Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Στη χώρα που δολοφόνησε τον Καποδίστρια, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Το μίσος, ο φθόνος και ο φανταστικός εχθρός εμφιλοχωρούν στον ψυχισμό αρρωστημένων ανθρώπων, με αποτέλεσμα να επιτίθενται με τυφλό πάθος.

Λίγους μήνες διαδρομή,  σε ηλεκτρονική μορφή είχε Το Βήμα της Αιγιάλειας όταν δέχτηκα ένα τηλέφωνο από τα παιδιά της   Α΄τάξης του 2ου Λυκείου. Με ενημέρωσαν πως επρόκειτο να δημιουργήσουν ένα project με θέμα το «Αίγιο Τότε και Τώρα». Για το Project αυτό υπεύθυνος ήταν ο κ. Αναστάσης Στρατουδάκης πρώην καθηγητής μου πληροφορικής και τα παιδιά του  σχολείου από το οποίο αποφοίτησα το 1999 θα πραγματοποιούσαν αυτό το πρόγραμμα. Από εμένα με την ιδιότητα της διαχειρίστριας της ηλεκτρονικής πια εφημερίδας το Βήμα της Αιγιάλειας ζητούσαν να τους παραχωρήσω μέρος από το υλικό με τα κτίσματα του «Τότε», το οποίο είχε συλλέξει κατόπιν επίπονης δουλειάς και έρευνας ο Ιστορικός ερευνητής, Δημοσιογράφος και Εκδότης του Βήματος της Αιγιάλειας κ. Φάνης Ζουρόπουλος, με σκοπό να το αντιπαραβάλουν με το σήμερα . Όταν το είπα στον κ. Ζουρόπουλο η απάντηση ήταν « ότι σε χρειαστούν και για όσο σε χρειαστούν θα είσαι εκεί να τους στηρίξεις σε αυτό που πάνε να ετοιμάσουν» μου έδωσε σημειώσεις και στοιχεία από το αρχειακό του υλικό. Μεταξύ 4ης και  5ης ώρας βρέθηκα στην αίθουσα που κάμποσα χρόνια πριν, ήταν η αίθουσα από την οποία βγήκα ως μαθήτρια 3ης Λυκείου… Εκεί λοιπόν  τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τα όσα τους έλεγα και παράλληλα  τους παρουσίαζα,  είχαν να κάνουν με το Αίγιο μιας άλλης εποχής. Συνεχώς με διέκοπταν και έκαναν εύστοχες παρατηρήσεις. Φεύγοντας ένιωθα υπέρμετρη χαρά,  τόσο νέα παιδιά, να δείχνουν τόση λατρεία και τεράστιο ενδιαφέρον για τον τόπο που ζούνε. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους  δικαίωσε τις σκέψεις μου. Μια εικόνα χίλιες λέξεις… Δείτε το βίντεο...

 


Ι. Πιπίνης: Ο τρόμος επέστρεψε στη χώρα με την επίθεση κατα του κ. Λουκά Παπαδήμου. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο στόχος των δραστών και πόσο κινδυνεύει τελικά η Δημοκρατία και οι θεσμοί από τέτοιου είδους ενέργειες;

 Ευ. Βενιζέλος: Η Δημοκρατία χρειάζεται επαγρύπνηση. Τίποτα δεν είναι δεδομένο αν δεν το υπερασπίζεσαι. Η  τρομοκρατία  επιβιώνει σε λανθάνουσα κατάσταση και αναζητά νέες μορφές έκφρασης, επειδή - μεταξύ άλλων -  καλλιεργείται ένα κλίμα ενθάρρυνσης ή ανοχής προς τη βία, το κοινωνικό και πολιτικό μίσος ,τον κοινωνικό και εθνικό διχασμό. Είναι καθήκον της πολιτείας, των πολιτικών δυνάμεων και τελικά των ίδιων των πολιτών να σπάσουν οριστικά τον φαύλο αυτό κύκλο με ξεκάθαρες θέσεις.



Tου Πέτρου Ι. Παραρά

[Serge Audier, Penser le “néolibéralisme”. Le moment néolibéral, Foucault et la crise du socialisme, 570 σελ., εκδ. “Le Bord de l’eau”, 2015]

Ο διαπρεπής Γάλλος φιλόσοφος Michel Foucault (1926-1984) δίδαξε στο «Collège de France» από το 1971 μέχρι το 1984, στην έδρα: «Ιστορία των συστημάτων σκέψης». Τα μαθήματα που έκανε εκεί το 1979


Του Κώστα  Χριστίδη*
Δεν έχουν παρέλθει τρία έτη από τότε που ο κ. Τσίπρας και η ριζοσπαστική αριστερά διεκήρυσσαν ότι ερχόμενοι στα πράγματα θα ανάγκαζαν τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη στον ρυθμό των νταουλιών και της κρητικής λύρας! Σήμερα, ‘’έχοντας εκπληρώσει στο ακέραιον τις υποχρεώσεις μας έναντι των δανειστών μας’’ διά της νομοθετήσεως του τρίτου και του τετάρτου μνημονίου, εκλιπαρούμε για την λήψη μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, τα οποία ωστόσο είχαν κατ’ αρχήν αποφασισθεί ήδη από το Eurogroup του Νοεμβρίου 2012.



 Του Λουκά Αποστολίδη

 Μας συνήθισαν πια οι κυβερνώντες. Άλλα λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι και άλλα μαθαίνουμε ότι συνέβησαν στο Eurogroup. Μας μέτρησαν για τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης και μας βρήκαν ελλιπείς και λιποβαρείς. Αυτή είναι η αλήθεια. Μας έμεινε όμως ο απόηχος των δηλώσεων των κυβερνόντων:


Ηλιόλουστο μεσημέρι Παρασκευής λίγο πριν την έναρξη της έκθεσης ζωγραφικής στο Lennon ( στοά πλατεία Γεωργίου Πάτρα)  συνάντησα  τον Αριστοτέλη. Καθίσαμε σε ένα καφέ κοντά στο σημείο που στηνόταν η έκθεση και ανοίξαμε μια μικρή συζήτηση.


Του Πάνου Παπαδόπουλου
Η επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου είναι η πρώτη κατά νυν ή πρώην Πρωθυπουργού της χώρας από την εποχή του Βενιζέλου. Τις χωρίζει ένας αιώνας. Τις συνδέει η πολιτική ρητορική του μίσους. Η οποία οπλίζει το χέρι κάθε χρήσιμου ηλίθιου