Ευγενία Καρπούζη γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τζένη Καρέζη, γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1932 στην Αθήνα.Πατέρα της ο Κώστας Καρπούζης Αιγιώτικης καταγωγής γυμνασιάρχης και μητέρα της η Θεανώ δασκάλα. Αν και γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Θεσσαλονικη , καθώς εκεί είχε πάρει μετάθεση ο πατέρα της, μετά την κόντρα που ανέπτυξε με τον καλό του φίλο Ιωάννη Μεταξά, πρώτα η οικογένεια βρέθηκε στη Σύρο και μετά από 1,5 χρόνο στη Θεσσαλονίκη… Όπου εκεί έζησαν τα Κατοχικά χρόνια.
Μαθήτρια της Γαλλικής σχολής , ακούει για πρώτη φορά το όνομα Τζένη από μια της δασκάλα και ενθουσιάζεται με αυτή τη προσφώνηση. Στη κατοχή ήταν μόλις 10 χρονών, όταν έζησε τη ναζιστική θηριωδία, μπροστά στα μάτια της στη πλατεία Αριστοτέλους της Θες/νικης σφαγιάστηκαν δύο συμμαθήτριες της. Εικόνα που τη συνόδευε σε όλη της τη ζωή.
Το 1951, γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου μαθήτευσε δίπλα στον Δημήτρη Pοντήρη, τον Άγγελο Tερζάκη - στον οποίο οφείλεται η πατρότητα του προσωνυμίου Καρέζη- την Kατερίνα και τον Γιώργο Παππά, που υπήρξε και ο πρώτος μεγάλος της έρωτας. Μετά την αποφοίτησή της, έπαιξε σπουδαίους ρόλους στο Εθνικό, ανάμεσα τους την Οφηλία (Άμλετ), Κορντέλια (Βασιλιάς Ληρ), Μυρίννη (Λυσιστράτη).
Από το 1968 μέχρι το θάνατό της, μαζί με τον Κώστα Καζάκο, πρωταγωνίστησε σε έργα των Καμπανέλλη, Άλμπι, Ίψεν, Τσέχοφ, Αναγνωστάκη, ενώ το 1985 ερμήνευσε για πρώτη φορά αρχαίο δράμα, με τη «Μήδεια», σε σκηνοθεσία Μίνωα Bολανάκη, μια παράσταση που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο.
Το 1973 ανεβάζει τη θεατρική παράσταση «Το μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλη όπου πρωταγωνιστούσε η ίδια, μαζί της ήταν και ο Διακοφτήτης μεγάλος ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ενώ τη μουσική της παράστασης είχε γράψει ο Σταύρος Ξαρχάκος και τραγουδούσε ο Νίκος Ξυλούρης, το έργο αυτό έμελε να τη σημαδέψει. Το έργο θεωρήθηκε σύμβολο εναντίον της Χούντας και τους Καζάκο- Καρέζη συνέλαβε το τότε καθεστώς .
Η Τζένη Καρέζη ήταν στρατευμένη στο κομμουνιστικό κίνημα συμμετέχοντας σε πολλές πορείες ειρήνης. Ήταν μέλος της ΕΔΑ. Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Το 1955, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», αυτό ήταν η παρουσία της έμελε καταλυτική, κατέκτησε τον ελληνικό κινηματογράφο , ακολούθησαν περισσότερες από τριάντα ταινίες. Ανάμεσα τους, «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Η νύφη το ’σκασε» (1962),, «Δεσποινίς διευθυντής (1964), «Μια τρελή- τρελή οικογένεια» (1965), «Τζένη - Τζένη» (1966), «Κονσέρτο για πολυβόλα» όπου πρωταγωνίστησε με τον μετέπειτα σύζυγό της Κωστα Καζάκο(1967), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» (1970) κ.α.
Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον κοσμικό, πλει μπόι της εποχής Ζάχο Χατζηφωτίου όπου διήρκησε μόλις δύο χρόνια, μάλιστα σε κάποια δήλωση του ο ίδιος ο Χατζηφωτίου είχε αναφέρει πως η Τζένη του είχε πει «Εγώ είμαι η Τζένη Καρέζη δεν γίνεται να με απατάς». Η Τζένη ήθελε να μείνει μόνη της, θα παντρευόταν μόνο τον άντρα που θα της ενέπνεε σιγουριά και δεν θα χώριζε ποτέ ξανά.
Μια παρτίδα τάβλι, κάτω από μια ελιά στον Ισθμό της Κορίνθου, λίγο πριν το γύρισμα της ταινίας «Κονσέρτο για πολυβόλα» και ο έρωτας της χτύπησε τη πόρτα στο πρόσωπο του Κώστα Καζάκου, λιτός ο γάμος τους τον Αύγουστο του 1968 στον κήπο του σπιτιού τους. Την ευτυχία τους επισφράγισε η έλευση του γιού τους τον Απρίλιο του 1969, επίσης καταξιωμένου ηθοποιού της νέας γενιάς Κωνσταντίνου Καζάκου.
Τον Φεβρουάριο του 1988, παίζει στον Βυσσινόκηπο του Αντόν Τσέχωφ. Όμως, λίγες μέρες μόλις πριν την παράσταση, στην Καρέζη είχε διαγνωστεί ότι έπασχε από καρκίνο της μήτρας. Η Καρέζη όμως δίνει ακόμα μια παράσταση, το "Διαμάντια και Μπλουζ", την περίοδο 1990-1991. Έκτοτε, η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε αρκετά. Τις τελευταίες μέρες της ζωής της, η κατάσταση της υγείας της χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο.
Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου έγινε η κηδεία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου. Λίγους μήνες πριν το θάνατό της είχε συγγράψει την αυτοβιογραφία της.
BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS
