Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου

Στη συζήτηση με τον Θανάση Διαμαντόπουλο, τον Παναγιώτη Πικραμμένο και τον Ανδρέα Λοβέρδο, με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του Θανάση Διαμαντόπουλου «Θεσμοί. Κρίση και Ρήξη»

Θα μου επιτρέψετε, επειδή μιλάμε πάρα πολύ για τα τρέχοντα, για τη συγκυρία, μιλάμε πάρα πολύ με όρους κομματικούς και δημοσιογραφικούς να αρχίσω αυτή την παρέμβασή μου με μία αναδίφηση της δογματικής βάσης του ζητήματος που συζητάμε.


Του Κώστα Κούρκουλου

Λένε ότι το κοινό μίσος ενώνει. Κι αυτό, γιατί «μολύνει» τους ανθρώπους με ένα πρωτόγονο «αίσθημα κοινής συγγένειας», που φτιάχνει δεσμούς αίματος. Πράγμα που σημαίνει πως όσα δεν μπορεί να πετύχει η χριστιανική αγάπη, τα πετυχαίνει το κοινό μίσος. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν μαζικά κινήματα χωρίς την πίστη σε ένα θεό, αλλά ποτέ χωρίς ένα σατανά, που να συγκεντρώνει πάνω του το κοινό μίσος. Μάλιστα, για το «μεγαλείο» του μίσους, ο ιδανικός σατανάς πρέπει να είναι αλλοδαπός ή έστω πράκτορας των ξένων εχθρών.



Του Σάκη Μουμτζή

Το Κυπριακό όταν επανεμφανίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘50, έφερε σε όλα τα στάδια του το στοιχείο του μαξιμαλισμού, καθώς ως τέτοιος μπορεί να χαρακτηρισθεί ο στόχος της «Ένωσης».

 Για να φτάσεις στον προορισμό σου πρέπει πρώτα , να δεις , να ακούσεις , να μάθεις και να διδαχθείς από τα παθήματά σου...

Διαβάζοντας το βιβλίο του Γ. Β. Δερτιλή, Επτά πόλεμοι, Τέσσερις Εμφύλιοι, Επτά Πτωχεύσεις 1821-2016... Νιώθεις την ανάγκη να πεις πως λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του υποχρεούται να τη βιώσει... Το κακό με εμάς τους  Έλληνες ήταν και παραμένει ένα ...


Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

Την ώρα που ο εθνικολαϊκισμός στην Δύση «φουσκώνει» και ο ισλαμοφασισμός ακονίζει τα σπαθιά του, η Ευρώπη προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο...