό… και εξαφανίστηκε μέσα στον καθημερινό βομβαρδισμό της ενημέρωσης που η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να σκορπάει, αλλά και στις επαναλαμβανόμενες απεργίες των ΜΜΕ… (την άλλη απαράδεκτη ηλιθιότητα των εγκάθετων δημοσιογράφων…).


Γράφει ο Φάνης Ζουρόπουλος


Το καλοκαίρι του 1827  είχε φθάσει η υπόθεση της Εθνεγερσίας, στο πιο δύσκολο και επικίνδυνο  σημείο. Μετά την πτώση της Αθήνας και τον θάνατο του Καραϊσκάκη και την απελπιστική εξάπλωση του Τουρκοπροσκυνήματος , ο απελευθερωτικός αγώνας είχε «φθάσει εις την τέλειαν απελπισίαν», όπως έγραφε ο Κολοκοτρώνης προς την κυβέρνηση.



Γράφει ο Φάνης Ζουρόπουλος


Κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα χρόνια τώρα,  αλλά κανένας από  τους τοπικούς δημοσιογραφούντες εκείνη την εποχή δεν έκατσε να ψάξει και να γράψει την ιστορία της Κατσιφάρας, παρ' όλο που ήταν πρόσωπο επώνυμο και πασίγνωστο στην πιάτσα.... Κάτι σαν τον Πανάγο ή  τον Γιώργο τον καλλιτέχνη στα νεώτερα  χρόνια.  Η Κατερίνα ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι εκεί κατά το τέλος της δεκαετίας του 1920, από καλή οικογένεια, που τελικά βρήκα το όνομα της αλλά δεν το γράφω σεβόμενος την .....παράδοση.  Μελαχρινή με πράσινα μάτια και λυγερό κορμάκι της άρεσε η φύση και πήγαινε συχνά στο κτήμα του πατέρά της στο Ζευγολατιό για να μαζέψει λουλούδια. Ένα αρχοντόπουλο παλικάρι και αυτό την είχε βάλει στο μάτι και της την έστησε ένα Ανοιξιάτικο μεσημέρι στην γέφυρα στις Παλιοκαμάρες και με τα πολλά την κατάφερε....

Του Φάνη Ζουρόπουλου*

Από το απόγευμα της 27ης Απριλίου 1941 αρχίζει και τυπικά η μαύρη περίοδος της κατοχής στην Αθήνα και σε ολόκληρη τη χώρα, που διήρκησε μέχρι τις 17 Οκτωβρίου του 1944...
Στην Αχαΐα τα Γερμανικά στρατεύματα μπήκαν και την κατέλαβαν από δύο πλευρές. Μετά την κατάρρευση του μετώπου οι Γερμανικές δυνάμεις κατέβηκαν προς τα νότια από δύο κατευθύνσεις: Η μεγάλη δύναμη κατέλαβε την Θεσσαλονίκη και κατευθύνθηκε προς την Αθήνα μέσω της τότε εθνικής οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης και ένα δεύτερο τμήμα (μεραρχία) υπό τον στρατηγό Σεπ Ντήτριχ αφού κατέλαβε τα Γιάννενα κατέβηκε νότια μέσω της σημερινής οδού Ιωαννίνων - Αντιρρίου, από όπου πέρασε στην Πελοπόννησο και στις 26 Απριλίου κατέλαβε την Πάτρα. Δήμαρχος της Πάτρας ήταν ο Βασ. Ρούφος, νομάρχης Αχαϊας ο Αθάν. Πέππας, στρατιωτικός διοικητής ο Γ. Καραβοκύρης και Αστυνομικός Διοικητής ο Ιωάν. Σαλταμαύρος που παρέδωσαν την Πάτρα στον Γερμανό συνταγματάρχη Βέρνικερ, ενώ το απόγευμα της 29ης Απριλίου έφθασε στην Πάτρα αυτοπροσώπως ο αρχηγός της μεραρχίας στρατηγός Σεπ Ντήτριχ και κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Μαζέστικ».