Το γεγονός ότι από το 2019 και μετά η Ελλάδα έδειξε να σταθεροποιείται ως γεωπολιτικός κρίκος στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να μπαίνει σε περίοδο κανονικότητας, υπήρξε πολύ κακό νέο για τους εξωτερικούς εχθρούς της Δύσης και για ένα κομμάτι ενός αρρωστημένου εσωτερικού πολιτικού μετώπου.  

Του Aθαν. Χ. Παπανδρόπουλου 

Τόσο από παλαιές  εκθέσεις των σοβιετικών υπηρεσιών της KGB, όσο και απο αντίστοιχες των αμερικανικών της CIA, για μια μακρά σχετικά περίοδο, 1979-1990, η Ελλάδα εθεωρείτο «αδύναμος δυτικός κρίκος». Μάλιστα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, στο μέτρο που στην Πολωνία έπαιρνε σημαντικές διαστάσεις το κίνημα της «Αλληλεγγύης», παρά τη δικτατορία Γιαρουζέλσκι, η σκέψη μιας εξόδου της Πολωνίας από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, έναντι ουδετερότητας της Ελλάδας, ερχόταν συχνά – πυκνά στο προσκήνιο. 

 

Στο Βήμα της Κυριακής της 6ης Απριλίου ο έγκριτος δημοσιογράφος και πρώην διευθυντής του Οικ. Ταχυδρόμου Γιάννης Μαρίνος, θίγει ένα τεράστιο και ζωτικό θέμα για τη χώρα, σε μια περίοδο όπου οι δυνάμεις της λαϊκιστικής γελοιότητας, διεκδικούν ρόλους εξουσίας. 

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου 

Υπό τον τίτλο «Και όμως έχουμε αμυντική βιομηχανία», ο γνωστός δημοσιογράφος, πρώην διευθυντής του ΟΤ και ευρωβουλευτής Γιάννης Μαρίνος, στο Βήμα της Κυριακής, 6 Απριλίου έγραφε τα ακόλουθα:  

«…..Δεν πίστευα στα μάτια μου διαβάζοντας στα «Νέα» (29/3) το άρθρο του Νίκου Φιλιππίδη, ο οποίος μας αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα παρά τη γενική εντύπωση διαθέτει αμυντικές βιομηχανίες οι οποίες παραμένουν κρυφές έως ότου προ ημερών τις ανακάλυψε επιτέλους και ο κ. Μητσοτάκης. Παραθέτω σχεδόν ολόκληρο το αποκαλυπτικό άρθρο: 

Καταλήγει δε τονίζοντας ότι αν η Ευρώπη δεν δείξει στον Πούτιν και τους περί αυτόν «σιλοβίκι»{πρώην πράκτορες της KGB} τι μπορεί να κάνει, τότε σε βάθος χρόνου η δημοκρατία της θα αποσταθεροποιηθεί από τον υβριδικό πόλεμο που ήδη έχει ξεκινήσει εναντίον της ο άρχων του Κρεμλίνου, και θα προκύψει μια περίοδος γεωπολιτικής αβεβαιότητας με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της, την πολιτική της και τις κοινωνικές συνθήκες.

Όποια και αν είναι η έκβαση της σύγκρουσης της Μόσχας με το Κίεβο, η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να αποτρέψει μια νέα αντιπαράθεση με τη Ρωσία, εξηγεί ο ιστορικός και στρατιωτικός σύμβουλος Μισέλ Γκόγια

του Αθ.Χ.Παπανδρόπουλου

Ο Ντόναλντ Τράμπ, όπως ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του σε βιβλία του, δεν έχει ανάγκη από λεφτά, ούτε ενδιαφέρεται άμεσα να προσθέσει κάποια δις. δολάρια στα ήδη 10 δις. που αποτιμάται η περιουσία του. Αυτό που θεωρεί χόμπυ του είναι να κλείνει συμφωνίες, να τις απολαμβάνει και να τις προβάλλει ως αποτέλεσμα της υψηλής ευφυΐας του. 

Από πολιτικής δε πλευράς, κύριο προσόν του είναι η περιφρόνηση του για τον «λαουτζίκο», η έλλειψη ιδεολογίας και ο «καουμπόϊκος» κυνισμός.

Καρλ Μπιλντ: Ευρώπη, υπερασπίσου τον Ερντογάν - Millet Gazetesi

Μια φορά κι έναν καιρό, οι Ηνωμένες Πολιτείες έβλεπαν τον ανταγωνισμό μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού ως ένα μοναδικό καθοριστικό ζήτημα

του Κάρλ Μπίλντ*

Μια φορά κι έναν καιρό, οι Ηνωμένες Πολιτείες έβλεπαν τον ανταγωνισμό μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού ως ένα μοναδικό καθοριστικό ζήτημα. Ήταν αυτή η προοπτική, που σφυρηλατήθηκε στο χωνευτήρι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που δημιούργησε τόσο ισχυρούς διατλαντικούς δεσμούς. Για πολλές δεκαετίες, η συμμαχία ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν αφορούσε μόνο την ασφάλεια, αλλά την ιδεολογία και τις κοινές αξίες. Γι’ αυτό η σχέση άντεξε για 80 χρόνια.

Αλλά τώρα, χάρη στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο κόσμος πριν από μόλις δύο μήνες έχει ήδη αρχίσει να μοιάζει με μακρινή ιστορία. Η ίδια η φύση της Δύσης αλλάζει με αστραπιαία ταχύτητα μπροστά στα μάτια μας. Τόσο ξαφνική και αποπροσανατολιστική είναι η αναστάτωση, που πολλοί έχουν μείνει αποσβολωμένοι.

 

Aristotle - Wordsworth Editions

Ο Αριστοτέλης είχε καταλάβει σε βάθος αυτό που πολλοί σύγχρονοι θεωρητικοί και λοιποί «σωτήρες» έχουν ξεχάσει: η υγεία μιας κοινωνίας δεν εξαρτάται μόνο από τους νόμους ή την οικονομία, αλλά και από τον χαρακτήρα των ανθρώπων της

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Χωρίς να παραβλέπουμε και να μη θαυμάζουμε τις τεράστιες προόδους του ανθρώπου από την εποχή του Αριστοτέλη έως σήμερα, τα τελευταία χρόνια με αρκετή πικρία παρακολουθούμε σε παγκόσμιο επίπεδο φθίνουσες πνευματικές και ηθικές τάσεις, που μόνον ανησυχία προκαλούν.