Στο βαθμό που τόσο στην Ελλάδα οσο και εκτός αυτής οι κοινωνίες θα χειραφετούνται,άκρα δεξιά και ακροαριστερά θα συμπλέουν,καθ’οσον δεν έχουν και μεγάλες διαλεκτικές διαφορές

Του Αθαν.Χ.Παπανδρόπουλου

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι μάσκες πέφτουν πλέον. Η άκρα δεξιά και η άκρα αριστερά συμπλέουν, μιλάνε την ίδια γλώσσα και σε τελική ανάλυση έχουν τους ίδιους στόχους, ήτοι το κλείσιμο και την περιχαράκωση των κοινωνιών. Ανέλπιστοι σύμμαχοι τους, ο κορωνοϊός και η οικονομική κρίση που ήδη βρίσκεται στα σκαριά λόγω της πανδημίας. Αυτή η εξέλιξη, ως φαίνεται, στην Ελλάδα, έχει μπερδέψει τον Αλέξη Τσίπρα, γιατί τώρα βλέπει να αλλάζουν  τα εγχώρια πολιτικά δεδομένα.

Έως και τα μέσα Μαρτίου, κύριος στόχος του ήταν η διάλυση του Κινήματος Αλλαγής και ο διασυρμός επώνυμων στελεχών του φιλικών το πάλαι ποτέ προς τον εκσυγχρονισμό του Κ.Σημίτη.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, στα στελέχη αυτά διέπονται από δομικά αντισύριζα αισθήματα και θεωρούν σκέτη απάτη ο Αλέξης Τσίπρας να φαντάζει ως ηγέτης μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς. «Είναι τελείως ανίκανος να αναλάβει τέτοιο ρόλο γιατί απλώς δεν του πάει αλλά και δεν πιστεύει σε αυτόν», μας είπε κορυφαίο πρώην στέλεχος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ.

Είναι προφανές έτσι ότι όσο το ΚΙΝΑΛ αντέχει, τόσο μεγαλώνουν οι πιθανότητες διαρροής προς αυτό ψηφοφόρων του Σύριζα, που παλαιότερα ήσαν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Και προς την κατεύθυνση αυτή, θετική είναι και η στάση του πρωθυπουργού.

Παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετατοπίζεται προς το πολιτικό Κέντρο σε επίπεδο στελεχών και αφηγήματος, δεν δείχνει αυτή τη στιγμή να στοχεύει σε ενεργά στελέχη του κόμματος. Μια στρατηγική που θα ήταν casus belli για τη Χαριλάου Τρικούπη, καθώς οι σχέσεις των δύο ηγεσιών, μετά την εκλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου δείχνουν να έχουν βρει μια σχετική θεσμική ισορροπία.

Από την άλλη πλευρά, γεγονός είναι πως στο Κίνημα Αλλαγής αναγνωρίζουν οτι η βάση τους βλέπει θετικά τη διαχείριση της πανδημίας από τη σημερινή κυβέρνηση. Σ΄αυτή τη φάση ετσι, επιδιώκουν να σταματήσουν τυχόν διαρροές προς τη ΝΔ κρατώντας μια υπεύθυνη αντιπολιτευτική στάση. Κάνοντας, δηλαδή, έντονη, αλλά στοχευμένη κριτική προς το Μέγαρο Μαξίμου προσφέροντας εναλλακτικές λύσεις. Στόχος δεν είναι το σύνολο του κεντρώου ακροατηρίου, αλλά η δημιουργία μιας γέφυρας με το προοδευτικό Κέντρο που επέλεξε Μητσοτάκη. Όταν το πεδίο της αντιπαράθεσης περάσει στην οικονομία, τότε ίσως βρουν πιο ευήκοα ώτα, γεγονός που ήδη τελεί υπό μελέτη.Αυτός είναι και ο λόγος που ο Τσίπρας επεδίωξε να συναντηθεί με τον κύριο Βαρδή Βαρδινογιάννη,ο οποίος είναι γνωστό ότι διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον χώρο του ΚΙΝΑΛ.

Σημειώνεται πάντως πως στο ΚΙΝΑΛ, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως μπορούν να γίνουν ελκυστικοί στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την κεντροαριστερή ανάγνωση, η «θεσμική αντιπολίτευση» δεν δείχνει να ταιριάζει στον Αλέξη Τσίπρα. Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αναποφάσιστων προέρχεται από εκεί, στόχος είναι να μην επιστρέψει ούτε να πάει απευθείας στη ΝΔ. Εξ αριστερών, πάντως, στο Κίνημα Αλλαγής έχουν να αντιμετωπίσουν δημόσιες επιθέσεις φιλίας, αλλά και μια διαδικασία προσέγγισης στελεχών που δεν έχει σταματήσει. Οι προσκλήσεις Τσίπρα απαντήθηκαν από τη Γεννηματά, ενώ σε πρόσφατη επιτελική σύσκεψη επιβεβαιώθηκε η στρατηγική της αυτόνομης πορείας. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, φαίνεται πως «τρώνε πόρτα» και όταν επιχειρούν πιο υπόγειες επαφές: όταν επικαλούνται παλιές γνωριμίες, εισπράττουν τα σχετικά «όχι», ενώ και ο Πάνος Σκουρλέτης, που φέρεται να προσεγγίζει τηλεφωνικώς στελέχη του κόμματος σε διάφορες οργανώσεις, τυγχάνει παρόμοιας αντιμετώπισης. Σε κάθε περίπτωση, οι δημοσκοπήσεις και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα δείχνουν μια σταθερή συνθήκη: ο βασικός πυρήνας των ψηφοφόρων του Κινήματος Αλλαγής έχει ακόμα έντονα αντι-ΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά.

Εδώ, λοιπόν, έρχεται και κολλάει ο ρόλος δεξιών εφημερίδων,οι οποίες από τη μια προσπαθούν  να διασύρουν επώνυμα στελέχη του ΚΙΝΑΛ και από την άλλη να συσπειρώσουν ακροδεξιά και αντιμητσοτακικά στελέχη της ΝΔ. Αυτά τα τελευταία εξάλλου, θα είναι πλέον και ο μόνιμος στόχος του Σύριζα,  ενόψει δραματικής οικονομικής κρίσης,από την οποίαν κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την εκκόλαψη νέων πολιτικών τεράτων, που θα φέρουν την ετικέτα του 21ου αιώνα.

Author: Αθανάσιος Παπανδρόπουλος

Ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος, γόνος επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής οικογένειας των Πατρών (Νεολόγος Πατρών, 1879-1973), γεννήθηκε στο Ψυχικό το 1941 και φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια δημοσιογραφικής καριέρας. Οικονομολόγος και ειδικός σε θέματα επικοινωνίας, έχει τιμηθεί με 42 δημοσιογραφικά βραβεία και είναι Ιππότης της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Εργάστηκε 30 χρόνια στον Οικονομικό Ταχυδρόμο και σε άλλα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και συνεργάστηκε με γνωστές εφημερίδες και εξειδικευμένα περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφεί στις εφημερίδες Εστία, Ναυτεμπορική και είναι σύμβουλος στο περιοδικό Μάνατζερ της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων. Επίσης, παρουσιάζει την εκπομπή «Δρόμοι της Ανάπτυξης» στο οικονομικό τηλεοπτικό κανάλι Sbc. Επίσης διαδικτυακά, αρθρογραφεί στο Εuro2day.gr,στο EBR και στο αγγλόφωνο European Business Review. Είναι επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και διοικητικός πρόεδρος του ελληνικού τμήματός της, μέλος του ΔΣ της Ένωσης Συντακτών Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρημάτισε επί εξαετία πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου. Από το 2002 είναι μέλος της Γερουσίας για την Ένωση της Ευρώπης, από την οποία και τιμήθηκε για τα άρθρα του περί ομοσπονδιακής Ευρώπης.