Του Τάκη Σουβαλιώτη.
Ζούμε σε μια από τις χειρότερες περιόδους των τελευταίων δεκαετιών. Ζούμε σε μια περίοδο που μας δίνει την αίσθηση, ότι σε αυτή την χώρα δεν υπάρχει κράτος. Η ότι αυτό το κράτος που έχουμε, υπηρετεί κάποια συμφέροντα. Κάποιες προνομιούχες κοινωνικές ομάδες. Και ας αρχίσω από τα οικονομικά μας.
Όπως επανειλημμένως έχω γράψει ,αν κάποια στιγμή θα περιοριστεί ο εξωτερικός μας δανεισμός και συνακολουθά περιοριστούν και οι εισαγωγές σε τρόφιμα, σε μια αγρία πεινά θα βρεθούμε όλοι μας. Η οικονομία μας και από πολλά χρόνια έχει πάψει να έχει κάποιους κανόνες. Από τους οποίους θα μπαίνουν οι απαραίτητοι φραγμοί και στην ασυδοσία των διάφορων κερδοσκόπων. Από τους οποίους έχουμε στραγγαλιστεί οικονομικά. Μια άλλη μάστιγα για την κοινωνία μας είναι η πάσης φύσεως κακοποιοί. Από τους οποίους έχουμε χάσει τον ύπνο μας. Και ενώ καθημερινά μας ληστεύουν και μας βασανίζουν, το νομικό μας καθεστώς τους αντιμετωπίζει με μια προκλητικότατη επιείκεια. Οι λαθρομετανάστες σε λίγο θα πέφτουν στη χώρα μας και με αλεξίπτωτα. Φράχτες φτιάχνουμε ,αλλά τα σύνορα μας κατά εκατοντάδες τα περνάνε καθημερινά. Και τα περνάνε, γιατί στους διακινητές τους υπάρχουν και πολλοί επίορκοι κρατικοί λειτουργοί. Το ξαναλέω, ότι ζούμε σε μια περίοδο που τα πάντα βρίσκονται σε μια παραλυσία. Και οι πολιτικοί πως αντιδρούν σε αυτή τη
τραγελαφική μας κατάσταση; Όχι μονό δεν κάνουν καμία σχετική αντίδραση, άλλα τηρούν και μια παθητική στάση. Αυτή είναι η εικόνα μας. Εικόνα παρακμής.
BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS