Συνάντηση Λιβάνιου - Μπάρτλε, παρουσία του Γερμανού πρέσβη
του Θοδωρή Λιβανιού

Η κρίση του κορωνοϊού μας δίδαξε πολλά. Μέσα σε αυτό το τετράμηνο αναδείχθηκαν οι δυνατότητες του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση μιας πρωτοφανούς κατάστασης. Η ευρεία αποδοχή που έχει στην κοινωνία η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, στη λήψη των αναγκαίων οικονομικών μέτρων ανακούφισης και στην κατάρτιση του σχεδίου για την επανεκκίνηση της οικονομίας δεν αποτελεί ένα απλό πολιτικό έπαθλο. Αποτελεί κινητήρια δύναμη και πολιτικό κεφάλαιο για την κυβέρνηση της ΝΔ, προκειμένου να εκκινήσουν ξανά η οικονομία και η κοινωνική δραστηριότητα, με τα ίδια μεθοδικά βήματα, που φάνηκαν σωτήρια στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.

ΕΠΙΚΑΙΡΟ - Ψύχωση με τον Θάνατο. Άρθρο του Ηλία Καραβόλια

Του Ηλία Καραβόλια

Ένα κείμενο μακροοικονομικής ανάλυσης χωρίς παράθεση μεγεθών και αριθμών δεν είναι συνήθως πειστικό. Θα προσπαθήσω όμως φίλε αναγνώστη να αποφύγω τα νούμερα αφού τα δις και τα τρις που διαβάζουμε αυτές τις ημέρες μοιάζουν να απέχουν απο τα εισοδήματα και τους μισθούς μας τουλάχιστον όσο απέχουν οι γαλαξίες μεταξύ τους στο σύμπαν. Γράφω αυτό το κείμενο διότι με προβληματίζει η συνεχής άνοδος των χρηματιστηρίων μετά το τέλος του lock down και αυτό παρά τις ισχυρές ενδείξεις ύφεσης. Γεγονός που κατ αρχήν δείχνει το αυτονόητο εδώ και δεκαετίες:η πραγματική οικονομία έχει αποσυνδεθεί απο το παίγνιο του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Βασική αιτία της ανόδου των μετοχών δεν είναι οι προσδοκίες για αυξημένα κέρδη των εταιρειών αλλά τα θηριώδη προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών και τα ταμεία άνακαμψης σε ΕΕ, ΗΠΑ, Κίνα και αλλού. Η ρευστότητα που πρόκειται να πέσει στις αγορές μετά την πανδημία συνολικά είναι τεράστια, πρωτοφανής και "ύποπτη" σχετικά με την μακροοικονομική σταθερότητα ή την ανισορροπία που μπορεί να επιφέρει.Λέω ύποπτη διότι ξαφνικά βρέθηκε τόσο χρήμα για τις οικονομίες όσο δεν είχε βρεθεί ποτέ στο παρελθόν. Και προφανώς συνδέεται με το ύψος της προσδοκώμενης ύφεσης, την ένταση και την διάρκεια της.

Οι Αναγκαίες Ριζικές Αναθεωρήσειςτου Γιώργου Πρεβελάκη*

Ποτέ το τουρκικό πρόβλημα δεν ήταν τόσο σοβαρό όσο σήμερα. Στο άμεσο μέλλον συγκλίνουν τρεις απειλητικοί παράγοντες. Ο πρώτος αφορά τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Έχοντας εγκαταλείψει το κεμαλικό δόγμα του status quo, η νεοοθωμανική Τουρκία ανοίγεται σε περιπέτειες εκτός των συνόρων της. Στη Συρία, προσπαθώντας να ελέγξει την κουρδική απειλή, λειτουργεί αμυντικά στην Ανατολική Μεσόγειο, επιθετικά. Με πρόσχημα τη διεκδίκηση ενεργειακών πόρων, επιδιώκει τον έλεγχο στο μεγάλο αυτό θαλάσσιο σταυροδρόμι με την αύξουσα σημασία. Έτσι απειλεί τα ελληνικά ζωτικά συμφέροντα – όχι μόνον τα γεωπολιτικά, αλλά και τον χαρακτήρα της εθνικής μας ταυτότητας.

Ανδρέας Ανδριανόπουλος: Ο ρόλος του Ιδιωτικού Τομέα - Η Φωνή της Ύδρας

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Οι εχθροί των ελεύθερων αγορών έχουν ένα βασικό επιχείρημα. Πως αυτές δηλαδή προκαλούν κοινωνικές αδικίες και ανισότητες. Οι ελεύθερες αγορές όμως, μέσω ανοιχτών συνόρων διακίνησης προϊόντων (παγκοσμιοποίηση), βελτιώνουν το επίπεδο ζωής των φτωχών κυρίως του Τρίτου Κόσμου. Διότι επιτρέπουν την προώθηση των φτηνών τους προϊόντων στις ακριβές αγορές της Δύσης. Διευκολύνουν επίσης τις επενδύσεις στις οικονομίες τους, εφόσον το χαμηλότερο κόστος ελκύει τις μεγάλες εταιρείες του πλούσιου κόσμου.

Όπως υποστηρίζει ο Anatole Kaletsky της Gavekal, η γαλλογερμανική πρόταση είναι πολύ σημαντικότερη από αυτό που υποδηλώνουν αυτά τα σχετικά μέτρια νούμερα. Περιλαμβάνει δυο καινοτομίες: την ικανότητα της Κομισιόν να δανείζεται για λογαριασμό της και να δημιουργεί έτσι μια νέα κλάση ομολόγων της ΕΕ· και το γεγονός πως ο δανεισμός θα χρηματοδοτείται από νέους πανευρωπαϊκούς φόρους επί των εκπομπών ρύπων ή των χρηματοοικονομικών και ψηφιακών συναλλαγών.

Όπως υποστηρίζει ο Anatole Kaletsky της Gavekal, η γαλλογερμανική πρόταση είναι πολύ σημαντικότερη από αυτό που υποδηλώνουν αυτά τα σχετικά μέτρια νούμερα. Περιλαμβάνει δυο καινοτομίες: την ικανότητα της Κομισιόν να δανείζεται για λογαριασμό της και να δημιουργεί έτσι μια νέα κλάση ομολόγων της ΕΕ· και το γεγονός πως ο δανεισμός θα χρηματοδοτείται από νέους πανευρωπαϊκούς φόρους επί των εκπομπών ρύπων ή των χρηματοοικονομικών και ψηφιακών συναλλαγών.

του Martin Wolf

Η ΕΕ γεννήθηκε από την καταστροφή και έχει προοδεύσει μέσω των κρίσεων. Σήμερα, αντιμετωπίζει απειλές σε πολλά μέτωπα. Αν αποτύχει να σταθεί στο ύψος των προκλήσεων, μπορεί ακόμα και να διαλυθεί.



Του Μαρίνου Σκανδάμη*

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων με τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις» απέχει πολύ από αυτό που θέλει ο τίτλος του να δηλώσει.


Γιατί δεν καταφέρνει να υπερβεί τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που συντηρεί η  παράταξη της Νέας Δημοκρατίας στην εκπαίδευση.

Καθότι αναπαράγει διακρίσεις, πειθαρχικοποιημένα στερεότυπα και παρωχημένες αντιλήψεις για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους σκοπούς της παιδαγωγικής διαδικασίας.

Αντώνης Π. Κεφαλάς | isideris - ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι.ΣΙΔΕΡΗΣ

Του Αντώνη Κεφαλά

Όσο περνάνε οι ημέρες τόσο συνειδητοποιούμε ότι ζούμε στα χρόνια μιας αβεβαιότητας που έχει προηγούμενο μόνο σε εποχές πολέμου. Όμως, σε πόλεμο είμαστε. Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ είναι μία αντανάκλαση των βαθύτερων προβλημάτων που ταλανίζουν όλον τον πλανήτη.

Μην ρωτάτε τι θα γίνει; Προγραμματιστές δεν υπάρχουν πια. Μόνο σεναριογράφοι.
Το facebookκέρδισε. Το εικονικό έγινε πραγματικότητα.. Εικονική συνάντηση, εικονική εκπαίδευση, εικονική εργασία και συνεργασία. Εικονική ιατρική, με εικονική διάγνωση και εικονικές συνταγές.  Είναι αυτό το μέλλον;


Γράφει ο Νίκος Μαρούδας- οικονομολόγος

Και έτσι φτάσαμε στο 2010 με μια Ελλάδα πού έπεσε θύμα του χρέους και του πολιτικού χειρισμού της οικονομίας.

Το λάθος για μένα ήταν η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ.

Το 2010 η Ευρώπη έδωσε περίπου 700 δις € για την διάσωση των Ευρωπαϊκών τραπεζών που ηταν έτοιμες για πτώχευση και θα μπορούσε ευκολα να δώσει ένα δάνειο 100 δις. Ευρώ (τόσα ήθελε η Ελλάδα ανεβάζοντας το χρέος στο 130% του Α.Ε.Π. ) Και δεν θα χρειαζόταν το Δ.Ν.Τ. με τα καταστροφικά μέτρα που ουσιαστικά ήταν μια μάστιγα που έφερε την χώρα σε πτώχευση.