Tου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου*

Ο αποβιώσας έγκριτος νομικός και πολιτικός υπήρξε ακραιφνής ευρωπαϊστής και σοσιαλδημοκράτης

Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος*

Οι ειδήσεις των ημερών είναι σε τέτοιο σημείο καταπληκτικές, καταλυτικές και καταθλιπτικές ώστε δεν είναι δυνατόν να ψάλλει κανείς το : «Επί γης ειρήνη και έν Ανθρώποις ευδοκία…». Μεταξύ των τόσων εντυπωσιακών γεγονότων που συνωστίζονται στα «Δελτία Ειδήσεων» βρήκε χώρο να παρεισφρήσει ειδησάριον για την ακούσια αυτοκτονία αρκετών Ρώσσων εις το Ιρκούτσκ λόγω τοξικής δηλητηριάσεως μετά από κατάποση αφρόλουτρου.

Tου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Η ανησυχητική επικαιρότητα ενός σημαντικού άρθρου του Ευάγγελου Λεμπέση, που γράφτηκε το 1941

Του Χρήστου Χωμενίδη*

Από το 2016 -μέχρι την ώρα τουλάχιστον που γράφονται αυτές οι φράσεις- έλειψαν τα εμβληματικά πολιτικά γεγονότα. Δεν είχαμε ούτε εθνικές εκλογές ούτε δημοψηφίσματα. Ούτε τραγωδίες συνέβησαν σαν τον φόνο των εργαζομένων στη Μαρφίν ούτε νέα κινήματα ανεφύησαν σαν τους "Αγανακτισμένους" του 2011. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει το 2016 ως ένα σχετικά ήρεμο έτος, το οποίο κύλησε περίπου ομαλά.

Του Αντώνη Πανούτσου*

Στο σουρεαλιστικό θέατρο που λέγεται ελληνική κρίση ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σόιμπλε άρχισαν να παίζουν μια διασκευή της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας. Του κλασσικού μυθιστορήματος του Τσαρλς Ντίκενς, που ένας φιλάργυρος δανειστής στην μέση βικτοριανή περίοδο μισεί τα Χριστούγεννα. Δέχεται όμως την επίσκεψη του φαντάσματος του μακαρίτη πρώην συνεταίρου του και τελικά πνεύματος των Χριστουγέννων, που του εξηγούν πως τα περνάνε οι τσιγκούνηδες στην μετά θάνατο ζωή. Αλλάζει την μέρα των Χριστουγέννων, βοηθάει τον ανεπρόκοπο ανηψιό του και την οικογένεια του φτωχού λογιστή του. Και στο τέλος πάνε όλοι μαζί στον Ρέμο ή όπου αλλού πηγαίνανε για ρεβεγιόν στην Βικτοριανή Αγγλία.


   Tou Λεωνίδα Γ.Μαργαριτη*

Αυτές τις μέρες της γιορτής των Χριστουγέννων, την παραμονή, επέστρεψα κι εγώ στη δική μου προσωπική Βηθλεέμ .

 


Αυτή η μέρα είναι ίσως η πιο γλυκιά και τρυφερή μέρα του χρόνου και τούτο γιατί  βγαίνουν στην επιφάνεια συναισθήματα που τις υπόλοιπες μέρες τα θάβουμε για τα καλά αφού τα συνθλίψει πρώτα η καθημερινότητα. Σημασία τούτη τη μέρα δεν έχει αν είσαι μεγάλος ή παιδί αλλά ο τρόπος που βιώνεις τη στιγμή.


Του Γιάννη Παπαθεοδώρου*

«Δεν θα παραδώσουμε ποτέ το λαό μας στους «yes-men», που θέλουν επέκταση της λιτότητας για πολλά ακόμη χρόνια», δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, στη νέα φάση της «σκληρής», όπως πάντα, διαπραγμάτευσης, από το προνομιακό βήμα του συνεδρίου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι ο λαός στον οποίο αναφέρεται ο πρωθυπουργός ούτε κατανοώ τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επικοινωνεί απευθείας μαζί του, ιδίως όταν οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια εικόνα κατάρρευσης του κυβερνώντος κόμματος. Αναρωτιέμαι ωστόσο για το νόημα της φράσης.