Κωνσταντίνος Χαροκόπος - Bitcoin και Κρυπτονομίσματα: Ευκαιρία ή Ευσεβής  Πόθος; - YouTube

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χαροκόπος

Τον Νοέμβριο του 2017 από το βήμα της Βουλής, οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Χουλιαράκης χαρακτήριζαν συνειδητή επιλογή την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης.

Τάκης Θεοδωρόπουλος: «Αν σε αγαπάνε όλοι, κάτι δεν πάει καλά»

Του Τάκη  Θεοδωρόπουλου

Ο Ιωάννης Καποδίστριας αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο τον Ιανουάριο του 1828. Ηταν ο πρώτος κυβερνήτης ενός κράτους που δεν ήταν ακριβώς κράτος. Χωρίς συγκεκριμένη επικράτεια, με τον ανδρικό πληθυσμό του αποδεκατισμένο από τα χρόνια του αγώνα, τη γη αφημένη στην τύχη της, τα γυναικόπαιδα στο έλεος της πείνας και της αρρώστιας. Ηταν έντιμος ο Καποδίστριας. Αγαπούσε αυτή την περίπου χώρα που του έτυχε να κυβερνήσει και έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να τη βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της. Θέλησε να μεταμορφώσει το υβρίδιο σε κράτος που θα μπορούσε να βρει τη θέση του στον χάρτη της Ευρώπης του καιρού του. Εφτιαξε ορφανοτροφεία, έφτιαξε σχολεία, προσπάθησε να οργανώσει Κοινοβούλιο και δικαστικό σύστημα. Τον δολοφόνησαν ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης το 1831. Και έτσι έκλεισε η προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα κράτος προσαρμοσμένο στις προδιαγραφές του καιρού του.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ;

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Το βαρύ πολιτικό κλίμα των τελευταίων ημερών κάνει υποχρεωτικές ορισμένες σκέψεις που ίσως θα ήταν καλύτερο κάποιος να αποφύγει. Για τις πολιτικές της κυβέρνησης είναι λογικό να υπάρχουν επιφυλάξεις και ερωτηματικά. Ιδιαίτερα σε σχέση με τη συμπεριφορά και τις κινήσεις της αναφορικά με το ζήτημα των τηλεφωνικών υποκλοπών. Η συμπεριφορά τής σε ανώτατο επίπεδο ελεγχόμενης ΚΥΠ και οι υπεκφυγές σχετικά με το τι ακριβώς έγινε και με τη διαφάνεια για πράξεις και αποφάσεις, προκαλούν σοβαρότατο σκεπτικισμό.

Η εκδίκηση της (ενωμένης) Ευρώπης... Του Χρήστου Δόγα

Είναι σύνηθες και βολικό να φορτώνουμε στην ΕΕ όλα τα δεινά

 

Του Χρήστου Δόγα

 

Το κακό έχει πιο συγκεκριμένη μορφή από το καλό. Γίνεται εύκολα και άμεσα αντιληπτό, όπως για παράδειγμα μια γροθιά στο στομάχι. Το καλό αντιθέτως είναι πιο αφηρημένο. Μπορεί να σου συμβαίνει και ούτε καν να το αντιλαμβάνεσαι, ή να μην το αντιληφθείς ποτέ, επειδή το θεωρείς δεδομένο, αναμενόμενο και το υποτιμάς.

 Γι’ αυτό η ρήση «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος» ίσως να σχετίζεται και με τη μειωμένη αντιληπτική ικανότητα του τελευταίου. Αντιθέτως, αυτόν που σε έβλαψε δεν τον ξεχνάς εύκολα. Η «βλάβη» που προκαλεί στη μνήμη είναι ανήκεστος.

GFF: Άρθρα - Απόψεις

Ιστορικά υπήρξε βαρύτατο το κόστος σε ζωές, κάθε φορά που ο άνθρωπος θεώρησε και πίστεψε ότι μπορούσε να αλλάξει την πραγματικότητα

«Όχι λίγες φορές, εξάλλου, η αμνησία συνοδεύεται και από συλλογική άγνοια. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους όσοι αφρόνως ακούν το νέο αρρωστημένο ένοικο του Κρεμλίνου.»

του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Στο βιβλίο του «Ουτοπίες και Πολιτισμοί» (1973) ο Ζιλ Λαπούζ (Gilles Lapouge 1923-2020], τόνιζε και εξηγούσε ότι όλες οι προσπάθειες που έγιναν στην ιστορία του ανθρώπου για να θεμελιωθούν άριστες κοινωνίες, κατέληξαν σε τραγικά αποτελέσματα.

 Tο Καλάθι: Ασφυξία για τον εμποράκο, μεγάλη παραπλάνηση του καταναλωτή...  Του Παύλου Παπαδάτου

Του Παύλου Παπαδάτου

Μία έρευνα που είδα στην τηλεόραση και αφορούσε στο ‘καλάθι’ του Υπουργείου  Ανάπτυξης με παρακίνησε να εκφράσω και εγώ κάποιες απόψεις μου σχετικά με αυτό το περίφημο καλάθι που μάλλον αποτελεί ασφυξία στον εμποράκο και στον μικρό παραγωγό.  Και αυτό, γιατί ως είναι νοητό ο μπακάλης και οι μικρές αλυσίδες super markets, που δουλεύουν με ελάχιστο ποσοστό κέρδους, λόγω μικρών αγορών, δεν μπορούν να δημιουργήσουν κανένα καλάθι, με αποτέλεσμα να βλέπουν τους πελάτες του -όσους πιστεύουν σε καλάθια-να  τρέχουν στα Super Markets. Ο μικρός παραγωγός επίσης δεν μπορεί να συμμετέχει σε κανένα καλάθι λόγω περιορισμένης παραγωγής και περιορισμένης διανομής των προϊόντων του. Τι βλέπουμε συνεπώς μέσα στο περίφημο καλάθι; Κάποια προϊόντα αναγνωρισμένων εταιριών (κυρίως αυτά που θέλουν να ξεφορτωθούν) και πλήθος προϊόντων με ετικέτα του καταστήματος. Καλύτερη ευκαιρία το Super Market δεν θα μπορούσε να έχει, και αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, παίρνει τους πελάτες από τα μπακάλικα και τις μικρές αλυσίδες των Super Markets και δεύτερον πουλάει τα προϊόντα δικής του ετικέτας από τα οποία έχει πολλαπλάσιο κέρδος σε σύγκριση με το κέρδος που έχει από τα προϊόντα αναγνωρισμένων εταιριών. Συνεπώς το κράτος έρχεται ως αρωγός των Super Markets και εχθρός των μικρών εμποράκων αλλά και των μικρών Ελλήνων παραγωγών. Σαν να μην έφθαναν αυτά, το καλάθι αν δεν ταλαιπωρεί τον καταναλωτή, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, σίγουρα τον παραπλανά. Τον ταλαιπωρεί, γιατί ο καταναλωτής που πιστεύει στo καλάθι θα πρέπει να τρέχει από Super Market σε Super Market για να εντοπίσει το φθηνότερο, αλλά κυρίως τον παραπλανά γιατί εστιάζοντας μόνο στο καλάθι χάνει τις εκπτωτικές ευκαιρίες που πάντα κάνουν οι μεγάλες εταιρίες μέσα στα Super Markets και οι οποίες δεν θέλουν να συμμετέχουν σε καλάθια. Συνεπώς, αν αυτό το καλάθι προσφέρει κάτι καλό, που εγώ πραγματικά δεν το βλέπω,  αυτοί που έπρεπε πρώτοι να κερδίζουν είναι οι νησιώτες και οι κάτοικοι της περιφέρειας αλλά όπως είναι φυσικό εκεί δεν υπάρχει όχι καλάθι νοικοκυράς αλλά ούτε καλάθι για ψώνια.

Πολλαπλασιαστής πλούτου το ανθρώπινο κεφάλαιο

Αθανάσιος Χ.Παπανδρόπουλος

Παρά τους αλγορίθμους, τις πλατφόρμες και την τεχνητή νοημοσύνη, ο άνθρωπος θα κερδίζει έδαφος στην καρδιά της οικονομίας. Γι’ αυτό και ήδη παίζεται το παιχνίδι του ανθρώπινου κεφαλαίου.

Για πολλά χρόνια, ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος (1992) Γκάρι Μπέκερ (1930-2014), επειδή ήταν δεδηλωμένος φιλελεύθερος ευρωπαϊκού τύπου, δεν είχε μεγάλη πρόσβαση στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και ενημέρωσης. Στην Ευρώπη έτσι ήταν σχετικά άγνωστος και στις ΗΠΑ όχι ιδιαίτερα δημοφιλής. Το έργο του ωστόσο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό και σήμερα εξόχως επίκαιρο. Διότι φέρνει στο προσκήνιο τον ζωτικό ρόλο για μια χώρα, την ευημερία της και την ανάπτυξη της, του ανθρώπινου κεφαλαίου της.

Το κλίμα σε «κατάσταση ανάγκης». Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ* – Ανανεωτική  Αριστερά

 ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ

Η αλληλεγγύη, όταν υπερβαίνει τα όρια του συναισθήματος των ανθρώπων και αποκτά χαρακτηριστικά και περιεχόμενο κοινωνικής οπτικής, τότε λειτουργεί ως πυλώνας και δομικό στοιχείο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής.

Σε αυτή την εκδοχή της κοινωνικής οπτικής η αλληλεγγύη σημαίνει προώθηση της κοινωνικής συνοχής, προστασία των ευάλωτων συμπολιτών, δυνατότητα σε όλους τους πολίτες να διεκπεραιώνουν ένα ρόλο στην τοπική κοινωνία, καθώς και σεβασμό και αναγνώριση της συμβολής όλων. Πολύ σημαντική παράμετρος της αλληλεγγύης είναι επίσης η αποδοχή της διαφορετικότητας (π.χ. φύλο, προέλευση, θρήσκευμα κ.λ.π.).