* Του Φάνη Ζουρόπουλου

Το καθαρό όχι του δημοψηφίσματος, αναγκάζει τους νικητές και τους ηττημένους να διαχειριστούν τις επιλογές τους. Αυτό σημαίνει ότι ενώ οι ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά σε όσους θα διαπραγματευτούν με τους Ευρωπαίους εταίρους, τις συνέπειες θα τις υποστούμε όλοι. Από τους πρώτους ξένους πολιτικούς που υποδέχθηκαν με επαίνους το αποτέλεσμα του ελληνικού δημοψηφίσματος ήταν η αρχηγός του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν (μίλησε για «ωραίο και μεγάλο μάθημα δημοκρατίας») και ο επικεφαλής του UKIP (Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου), φανατικός Ευρωσκεπτικιστής Νάιτζελ Φάρατζ (συνεχάρη τους Έλληνες για το κουράγιο τους «απέναντι στον πολιτικό και οικονομικό εκφοβισμό των Βρυξελλών»).

Εκτός Ελλάδος, επιχαίρουν όσοι επιθυμούν την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσοι δεν ασκούν απλώς κριτική (ακόμη και δριμεία) με πρόθεση να τη δουν να ανασυντάσσεται, να εγκαταλείπει τις πολιτικές ακραίας λιτότητας, να στρέφεται στην κοινωνία και τα προβλήματα της, αλλά επιθυμούν και επιδιώκουν να καταφέρουν το οριστικό πλήγμα στη νομισματική συνοχή της.

Ο συνασπισμός ενός αριστερού εθνολαϊκισμού που ζητά να φέρει στα μέτρα του έναν κόσμο που δεν γνωρίζει. Μόνο που η Ευρώπη μπορεί, με αμυχές, να συνεχίσει την πορεία της χωρίς την Ελλάδα, το αντίθετο όμως είναι αδύνατον χωρίς αλλεπάλληλους αυτοχειριασμούς. «Αλλεπάλληλους αυτοχειριασμούς», γιατί ως γνωστόν η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!...

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες:

Ό,τι δεν συνέβη τον Μάιο 2010, τον Νοέμβριο 2011, τον Μάρτιο 2012, τον Οκτώβριο 2015 και ξανά τον Φεβρουάριο 2015, μπορεί να συμβεί τον Αύγουστο εφέτος.

Εκτός από τον ESM, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την πρόθεση των κρατών της Ευρωζώνης να κάνουν το ίδιο με τα διακρατικά δάνεια του πρώτου μνημονίου, που ξεπερνούν τα 50 δις. Ευρώ.

Τελικά, όλα θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Χωρίς μια κατεπείγουσα συμφωνία, το τέλος θα έρθει σε λίγες μόλις εβδομάδες.

Η ήττα της φιλοευρωπαϊκής πλευράς δημιουργεί την ανάγκη άμεσης ανασυγκρότησης του με την ευρεία έννοια- σοσιαλ- δημοκρατικού χώρου. Τα πλήθη που συγκεντρώθηκαν υπό το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» απέδειξαν ότι έχουν δυναμική. Μια «κοινωνία των πολιτών» που έχει πληγεί από την κρίση, αλλά δεν την προστατεύει κανείς κομματικός μηχανισμός γιατί δεν συνιστά δεδομένη εκλογική πελατεία. Είναι ένας πληθυσμός πολιτικά άστεγος, που διατρέχει όλη την ελληνική κοινωνία χωρίς να είναι ταξικά προσδιορισμένος. Το επικοινωνιακό λάθος αυτής της ευρείας συμπαράταξης ήταν ότι εμφανίστηκαν να την εκπροσωπούν (στα τηλεοπτικά κανάλια) πολιτικοί οι οποίοι είχαν συνδέσει το όνομα τους με το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα, υπεύθυνο για τη χρεοκοπία της χώρας. Η μόνη πιθανότητα να ανασυγκροτηθεί δομικά ο, πολιτικά, μεσαίος χώρος είναι να αποκτήσει ενιαία φωνή και ένα πρόσωπο που να την εκφράζει.
 
-Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)

Author: Φάνης Ζουρόπουλος