Από Τάκη Σουβαλιώτη,

Σε προηγούμενες εποχές ο αγροτικός μας κόσμος που αποτελούσε και την πλειοψηφία του πληθυσμού μας, δεν είχε μόνο μια παραγωγικότερη συμπεριφορά. Είχε και μια εντελώς διαφορετική ψυχολογία. Είχε διαρκώς μέσα του μια ευφορία, παρά το γεγονός ότι εκείνα τα μακρινά χρόνια όλες οι αγροτικές εργασίες ήταν πολύ κουραστικές. Γιατί αναλαμβάνονταν από τους ίδιους τους αγρότες και τα ζώα τους.

Η μηχανοποίηση της γεωργίας έγινε πολύ αργότερα. Έτσι όλες οι εποχές τούς χρειάζονταν τους αγρότες κοντά στις διάφορες καλλιέργειες τους και στα διάφορα ζώα τους. Για να πάρετε μια εικόνα για το πώς λειτουργούσε ο εσωτερικός κόσμος στους τότε αγρότες φτάνει για να σας πω, ότι με γέλια και με τραγούδια έφευγαν από τα σπίτια τους ακόμη και όταν πήγαιναν για να σκάψουν τα σταφιδάμπελα τους, ή για να θερίσουν τα στάρια τους, τα κριθάρια τους και την βρώμη τους. Και τα θέριζαν με τα δρεπάνια. Ένιωθαν με άλλα λόγια σαν να πήγαιναν σε κάποια γιορτή ή σε κάποιο πανηγύρι. Το ίδιο χαρούμενοι επέστρεφαν στα σπίτια τους όταν νύχτωνε. Όταν βράδιαζε. Ούτε και η κούραση τους έκαμπτε την διάθεση, για να τραγουδήσουν τα διάφορα τραγούδια του τόπου τους. Σε εκείνους τους πολύ περασμένους καιρούς οι αγρότες έκαναν γλέντια ακόμη και με στουμπιστές ελιές και με στουμπιστά κρεμμύδια. Ενώ έριχναν στα κάρβουνα και λίγα κομμάτια από τον πάμφθηνο τότε μπακαλιάρο. Αυτή ήταν κάποτε η ψυχολογία της αγροτιάς που άντεχε τόσο τα λιοπύρια όσο και τα πολικά ρεύματα.

Author: Το Βήμα της Αιγιάλειας

Ανεξάρτητη eφημεριδα άποψης.