Panagiwtis Pikramenos

του Παναγιώτη Οθ. Πικραμμένου

Η Δικαιοσύνη δεν απειλείται από κανέναν, αν η ίδια δεν τείνει ευήκοον ους στις εξωθεσμικές παρεμβάσεις και πιέσεις. Απειλείται, συνεπώς, μόνον από τον κακό εαυτό της

    Τον τελευταίο καιρό η Δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας και, ως εκ τούτου, προκαλεί καθημερινά την δημοσίευση άρθρων, σχολίων, αναλύσεων, αλλά και πολιτικούς και κοινωνικούς τριγμούς.

Αν θέλουμε να αναλύσουμε την όλη κατάσταση θα πρέπει, πριν απ’ όλα, ως Δικαιοσύνη να εννοήσουμε το σύστημα απονομής και τους ανθρώπους που την υπηρετούν. Απειλείται, λοιπόν, πράγματι η Δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της από εξωγενείς και εξωθεσμικούς παράγοντες, όπως είναι οι παρεμβάσεις πολιτικών ή οι πιέσεις από οικονομικά και άλλα συμφέροντα; Μπορούν άραγε οι παράγοντες αυτοί, με τις παρεμβάσεις τους, να επηρεάσουν την απονομή της σε τέτοιο βαθμό ώστε η εφαρμογή του νόμου στην συγκεκριμένη υπόθεση να μην γίνει κατά τρόπον αντικειμενικό και αμερόληπτο αλλά κατά τρόπο μονομερή και ενέχοντα διάκριση;



του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Οι χειροκροτητές των Βαλλώνων του Βελγίου αγνοούν τα πάντα από την πολιτική και οικονομική τους ιστορία

    Ο υπογράφων έζησε 15 από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του στην Βαλλωνία, ήτοι στο γαλλόφωνο Βέλγιο. Εκεί σπούδασε, εκεί παντρεύτηκε, εκεί απέκτησε το παιδί του, εκεί ξεκίνησε επαγγελματικά και εκεί έζησε ως δημοσιογράφος κορυφαίες στιγμές της περιοχής αυτής. Μία περιοχή την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα του και την αγαπά ως τέτοια.

Καρδιά του βιομηχανικού Βελγίου το πάλαι ποτε, η Βαλλωνία –με βιομηχανικά κέντρα την Λιέγη δίπλα στην Γερμανία και το Σαρλερουά κοντά στην Γαλλία και με πνευματική πρωτεύουσα την Μονς, που είναι και η πιο γαλλική πόλη του Βελγίου– στα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ου αιώνα ήταν η περιοχή που έδινε στο Βέλγιο άνθρακα, χάλυβα, μπύρα και υφαντουργικά προϊόντα. Διέθετε επίσης δύο γνωστά Πανεπιστήμια και ένα διεθνούς κύρους Πολυτεχνείο, το δε βάρος της από πολιτικής πλευράς ήταν τεράστιο. Κυρίαρχη πολιτική παράταξη ήταν το βελγικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ), το οποίο και υπηρετούσαν ισχυρά ονόματα της βελγικής πολιτικής ιστορίας (Βάντερβελντ, Σπάακ, Κολλάρ, Ντυμπουά, κ.α.).

Αυτοί που πηδώντας από το πλοίο του Γ.Α.Παπανδρέου ανέβασαν το δίδυμο Τσίπρα-Παππά στην εξουσία, σήμερα δεν βλέπουν με καλό μάτι τις υπερεξουσίες του και κάποια άλλα…

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Η μάχη πλέον θα είναι σκληρή. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ –αυτό που φέρει πρωτογενώς τεράστια ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας– είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται για μάθηση. Αυτή είναι για τους … άλλους! Σήμερα, όμως, παίζει τα τελευταία του χαρτιά. Και αυτό εγκυμονεί κινδύνους.
Το βαθύ ΠΑΣΟΚ ήταν κυρίαρχο στους αρμούς της εξουσίας την πρώτη πενταετία Ανδρέα Παπανδρέου –τότε που η χώρα, από 6 δισεκατομμύρια δολλάρια εξωτερικό χρέος το 1981, έφθασε το 1989 να χρωστά 80 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διανύει δύσκολους καιρούς

του Giles Merritt*

Πολιτικές διαφωνίες μεταξύ των μελών της -άλλοτε δικαιολογημένα, άλλοτε όχι-, διχογνωμία για τις διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις σχετικά με την διακυβέρνηση της ευρωζώνης καθώς και έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, που έχει ενταθεί ακόμη περισσότερο από την απόφαση του Brexit, κυριαρχούν στους κόλπους της Ένωσης.

Του  Φάνη  Ζουρόπουλου*

Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς μας το τέλος του Ελληνισμού, το πότε δηλαδή τελείωσε ιστορικά ένας λαός που σημάδεψε με την παρουσία του την πορεία της ανθρωπότητας τοποθετείται στο 529μ.Χ. όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε και τυπικά την τελευταία φιλοσοφική σχολή της Αθήνας, άποψη που υιοθέτησε και ο Κοραής. Αργότερα η έρευνα άρχισε να αλλάζει αυτή την άποψη και από τα τέλη του 19ου το τέλος του Ελληνισμού μετατέθηκε στην άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453.