Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Το ότι αδίστακτοι λαϊκιστές τύπου Τραμπ στις ΗΠΑ και Μαδούρο στη Βενεζουέλα συμπίπτουν ως προς τις πρακτικές ανόδου η παραμονής στην εξουσία κάθε άλλο παρά τυχαίο γεγονός είναι. Οι πρακτικές τους εμπνέονται σαφώς από μαρξιστικές και άλλες αναλύσεις και βέβαια δεν είναι κάτι το καινούργιο. Από τη γαλλική επανάσταση και μετά,ο λαϊκισμός ,η δημαγωγία και η πολιτική εξαπάτηση έγιναν εργαλεία εξουσίας και ανέδειξαν τέρατα όπως ο ναζισμός,ο φασισμός και ο κομμουνισμός,φαινόμενα που στο βωμό τους υπάρχουν κάποιες εκατοντάδες αθώα θύματα και δυο παγκόσμιοι πόλεμοι. Παρ” ολα αυτά, ως φαίνεται, ο άνθρωπος σπανίως διδάσκεται από την Ιστορία. Έτσι σήμερα ο λαϊκισμός και η πολιτική αγυρτεία βρίσκονται εκ νέου στο προσκήνιο και κανείς δεν γνωρίζει που θα μπορούσαν να οδηγήσουν.

Του Σάκη Μουμτζή

Τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν αυτήν την εβδομάδα στην Βουλή δεν θα μπορούσε να τα φανταστεί ούτε ο πιο νοσηρός νους. Ξεπερνούν κάθε σενάριο του πιο δολοπλόκου συγγραφέα. Γιατί πού να φανταστούμε πως μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, την μεσολαβητική προσπάθεια του προέδρου της Βουλής που φαίνεται πως εγγυήθηκε για την απόσυρση του επίμαχου άρθρου, θα ζούσαμε σήμερα, Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016, την πλήρη ανατροπή όλων των παραπάνω.

kourkoulos

Του Κώστα Κούρκουλου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γνώριζε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήξερε να λέει όχι, σε κάθε απόπειρα επανόδου στην εποχή των βρυκολάκων. Το απέδειξε άλλωστε εμπράκτως, όταν αρνήθηκε να ψηφίσει για ΠτΔ τον Π. Παυλόπουλο. Άρα, παρ’ ότι η κυβέρνηση έχει πρόβλημα με τα αυτονόητα, γνώριζε ότι θα απορριπτόταν χωρίς συζήτηση και ο Β. Πολύδωρας που πρότεινε για πρόεδρο του ΕΣΡ. Και αυτό διότι ο τελευταίος διαθέτει, σε ακραίο μάλιστα βαθμό, όλα τα «προσόντα», που τον αναδεικνύουν σε κορυφαίο του χορού των βρυκολάκων. Και ενδεικτικά:

Του Δημοσθένη Δαββέτα

Στην τρέχουσα αντίληψη το «Δεξιά» παραπέμπει είτε σε κάτι το λαϊκό που ναι συνδεδεμένο με εθνικές, παραδοσιακές, συντηρητικές ρίζες, είτε σε κάτι το πλουτοκρατικό που ναι συνδεδεμένο με οικογένειες οικονομικών συμφερόντων κι είναι εκφραστές του εντόπιου και διεθνούς κεφαλαιοκρατικού συστήματος.

margaritis

Tου Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επίτ. Δικηγόρου
Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών



Πολιτευτής, στοιχείο και φαινόμενο εκφυλισμού της πολιτικής ζωής.
Συνήθως εκλεκτός του αρχηγού του Κόμματος η των κομματικών καθοδηγητών.
Άπαξ και οριστεί υποψήφιος τον συνοδεύει αυτή η ιδιότητα εφ’ όρου ζωής.

Η βουλευτική έδρα στο Κοινοβούλιο του έχει γίνει αυτοσκοπός.

Δεν βλέπει τίποτε πλέον της μίας και μοναδικής θέσης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.