Αντί η αριστερά να εργάζεται στην κατεύθυνση της ειρήνευσης των χώρων που εξάγουν μετανάστες, της ανοικοδόμησης και της ανάπτυξης τους, εκμεταλλεύεταιτις ‘’εισροές’’ για να κάνει επίδειξη καλοσύνης. Εξάλλου, η λογική της είναι ‘’ worse is better’’: η επιδείνωση των συνθηκών ευνοεί τάχα τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό


Της Σώτης Τριανταφύλλου*


Οι παρεμβάσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στα ευρωπαίκά όργανα δείχνουν ξανά και ξανά την ανοσία που περνιέται για αγάπη προς τον πλησίον. Αν και για να αναχαιτιστεί η άκρα δεξιά χρειάζεται έλεγχος και εξορθολογισμός όλων των ζητημάτων που σχετίζονται με τις επιλεγόμενες εισροές (είμαστε πρωταθλητές στους αφηρημένους, ουδέτερους, όρους), ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στη φτηνή ρητορική της καρδιάς: ‘’Αυτός είναι ο κόσμος μας, σήμερα. Φλεγόμενος και διχασμένος. Και από μία πλευρά του, απελπισμένοι, καταδιωγμένοι, περιδεείς άνθρωποι με τις οικογένειες τους βουτάνε στη θάλασσα για να γλιτώσουν από τη φωτά’’ – για ποια φωτά μιλάμε ακριβώς; Φαίνεται ότι δεν έχουμε κατανοήσει ότι, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, ο πόλεμος και η ειρήνη ήταν και είναι σχετικές έννοιες και ότι, παραλλήλως, εκτυλίσσονται τεράστια γεωπολιτικά παιχνίδια εναντίον της Ευρώπης: η τουρκική πολιτική είναι το πιο τετριμμένο παράδειγμα.

 

Γράφει ο Δρ. Αντώνης Ζαϊρης

Στην μετά κρίση περίοδο στη Δύση, αν κανείς προβεί σε έναν ψύχραιμο απολογισμό και ποιοτική ανάλυση της συμπεριφοράς των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, θα διαπιστώσει, μία ιδιάζουσα τεχνοκρατική αλαζονεία και υπεροψία στην πρόταξη ωφέλιμων εθνικών λύσεων και σοβαρών επεξεργασμένων προτάσεων στην αντιμετώπιση κρίσιμων οικονομικών, αλλά και κοινωνικών προβλημάτων.



Ενώ η χώρα μπαίνει σε μια νέα κυριολεκτικά εποχή,όπου παρατηρούνται και υψηλές προσδοκίες,ένα ερώτημα προβάλει,αυτό του αν η βιομηχανία της μπορεί να βρει τον αναπτυξιακό της ρόλο.

Του Αθ.Χ. Παπανδρόπουλου

Το βιβλίο του Αντώνη Κεφαλα και των συνεργατών του, είναι ένα απίθανο μακροβούτι στον πολύπλοκο αλλά και συναρπαστικό κόσμο της βιομηχανίας. Έναν κόσμο παρεξηγημένο και κατασυκοφαντημένο στην Ελλάδα, ο οποίος ομως πολλά προσέφερε στην ανάπτυξη της χώρας και ακόμα περισσότερα έχει τη δυνατότητα να δώσει αν αφεθεί ελεύθερος  να δράσει και να αναπτυχθεί.

 

www.liberal.gr


Εσείς που προέρχεστε από τον κεντρώο και τον δεξιό χώρο, κύριε Πρόεδρε, εσείς που δεν έχετε ανεμίσει την κόκκινη σημαία στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή, είστε του καθωσπρεπισμού και της πολιτικής ορθότητας. Εμείς που φθάσαμε στον φιλελεύθερο κόσμο διαμέσου Άρη Βελουχιώτη και Τσε Γκεβάρα, ακούγοντας τώρα τον σύντροφο Κατρούγκαλο ξυπνάει ο Στάλιν μέσα μας.

 

Των Καθηγητή Κωνσταντίνου Ζοπουνίδη,
Πολυτεχνείο Κρήτης, Επίτιμος Διδάκτορας, ΑΠΘ, Ακαδημαϊκός, Βασιλική Ακαδημία Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών της Ισπανίας, Distinguished Research Professor, Audencia Business School, France

 

Καθηγητή Μιχάλη Δούμπου,
Μέλος του Εργαστηρίου Financial Engineering του Πολυτεχνείου Κρήτης

Dr. Panagiota Makrychoriti,
Dept. of Management, Birkbeck, University of London, Malet street, Bloomsbury, London WC1E 7HX

Μαριάννα Εσκαντάρ, MBA
Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια, MBA​ Πολυτεχνείο Κρήτης
Μέλος εργαστηρίου Financial Engineering

La Deconnomie
Jacques Genereux
Editions du Seuil, 2018

Η Ευρωπαϊκή ανορθόδοξος οικονομία: ο προγραμματισμένος “θάνατος” της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 

Ο Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης

Η ένωση “κάνει τη δύναμη” μας διδάσκει ένα ρητό. Τότε, η ένωση μεταξύ κρατών που θεωρούνται από τα πιο πλούσια του κόσμου, δεν θα έπρεπε να πολλαπλασιάσει την ικανότητα των ευρωπαίων  να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση; Αυτό δεν αποτελεί εξάλλου ένα επιχείρημα που παρουσιάζεται στους ευρωπαίους πολίτες για να δικαιολογήσει την είσοδο του κράτους τους στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση; Ακόμη, γιατί η ζώνη ευρώ πραγματοποιεί τις χειρότερες επιδόσεις απέναντι στην κρίση; Ο συγγραφέας αναφέρει: “τόσο απλά διότι η νομισματική ένωση μπλοκάρει τη χρήση εργαλείων πιο αποτελεσματικών, προωθεί τα πιο επικίνδυνα και δημιουργεί ένα μη συνεργατικό παιχνίδι μεταξύ των μελών, αντί να ενδυναμώνει την αλληλεγγύη τους”. Αυτές οι δυσλειτουργίες δεν αποδίδονται μόνο στις κακές επιλογές από τις κυβερνήσεις: είναι επίσης η μηχανική συνέπεια ενός συστήματος που θεσμοποιεί, κατά κάποιο τρόπο, ένα εσφαλμένο οικονομικό δόγμα.



Σε τελική ανάλυση, η ορθή προσωπική χρηματοοικονομική μπορεί να συμβάλει σε αυξημένα επίπεδα ευημερίας και ικανοποίησης σε σχέση με το εισόδημα, τη συνταξιοδότηση, την κατοικία και την περιουσιακή κατάσταση.

Του Γεωργίου Πάνου*

Η τρέχουσα οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει ενδιαφέρον για την καλύτερη κατανόηση της πιο υπεύθυνης και συνετής χρηματοοικονομικής συμπεριφοράς, τόσο σε ατομικό επίπεδο, π.χ. σε όρους αποταμίευσης και δανειοληψίας, όσο και σε εταιρικό και δημόσιο επίπεδο, π.χ. δημόσιες δαπάνες και διακρατικός δανεισμός.



Καμμία αναπαλαίωση και επιστροφή στο παρελθόν δεν πρόκειται να φέρει νέο κόσμο στο Κίνημα Αλλαγής,το οποίο πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη φυσιογνωμία του την εποχή της Τετάρτης βιομηχανικής επανάστασης

Του Π.Κ. Ιωακειμίδη*

Το Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ) έφερε ένα αποτέλεσμα στις εκλογές της 7ης Ιουλίου (8,1%) που ενώ είναι αισθητά βελτιωμένο σε σχέση με αυτό των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών δεν είναι ωστόσο καθόλου ικανοποιητικό ( σε συνδυασμό και με το 32% του ΣΥΡΙΖΑ) .



Γράφει ο José Niño

Όταν εξεταστεί σωστά, η χρυσή εποχή του καπιταλισμού ομοιάζει περισσότερο με την «Belle Époque».Όταν εξεταστεί σωστά, η χρυσή εποχή του καπιταλισμού ομοιάζει περισσότερο με την «Belle Époque».
Ανεξάρτητα από τις ατέλειες και τα μειονεκτήματά της, η χρυσή εποχή με την τεράστια αύξηση στα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο, έδειξε πως τα μεμονωμένα άτομα είναι ικανά να δημιουργήσουν πλούτο και ευημερία όταν η κυβέρνηση είναι περιορισμένη.

Απόδοση: Ευθύμης Μαραμής

Παιδιά εργαζόμενα σε εργοστάσια με επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, σε πόλεις γεμάτες ρύπους, είναι μερικές από τις εικόνες που αρέσκονται να χρησιμοποιούν οι ιστορικοί όταν καλύπτουν τη «χρυσή εποχή» (Gilded Age) της αμερικανικής ιστορίας – την περίοδο μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.