του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Οι χειροκροτητές των Βαλλώνων του Βελγίου αγνοούν τα πάντα από την πολιτική και οικονομική τους ιστορία

    Ο υπογράφων έζησε 15 από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του στην Βαλλωνία, ήτοι στο γαλλόφωνο Βέλγιο. Εκεί σπούδασε, εκεί παντρεύτηκε, εκεί απέκτησε το παιδί του, εκεί ξεκίνησε επαγγελματικά και εκεί έζησε ως δημοσιογράφος κορυφαίες στιγμές της περιοχής αυτής. Μία περιοχή την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα του και την αγαπά ως τέτοια.

Καρδιά του βιομηχανικού Βελγίου το πάλαι ποτε, η Βαλλωνία –με βιομηχανικά κέντρα την Λιέγη δίπλα στην Γερμανία και το Σαρλερουά κοντά στην Γαλλία και με πνευματική πρωτεύουσα την Μονς, που είναι και η πιο γαλλική πόλη του Βελγίου– στα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ου αιώνα ήταν η περιοχή που έδινε στο Βέλγιο άνθρακα, χάλυβα, μπύρα και υφαντουργικά προϊόντα. Διέθετε επίσης δύο γνωστά Πανεπιστήμια και ένα διεθνούς κύρους Πολυτεχνείο, το δε βάρος της από πολιτικής πλευράς ήταν τεράστιο. Κυρίαρχη πολιτική παράταξη ήταν το βελγικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ), το οποίο και υπηρετούσαν ισχυρά ονόματα της βελγικής πολιτικής ιστορίας (Βάντερβελντ, Σπάακ, Κολλάρ, Ντυμπουά, κ.α.).

Αυτοί που πηδώντας από το πλοίο του Γ.Α.Παπανδρέου ανέβασαν το δίδυμο Τσίπρα-Παππά στην εξουσία, σήμερα δεν βλέπουν με καλό μάτι τις υπερεξουσίες του και κάποια άλλα…

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Η μάχη πλέον θα είναι σκληρή. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ –αυτό που φέρει πρωτογενώς τεράστια ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας– είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται για μάθηση. Αυτή είναι για τους … άλλους! Σήμερα, όμως, παίζει τα τελευταία του χαρτιά. Και αυτό εγκυμονεί κινδύνους.
Το βαθύ ΠΑΣΟΚ ήταν κυρίαρχο στους αρμούς της εξουσίας την πρώτη πενταετία Ανδρέα Παπανδρέου –τότε που η χώρα, από 6 δισεκατομμύρια δολλάρια εξωτερικό χρέος το 1981, έφθασε το 1989 να χρωστά 80 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διανύει δύσκολους καιρούς

του Giles Merritt*

Πολιτικές διαφωνίες μεταξύ των μελών της -άλλοτε δικαιολογημένα, άλλοτε όχι-, διχογνωμία για τις διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις σχετικά με την διακυβέρνηση της ευρωζώνης καθώς και έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, που έχει ενταθεί ακόμη περισσότερο από την απόφαση του Brexit, κυριαρχούν στους κόλπους της Ένωσης.

Του  Φάνη  Ζουρόπουλου*

Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς μας το τέλος του Ελληνισμού, το πότε δηλαδή τελείωσε ιστορικά ένας λαός που σημάδεψε με την παρουσία του την πορεία της ανθρωπότητας τοποθετείται στο 529μ.Χ. όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε και τυπικά την τελευταία φιλοσοφική σχολή της Αθήνας, άποψη που υιοθέτησε και ο Κοραής. Αργότερα η έρευνα άρχισε να αλλάζει αυτή την άποψη και από τα τέλη του 19ου το τέλος του Ελληνισμού μετατέθηκε στην άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453.

 Του Φάνη  Ζουρόπουλου

 Συμπληρώνονται 73 χρόνια από τον ματωμένο Δεκέμβρη του 1944 που έβγαλε στην επιφάνεια την βρομερή και απαίσια διχόνοια που μας δέρνει σαν λαό! Πριν λίγο καιρό όλα τα ΜΜΕ, ιδίως τα social media πρόβαλαν τις εμπρηστικές δηλώσεις, από τον Κορυδαλλό του νεαρού «αναρχοεπαναστάτη» που καλούσε για ένα «μαύρο Δεκέμβρη» σαν και αυτόν του 2008 τους «συντρόφους» του. Δηλώσεις σε «έφορο έδαφος» ... η διχόνοια και ο διχασμός έχουν αρχίσει και επανέρχονται με το Ρουβίκωνα και άλλες συλλογικότητες να αλωνίζουν  στην κοινωνία της κρίσης, που είναι σήμερα η Ελλάδα... Από την άλλη κάθε ημέρα και περισσότερο διαπιστώνει κανείς ότι η πλειοψηφία των νέων, αλλά και μεγαλύτερων γενιών αγνοούν το τι έγινε τον Δεκέμβρη του ’44, που στην ουσία σηματοδοτεί την έναρξη του εμφυλίου και διαψεύδει όσους ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούν. Μόνο τις πρώτες ημέρες του ’40 και στο Γοργοπόταμο έγινε αυτό, πουθενά αλλού!...