Tου Φάνη Ζουρόπουλου

Βλέπω τις τριτοκοσμικές εικόνες, τις ουρές και τις λιποθυμίες για το ηλεκτρονικό εισιτήριο και παθαίνω: Βλέπω ένα σάπιο κράτος ,αναποτελεσματικό, διεφθαρμένο που δεν σέβεται ούτε κατά διάνοια τον βαριά φορολογημένο πολίτη του. Όσες εφημερίδες και αν προσεταιριστεί , όσα bots και αν αγοράσει ο μηχανισμός του καθεστώτος αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να την διαστρεβλώσει. Το κράτος που ήταν ''χαλασμένο'' από το 1974 και γι’ αυτό ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν, έπιασε πάτο με τους Σταλινοφασίστες Συριζανελ.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Ποιες παραχωρήσεις έκανε και με ποια ανταλλάγματα τελικά, είναι το σοβαρό ερώτημα –που για την ώρα δεν έχει απάντηση

Από την εποχή του Μακιαβέλλι και της πόλης-κράτους της Βενετίας έως τον Ταλλεϋράνδο, τον Μέττερνιχ και κάποιους άλλους Ρισελιέ, η εξωτερική πολιτική ήταν πάντα ένα άθλημα με αμέτρητες μη ορατές πλευρές. Δεν είμαστε όμως απολύτως βέβαιοι ότι αυτό μπορεί να ισχύει σε υπερθετικό βαθμό και σήμερα. Βέβαια, τα κράτη και οι πολιτικές εξουσίες δεν παύουν να έχουν τα μυστικά τους, πλην όμως στην εποχή του Διαδικτύου λίγα πράγματα παραμένουν κρυφά υπό τον ήλιο. Ρωτήστε, εξάλλου, τον Άσανζ του Wikileaks να σάς πει αν υπερβάλλω ή όχι.

Tου Φάνη Ζουρόπουλου
ΑΚΟΥΩ πολλούς , συνταξιούχους  κυρίως, να περιμένουν το μέρισμα [που δεν είναι μέρισμα, ούτε επίδομα, ούτε τίποτα , ένα ...χαρτζιλίκι των Συριζανελ είναι ...],με το οποίο θα τους λαδώσουν τα Χριστούγεννα......Και να το θεωρούν .....Μάνα εξ ουρανού, παρόλο που τους πετσόκοψαν τις συντάξεις και τους ληστεύουν με τον ΕΝΦΙΑ.ΕΙΝΑΙ τα πρώτα δείγματα της φτωχοποίησης που εφαρμόζει το Σταλινοφασιστικό καθεστώς. ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ: Για να πάρεις εσύ την κουτσουρεμένη έστω σύνταξη σου και να πληρωθεί ο.... στρατός των δημοσίων υπαλλήλων , οι ελεύθεροι επαγγελματίες φτύνουν αίμα, στην κυριολεξία .

Του  Κώστα Γιαννακίδη

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να πετύχει μεγαλύτερη ωφέλεια και καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα αν διέθετε το πλεόνασμα της υπερφορολόγησης σε αναπτυξιακές και επιχειρηματικές δραστηριότητες και όχι σε παροχές συγκυριακής ανακούφισης της εκλογικής πελατείας

Οσοι έχετε καβαλήσει τα 40, δεν μπορεί να μη θυμάστε τον Γιώργο Πολυχρονίου να παρουσιάζει τηλεπαιχνίδια, με την Ελένη Μενεγάκη στην επίδειξη των δώρων. «Εκατομμύρια!» φώναζε ο G-Poly και γύριζε ο Τροχός, άνοιγαν παράθυρα και έπεφταν κουρτίνες. Ειλικρινά μου θυμίζει τον Τσίπρα να μοιράζει υπερπλεόνασμα.

Του Κώστα  Χριστίδη*

Με αφορμή ένα άκρως ενδιαφέρον συνέδριο που συνδιοργάνωσαν πρόσφατα η Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Hellenic American College με τίτλο ‘’Αναζητώντας την Μεταρρύθμιση στην Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα’’, θα σημειώσω ότι η αλλαγή είναι το μόνο σταθερό στον κόσμο αυτό. ‘’Τα πάντα ρει’’, κατά την έκφραση του Ηράκλειτου. Η αλλαγή υπάρχει από την έναρξη του χρόνου και θα συνεχίζεται για πάντα. Κάθε αλλαγή δημιουργεί προβλήματα και ανάγκη προσαρμογών. Τα προβλήματα απαιτούν λύσεις και οι λύσεις δημιουργούν νέες αλλαγές. Όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα και η ταχύτητα των αλλαγών – όπως συμβαίνει με πρωτόγνωρους ρυθμούς τις τελευταίες δεκαετίες – τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα και η περιπλοκότητα των προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Και μόλις μία ομάδα προβλημάτων επιλυθεί, μία νέα γενεά προβλημάτων αναδύεται, εξ ου και η διαρκής ανάγκη μεταρρυθμίσεων, μεταβολής δηλ. του τρόπου με τον οποίο επιτελούνται διάφορα πράγματα και λειτουργούν συστήματα και θεσμοί.

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η καθημερινά εντεινόμενη δραστηριότητα των ποικιλώνυμων αναρχικών ομάδων, που τα ΜΜΕ τις αποκαλούν αντιεξουσιαστές, από τον φόβο μήπως φτάσουν στα γραφεία τους και τους τα κάνουν γυαλιά καρφιά, με την κυβέρνηση από την πλευρά της ακτιβιστές να δείχνει μια φιλική προς αυτούς στάση, έχουν καταντήσει την Αθήνα μιαν αναρχοκρατούμενη πόλη.

Ρίχνουν μολότοφ σε αστυνομικό τμήμα και ο κατά τα άλλα αρμόδιος υπουργός, σφυρίζει κλέφτικα. Την ίδια ώρα τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα για να υμνήσουν το θεάρεστο έργο του και ο αρχηγός της Αστυνομίας, σε ρόλο κομματικού παράγοντα, αγνοεί το επεισόδιο και δηλώνει  «ότι η επίθεση αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο αντιστροφής της πραγματικότητας, σε ό,τι αφορά στην αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας».

Γράφει η Πέπη Ραγκούση

Oταν ο Τσίπρας καταγγέλλει σήμερα τα fake news και ο Κουίκ, στο άκουσμα και μόνο της λέξης, δεν τηρεί τα στοιχειώδη προσχήματα μέσα στη Βουλή, μάλλον δεν αναγνωρίζουν αυτό που βλέπουν στον καθρέφτη. Δεν είναι μόνο το τέρας που δημιούργησαν. Είναι ο ίδιος τους ο εαυτός

Το παιδιά μέχρι την ηλικία των δύο, περίπου, ετών δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους όταν βλέπουν το είδωλό τους στον καθρέφτη. Τους μοιάζει σαν ένα εντελώς άγνωστο πρόσωπο που το περιεργάζονται και το αντιμετωπίζουν με δυσπιστία, ακόμη και με φόβο. Και όταν οι δικοί τους άνθρωποι αρχίσουν να λένε, για παράδειγμα, «Για κοίτα πόσο ωραίος είναι ο Γιαννάκης», σιγά-σιγά ο «Γιαννάκης» εξοικειώνεται με την εικόνα του. Αυτή την φάση της ανάπτυξης ο Λακάν την ονομάζει «στάδιο του καθρέφτη».

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Ο Γιάννης Τσαρούχης ήταν χορτοφάγος. Τουλάχιστον όταν τον γνώρισα στο Παρίσι το 1980. Του είχα προτείνει, αντί για συνέντευξη, να πάμε στο Λούβρο και να μου μιλήσει για τη ζωγραφική που αγαπάει. Η εμπειρία ήταν αποκαλυπτική. Και το ενδιαφέρον εστιαζόταν στη ματιά ενός ανθρώπου που όχι μόνον γνωρίζει την ιστορία της τέχνης του, πολλοί μπορούν, αλλά έχει τη δυνατότητα να συνομιλεί με τους προγόνους του ως ίσος προς ίσον. Μοιραζόταν τα μυστικά με τους ζωγράφους των Φαγιούμ –«οι Ελληνες μετανάστες του καιρού εκείνου δεν ήσαν λαντζέρηδες, ήσαν καλλιτέχνες»– ή με τον Ρούμπενς – «το Χόλιγουντ της εποχής του». Μετά πηγαίναμε σ’ ένα εστιατόριο χορτοφαγίας στην περιοχή του Μονπαρνάς, όπου μασουλώντας κάτι άνοστες σόγιες μού υπαγόρευε ό,τι ήθελε να μου πει. Δεν ήθελε μαγνητόφωνο. Ο Τσαρούχης έλεγε ότι «εμείς οι Ελληνες τρώμε τόσο κρέας για να χορτάσουμε την πείνα που μας έτρωγε στην Τουρκοκρατία».