Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Ας ξεκινήσουμε από έναν εύκολο παραγωγικό συλλογισμό: Η κυβέρνηση αγαπάει τους ανθρώπους. Η κυβέρνηση δεν αγαπάει την μεσαία τάξη. Άρα οι πολίτες της μεσαίας τάξης δεν είναι άνθρωποι…

Και έναν  επαγωγικό: H κυβέρνηση θέλει να προστατεύσει τους φτωχούς. Με αποτέλεσμα  να φορολογεί εξοντωτικά τη μεσαία τάξη. Επομένως, η ευημερία των φτωχών εξαρτάται άμεσα από την φορολόγηση και, κατ΄επέκταση, την τιμωρία της μεσαίας τάξης…

Του Πάσχου Μανδραβέλη

​Εκανε ένα «λάθος» ο φίλτατος Δημήτρης Χαντζόπουλος στη χθεσινή γελοιογραφία («Καθημερινή» 2.11.2017). Παρουσιάζει τα κυβερνητικά στελέχη με πρώτο τον υπουργό Οικονομικών να σχολιάζουν τη σχιζοφρενική στάση του ΣΥΡΙΖΑ. «Αυτό που καταδικάζω ως αρχηγός των 53 το εφαρμόζω ως υπουργός Οικονομικών», λέει στο σκίτσο ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. «Αυτό κάνουμε όλοι», του απαντά ο πρωθυπουργός. «Σα ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζουμε και σαν κυβέρνηση εφαρμόζουμε... [γιατί έτσι] φαινόμαστε διπλάσιοι».

Tου Φάνη Ζουρόπουλου
Ο Συριζα με την ωμη και κυνική παραδοχή από το βήμα της Βουλής ,ότι θα ''τσακίσει'' την μεσαία τάξη έδωσε το στίγμα της θολής κομουνιστογενούς ιδεοληψίας του. Ξεκαθάρισε ότι για να παραμείνει στην εξουσία πρέπει να χειραγωγήσει την μεσαία τάξη, Γιατί  είναι η μόνη τάξη που έχει άποψη για την πορεία της χώρας, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, την ανάπτυξη της οικονομίας της, την ανοικτή κοινωνία, τον σύγχρονο πολιτισμό κ.α και ανθίσταται στο Σταλινοφασιστικό παραμύθι της μιας και μοναδικής αλήθειας.......

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Κατά το λεξικό Δημητράκου ο «φαρμακός» στη Χριστιανική Γραμματεία είναι ο γόης, ο μάγος, ο ειδωλολάτρης. Στα κείμενα της κλασικής εποχής είναι το εξιλαστήριο θύμα ή το κάθαρμα. Το «κάθαρμα» πριν περιοριστεί στη σημερινή του σημασία –ο αλιτήριος, ο παλιάνθρωπος– είχε σχέση με τον καθαρμό. Ηταν αυτός που η κοινότητα έπρεπε να εξορίσει για να καθαρθεί από το μίασμα που της είχε επιφέρει ο φαρμακός. Ο Οιδίπους τον οποίον σήμερα ταυτίζουμε με την αγάπη του τρυφερού βλαστού προς τη μανούλα, πριν γίνει σύμπλεγμα ξαπλωμένο στα ψυχαναλυτικά ντιβάνια, υπήρξε φαρμακός. Διέπραξε ύβρη λύνοντας το αίνιγμα της Σφίγγας, άρα θεωρώντας ότι είναι ο μόνος που γνωρίζει τι είναι το «θαύμα» που λέγεται άνθρωπος –πάντα κατά Σοφοκλή που αγνοούσε τον Φρόιντ– έγινε βασιλιάς, απέκτησε παιδιά με τη χήρα του νεκρού Λάιου για να ανακαλύψει ότι γνώριζε μεν τι είναι ο άνθρωπος, αγνοούσε όμως ποιος είναι ο ίδιος. Για να απαλλάξει την πόλη από το μίασμα της ύβρης του τυφλώθηκε και εξορίστηκε ως φαρμακός.

Του Πάνου Παπαδόπουλου

Ο,τι απέφυγε να προσδιορίσει ο Χουλιαράκης περιγράφοντας θολά ως «μεσαία τάξη» τους πολίτες που γονάτισε και θα συνεχίσει να γονατίζει η κυβέρνηση, το περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ: θα πληρώσουν αυτοί που έχουν σπίτι και αυτοκίνητο

Ο Γιώργος Χουλιαράκης το είπε με κυνισμό μεν στη Βουλή, αλλά κάπως στρογγυλεμένα: «Η φορολογική επιβάρυνση είναι μεγάλη, δεν κρύβομαι, για τους συνεπείς φορολογούμενους, τη μεσαία τάξη και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Είναι συνειδητή επιλογή μας, για να ενισχυθούν τα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας». Με άλλα λόγια, ξεσκίσαμε τη μεσαία τάξη αλλά για το καλό των πιο ευάλωτων.

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Καλά και άγια είναι όλα όσα ειπώθηκαν στην ημερίδα για τις επενδύσεις που διοργάνωσε η Reload Greece στο Λονδίνο, όπως αναφέρει το χθεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής» (1.11.2017). Συγκινητικός και ο ενθουσιασμός όσων παρευρέθησαν για τις προοπτικές των επενδύσεων στη χώρα μας. Αλλά πριν χαρούμε για την «Ελλάδα που επιστρέφει», ας ρωτήσουμε και τον κ. Χρήστο Σπίρτζη: Επιτρέπεται κάποιος να επιτύχει με καινοτόμους ιδέες ή θα πρέπει πρώτα να έχει την άδεια από τον προστατευόμενο του υπουργού και συνδικαλιστή των ταξιτζήδων κ. Θύμιο Λυμπερόπουλο;

Του Γιώργου Καρελιά

Ο σχεδιασμός των Βρυξελλών, που έχει αποδεχθεί ο Τσίπρας και γνωρίζει ο Μητσοτάκης, οδηγεί σε εκλογές το φθινόπωρο του 2018. Τότε ο πρώτος θα λέει «σας έβγαλα από τα Μνημόνια» και ο δεύτερος «μας έχει δέσει χειροπόδαρα»

 Για όσους διαβάζουν μέσα (ή κάτω) από τις γραμμές όσων λέγονται, καμιά φορά η «πρόβλεψη» των εξελίξεων είναι εύκολη. Οσο κι αν ο ισχυρισμός αυτός φαίνεται υπερβολικός ή και υπερφίαλος («μα είναι δυνατόν να κάνεις προβλέψεις σε μια χώρα που τα πάντα αλλάζουν κάθε μέρα;»), τα πράγματα μπορεί να είναι σχετικά απλά. Και τα (σχεδιαζόμενα) γεγονότα από τώρα έως το φθινόπωρο του 2018 να είναι προβλέψιμα.

Του Πανου Καρβουνη{*}

"Δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η ευρωπαϊκή οικονομία επιτέλους ανακάμπτει και, μαζί με αυτήν, ανακάμπτει και η αυτοπεποίθησή μας. Πνέει και πάλι ούριος άνεμος για την Ευρώπη".

Τα αισιόδοξα αυτά λόγια που ακούστηκαν πριν ένα μήνα περίπου, ανήκουν στον ΠρόεδροΓιούνκερκατάτην ομιλία του για την Κατάσταση της Ένωσης το 2017. Μάλλον όμωςαντήχησαν κάπως παράφωνα για πολλούς συμπατριώτες μας. Αν έτυχε να ακούσουν τη συγκεκριμένη ομιλία, "η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη;", θα αναρωτήθηκαν.  Έτσι δεν μας επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα, μετ' επιτάσεως δε τα χρόνια της κρίσης; Πού είναι λοιπόν και εδώ, στη χώρα μας, ο ούριος άνεμος;