Γράφει ο Πάνος Αργυρόπουλος
Η Επική μάχη του υψώματος Χαρρυ η ύψωμα Χάρος όπως το ονόμασαν οι Έλληνες υπερασπιστές του
Εκεί όπου έλαμψε η Ελληνική ξιφολοχνη και εχθροί και φίλοι υποκλιθεικαν στο μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής !!!
Στις 25 Ιουνίου του 1950 η Βόρειος Κορέα, με την διακριτική βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης,με μια θυελλωδη επιθεση πέρασε την μεθόριο του 38ου Παράλληλου εισβάλλοντας στην Νότιο Κορέα και κατέλαβε μεσα σε τεσσερης ημερες την Σεούλ. Ο ΟΗΕ κάλεσε την Βόρειο Κορέα να αποχωρήσει από την χώρα, καθώς επίσης και τους συμμάχους της Νοτίου Κορέας να στείλουν στρατιωτική βοήθεια. Οι ΗΠΑ και ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ανταποκρίθηκαν πρώτοι. Ακολούθησαν και οι υπόλοιποι δυτικοί σύμμαχοι. Ανάμεσα τους και η Ελλάδα. Ο πόλεμος της Κορέας ήταν η πρώτη μεγάλη στρατιωτική σύρραξη από την απαρχή του Ψυχρού Πολέμου. Τα Ηνωμένα Έθνη, έστειλαν στρατιωτική δύναμη από 16 χώρες, καθώς και ομάδες ιατρικής υποστήριξης πέντε χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο και ειχε σοβαρους λογους που το εκανε.
Η Ελλαδα μολις εβγαινε απο μια ματωμενη δεκαετια με μια βαρβαρη τριπλη κατοχη και εναν πολυετη και πολυνεκρο εμφυλιο πολεμο η χωρα ηταν ενα ερειπιο και μολις ειχε ξεκινησει να ερχετε μεγαλη αμερικανικη οικονομική ενίσχυση το σχεδιο μαρσαλ οπως ονομαστηκε που θα της εδινε οικονομικη ανασα ωστε να στηθει παλι στα ποδια της και να ανασυγκροτησει την κατεστραμενη υποδομη της !! την ιδια στιγμη η ελλαδα προσπαθουσε παση θυσια να ενταχθει στους κολπους του νεοσυστατου ΝΑΤΟ αν οχι πριν τουλαχιστων ταυτοχρονα με την Τουρκια διοτι σε διαφορετικη περιπτωση υπηρχε ο κινδυνος να χασει τον Αεροπορικο ελενχο του αρχιπελαγους και να βρεθουν τα ανατολικα νησια της κατω απο Τουρκικη Αεροπορικη ομπρελα αυτο δηλαδη που επιδιωκουν να πετυχουν σημερα οι Τουρκοι με τη διχοτομιση του Αιγαιου θα ειχε συμβει τοτε αν η Ελλαδα καθυστερουσε να μπει στην ατλαντικη συμμαχια σημειωτεο οτι η Τουρκια ηδη ετοιμαζε μια Ταξιαρχια για την Κορεα την οποια και απεστειλε τελικα..
Και ειχε ηδη χασει μια φορα το εισητηριο εισοδου οταν η τότε κυβέρνηση των Πλαστήρα – Βενιζέλου, είχε κάνει αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ, η οποία είχε απορριφθεί ετσι λοιπον με την αποδοχη της να στειλει εκστρατευτικη στρατιωτικη δυναμη στη Κορεα κατι που οι Αμερικανοι ειδικα επιθυμουσαν διακαως λογο του οτι η Ελλαδα την εποχη εκεινη διεθετε εμπειροπολεμο στρατευμα με μπαρουτοκαπνισμενους αξιωματικους και οπλιτες με μεγαλη πολεμικη δραση και μαλιστα σε ενα πολυ δυσκολο και ιδιοτροπο ειδος πολεμου οπως αυτο του ανταρτοπολεμου που μολις ειχε ληξει στην ελλαδα !!!
Ετσι λοιπον με τη συμμετοχή της σε μια εμπόλεμη κατάσταση στο πλευρό του ΟΗΕ, η χωρα θα έδειχνε ένα κάλο πρόσωπο και θα απαιτουσε με διαφορετικους ορους την αμεση εισοδο της στην Νατοικη συμμαχια.!!
Η Ελλάδα λοιπον ως μέλος του ΟΗΕ, ανταποκρινόμενη στην απόφασή του, προχώρησε στη συγκρότηση Ειδικού Εκστρατευτικού Σώματος με την ονομασία «Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος (ΕΚΣΕ)» το οποίο περιελάμβανε δυνάμεις του Στρατού Ξηράς και της Αεροπορίας.
Αρχικά καθορίσθηκε ο Στρατός Ξηράς να αποστείλει στη Κορέα Εκστρατευτικό Σώμα επιπέδου συνθέσεως Ταξιαρχίας και δυνάμεως 3.500 ανδρών περίπου. Τη βάση του Εκστρατευτικού Σώματος αποτέλεσε τμήμα της 42ηςΤαξιαρχίας της IX ΜΠ, που εκπαιδευόταν τότε στη Κοζάνη Διοικητής του ορίστηκε ο Ταξίαρχος Γκίκας Σόλων. Μετά όμως από επανεκτίμηση της στρατιωτικής καταστάσεως από το Αρχηγείο των Ενωμένων Εθνών στην Άπω Ανατολή, αποφασίστηκε ο περιορισμός της δυνάμεως του ΕΚΣΕ σε 1.000 άνδρες. Έτσι, συγκροτήθηκαν η Διοίκηση με το Επιτελείο του Εκστρατευτικου Σώματος Ελλάδας με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Δασκαλόπουλο Ιωάννη, ενώ Διοικητής του Τάγματος ορίσθηκε ο Αντισυνταγματάρχης Αρμπούζης Διονύσιος.
Το Τάγμα περιελάμβανε:
-Ομάδα Δκσεως
-Ένα (1) Λόχο Διοικήσεως
-Τρεις (3) Λόχους τυφεκιοφόρων
-Μια (1) Διμοιρία όλμων 81 χιλ.
-Μια (1) Διμοιρία πολυβόλων 0,30 χιλ.
-Μια (1) Διμοιρία Διαβιβάσεων
-Μια (1) Διμοιρία Σκαπανέων
-Μια (1) Διμοιρία Τραυματιοφορέων
-Μια (1) Διμοιρία Διαχειρίσεως
-Συνεργείο Επισκευών
Τμήμα Ενισχύσεων
Μετά την οργάνωση του ΕΚΣΕ, άρχισε η εκπαίδευση του στη περιοχή της Λαμίας με πρόβλεψη για τη μεταφορά του στη Κορέα το πρώτο 15θήμερο του Νοεμβρίου 1950. Στις 15 Νοεμβρίου 1950, επιβιβάστηκαν στο αμερικανικό οπλιταγωγό «Τζένεραλ Χαν» και μετά από 24 ημέρες κατέφθασαν στο λιμάνι του Πουσάν στις 9 Δεκεμβρίου, όπου τους υποδέχθηκαν οι Κορεατικές αρχές και ο Διοικητής της 8ης Αμερικανικής Στρατιάς. Το Τάγμα διατέθηκε στο 7° Σύνταγμα Ιππικού της 1ης Αμερικανικής Μεραρχίας από τις 18 Δεκεμβρίου.
Επισης απο πλευρας Αεροποριας συγκροτηθεικε και εσταλει Το 13° Σμήνος συνολικής δύναμης 67 ανδρών εκ των οποίων οι 25 ήταν ιπτάμενοι και περιελάμβανε 7 μεταφορικά αεροσκάφη C-47 Dakota. Διοικητής ορίσθηκε ο Επισμηναγός Α. Γκορέγκος. Τα αεροσκάφη απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με προορισμό την Ιαπωνία. Στις 3 Δεκεμβρίου, το Σμήνος εντάχθηκε στην 21η Μοίρα Μεταφορών της 374ηςΠτέρυγας Μάχης της Αμερικανικής Αεροπορίας. το ελληνικο αεροπορικο σμηνος εγραψε και αυτο σελιδες δοξας στην Κορεα και εφερε σε περας πολυ λεπτες και δυσκολες αποστολες κερδιζοντας τον θαυμασμο και τον σεβασμο των δυναμεων των Ηνωμενων Εθνων με κορυφαια την αποστολη απεγκλωβισμου Αμερικανικων δυναμεων στο χαν γκαρου ρι οπου ειχαν κυκλωθει απο ισχυρες κινεζικες δυναμεις και τους εσωσαν τα ελληνικα C-47 Dakota τα οποια μπορεσαν να προσγειωθουν πανω σε παγους !!! Αλλα για το αεροπορικο επος των ελληνων στη κορεα αξιζει να αναφερθουμε ειδικα σε επομενο αρθρο !!!!
Συνολικά στην επιχείρηση της Κορέας έλαβαν μέρος 10.255 άνδρες (669 αξιωματικοί και 9.586 οπλίτες). Οι απώλειες για τους Έλληνες ανήλθαν στους 186 νεκρούς, από τους οποίους 12 ήταν της Πολεμικής Αεροπορίας και 577 τραυματίες (αξιωματικούς και οπλίτες). Επίσης απωλέσθηκαν τέσσερα αεροσκάφη τύπου C- 47 Dakota
Όλοι οι υπηρετήσαντες Έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες στο ΕΚΣΕ διακατέχονταν από υψηλό πνεύμα του καθήκοντος, γενναιότητα και υπερηφάνεια. Ιδιαίτερα πρέπει να σημειωθεί η γενναία δραστηριότητα των Διοικητών – Υποδιοικητών και Διμοιριτών όλων των Λόχων, που αψηφώντας κινδύνους, κόπους και κακουχίες, επέτυχαν να οδηγήσουν τους Έλληνες στρατιώτες στο δρόμο του καθήκοντος με αποτέλεσμα την επίτευξη των προσδοκώμενων αποτελεσμάτων.
Οι Ελληνικές μονάδες έχοντας ενταχθεί σε Αμερικανικούς Σχηματισμούς ανταποκρίθηκαν πλήρως στις προσδοκίες και τις παραδόσεις του Έθνους μας καθ’ όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων στη Κορέα. Οι μάχες ήταν κατά κανόνα σκληρές και αιματηρές, διεξήχθησαν σε πολύ απομακρυσμένες από την Ελλάδα περιοχές και υπό ιδιαίτερα δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες.
Παρά τις δυσκολίες, το ηθικό του ΕΚΣΕ ήταν πάντοτε ακμαίο, η μαχητικότητα σε υψηλό επίπεδο και η θέληση για τη νίκη ακλόνητη. Εκτός από τις ιδιότυπες συνθήκες του περιβάλλοντος και του καιρού, το ΕΚΣΕ και οι υπόλοιπες δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών αντιμετώπισαν κατά τις επιχειρήσεις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, που δεν υπολόγιζε τις απώλειές του και πολέμησε με τυφλό φανατισμό
Πολλες και θερμες ηταν οι συγχαρητήριες επιστολές για το ελληνικο σωμα του Προέδρου της Νότιας Κορέας Syngman Rhee, του Αρχιστρατήγου Άπω Ανατολής, των Διοικητών της 8ης Αμερικανικής Στρατιάς, της 3ης Αμερικανικής Μεραρχίας, της 1ης Αμερικανικής Μεραρχίας Πεζοναυτών και άλλων.
Θα πρέπει ιδιαίτερα να τονιστούν τα θετικά σχόλια που απέσπασε το ΕΚΣΕ, απόρροια της γενναιότητας των μαχητών του. Μετά τη νίκη του Ελληνικού Τάγματος στο ύψωμα 381(2930 Ιαν 1951), ο Στρατηγός Ρίτζγουαιη είπε για τη μάχη «Τα Ενωμένα Έθνη οφείλουν πολλά στον Ελληνικό Λόχο που αμύνθηκε υποδειγματικά επί του υψώματος 381 και δεν έδωσε την ευκαιρία στον Κινέζο Στρατηγό να ανατρέψει το γενικότερο σχέδιο της 8ηςΑμερικανικής Στρατιάς».
Ο ίδιος Αμερικανός Στρατηγός κατά τη διάρκεια άλλης τελετής (25 Μαρ 1951) χαρακτήρισε τους Έλληνες μαχητές του εκστρατευτικού σώματος της Κορέας, άξιους κληρονόμους των παραδόσεων του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών, ενώ παρασημοφόρησε τον διοικητή του Ελληνικού Τάγματος και τους Αξιωματικούς – Οπλίτες που διακρίθηκαν στο πεδίο της μάχης. Επίσης η δήλωση του Αμερικανού Διοικητού του 7ου Συντάγματος Ιππικού: «Αξίζει για κάθε άνθρωπο να γνωρίζει πώς πολεμούν οι Έλληνες !!
Ενω οι Αμερικανοι επιτελεις χαρακτηριζαν τους Ελληνες Μαχητες ως τους καλυτερους ξιφολονχους του κοσμου ανυποχωριτους και κορυφαιους μαχητες ειδικα σε μαχες εξ επαφης σωμα με σωμα ενω οι Κινεζοι προσπαθουσαν παντα να αποφευγουν οπου ηταν δυνατο εμπλοκες με τις ελληνικες δυναμεις ειδικα σε αγωνα δια της ξιφολονχης. Χαρακτηρηστικο ειναι επισης και το προσωνυμιο που εδωσαν τα επιτελεια των Ηνωμενων Εθνων στο Ελληνικο Ταγμα το οποιο ονομαζαν "Sparta Battalion" Σπαρτιατικο Ταγμα !!!
{Στο τελος του αρθρου παρατιθετε βιντεο οπου μιλουν αμερικανοι βετερανοι της κορεας που μιλουν με σεβασμο και μεγαλο θαυμασμο για τους ελληνες στρατιωτες εκει}
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΥΨΩΜΑ ΧΑΡΡΥ
Ιουνιος 1953 Τόσο οι Νοτιοκορεάτες και οι Αμερικάνοι όσο και οι Βορειοκορεάτες οι Κινέζοι ,σύμμαχοι των Βορειοκορεατών, και το συμμαχικό Ανατολικό μπλοκ προσπαθούσαν να πάρουν όσο μπορούσαν περισσότερα εδάφη , μιας και η συμφωνία ήταν ότι οι αντίπαλοι θα είχαν υπό την κατοχήν όσα εδάφη έλεγχαν μέχρι την μέρα της ανακωχής Ένα από αυτά τα υψώματα, που κατείχαν οι συμμαχικές δυνάμεις του ΟΗΕ, ήταν το ύψωμα Harry με υψόμετρο περίπου 350 μέτρα.Το βράδυ της 10 Ιουνίου 1953 οι Κινέζοι βομβάρδισαν το ύψωμα με βαρυ πυροβολικο και ύστερα επιτέθηκαν με πολυαριθμο πεζικό για να το καταλάβουν .
Παρά την αντίσταση των αμυνόμενων αμερικανικων δυναμεων κέρδιζαν συνεχώς έδαφος Μια ολοκληρη Κινεζικη Ταξιαρχια 4.000 ανδρων με ισχυροτατη υποστηριξη Πυροβολικου επι πεντε ημερες χτυπουσε συνεχως το υψωμα με μπαραζ βομβαρδισμου και συνεχομενες εφοδους οπου εφταναν ως τα αμερικανικα ορυγματα
Ενω καθημερινα ανανεωναν τις δυναμεις τους με νεους ανδρες αντιακαθιστωντας αμεσα τις απωλειες που ειχαν.kαθημερινα το υψωμα αλλαζε συνεχως χερια τη νυχτα το βομβαρδιζαν με πυροβολικο οι kινεζοι και το καταλαμβαναν και το πρωι εκαναν αντεπιθεση οι αμερικανοι με αεροπορικοους βομβαρδισμους και εφοδο πεζικου και το ανακαταλμβαναν
Ο λόγος που οι Κινέζοι αποφάσισαν με όποιο κόστος να καταλάβουν το "Χάρρυ" ήταν ότι το θεώρησαν σαν σημαντικό έδαφος τακτικής σημασίας (ΕΤΣ). Αν το έπαιρναν, θα ανάγκαζαν τα στρατεύματα του ΟΗΕ να οπισθοχωρήσουν τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα πίσω, όσο ήταν το μήκος της κοιλάδας Κουμ-Χουά που ακολουθούσε, για να αποφεύγουν τις παρατηρούμενες βολές πυροβολικού Επιπλέον δεν θα μπορούσαν οι σύμμαχοι να παρακολουθούν τις κινήσεις των κινεζικών και βορειοκορεατικών στρατευμάτων, μη έχοντας στην κατοχή τους το συγκεκριμένο ύψωμα.
Επι του υψωματος αμυνοταν το 15ο Αμερικανικο Συνταγμα Πεζικου που εστελνε καθημερινα εναλαξ απο εναν λοχο επανω στη κορυφη το οποιο μετα απο πεντε ημερες συνεχομενου αγωνα αποδεκατιστηκε κυριολεκτικα μετρωντας 670 νεκρους και τραυματιες οι τεραστιες απωλειες λυγισαν τους Αμερικανους οι οποιοι ζητησαν στις 15 Ιουνιου απο τους Ελληνες να αναλαβουν την αμυνα και να κρατησουν το επιμαχο υψωμα !! για το σκοπο αυτο το ελληνικο ταγμα που ηταν εμπλεγμενο σε αλλο μετωπο του πολεμου μπορεσε να διαθεσει μονον εναν λοχο πεζικου με δυναμη 110 ανδρων τους οποιους εστειλε αμεσα στο υψωμα να αντικαταστησουν τους αποδεκατισμενους αμερικανους που το εγκατελειπαν.
Επικεφαλης του Ελληνικου Λοχου ηταν ο Λοχαγος Κωνσταντινος Σκαλτσας
Ο διοικητής του λόχου κάνοντας συνεχείς αναγνωρίσεις του χώρου και επίβλεψη των οχυρωματικών εργασιών, έκανε μια σημαντική διαπίστωση! Κοιτάζοντας τα άψυχα σώματα των Αμερικανών, τις πρώτες ώρες της αντικατάστασης, παρατήρησε ότι σχεδόν στο σύνολό τους είχαν κτυπηθεί από θραύσματα χειροβομβίδων και όχι από πυρά τυφεκίων ή άλλων όπλων ευθυτενούς τροχιάς! Αυτό σήμαινε πολλα για τον εμπειροπολεμο ελληνα λοχαγο Για το τη συνεβη ομως στο υψωμα χαρρυ απο το πρωι της 16ης ιουνιου που ανελαβε την υπερασπιση του ο ελληνικος λοχος ας αφησουμε καλυτερα εναν βετερανο που ηταν εκει να μας τα πει !!!
Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο “Το ημερόλόγιο ενός Έλληνα Στρατιώτη στον πόλεμο της Κορέας” (εκδόσεις "Μεσόγειος") του βετεράνου Γεωργίου Παγωμένου.ο οποιος μας λεει..
""Από μακριά βλέπω τον Λοχαγό να έρχεται προς το μέρος μας, ενώ κάθε τόσο σκύβει και εξετάζει με προσοχή τα πτώματα. Απορώ τι ψάχνει τάχα να βρει που ανοίγει τα ρούχα των νεκρών και τους κοιτάζει κατάσαρκα. Τον πλησιάζω με φανερή απορία. Το κατάλαβε! Με φωνάζει κοντά και... με έκπληξη τον ακούω να με διαβεβαιώνει ότι τα πράγματα τα... βλέπει καλά!
-Τι θέλεις να πεις κυρ Λοχαγέ τον ρωτάω.
Δεν μ' άφησε να περιμένω. Μου δήλωσε ότι από την εξέταση των πτωμάτων που έκανε, διαπίστωσε ότι όλοι σχεδόν είναι χτυπημένοι από χειροβομβίδες. Κατάλαβα σε λίγο ότι η παρατηρητικότητα του Λοχαγού τον οδήγησε σε μια διαπίστωση τέτοιας αξίας που θα μας βοηθούσε..
Μέχρι τη στιγμή εκείνη ελάχιστες ελπίδες είχαμε να κρατήσουμε το ύψωμα. Το πιθανότερο ήταν να αποτελέσουμε το πιο πάνω στρώμα, στα πτώματα των Κινέζων και των Αμερικανών. Τώρα όμως τα πράγματα παίρνουν άλλη όψη. Η διαπίστωση ήταν ότι όλοι οι νεκροί είχαν κτυπηθεί από πολύ κοντά και μέσα στις θέσεις τους!
Αν είχαν βγει έξω από τα χαρακώματα τη στιγμή που ο εχθρός πλησίαζε και αν του επετίθεντο με την ξιφολόγχη; Στην περίπτωση αυτή θα υπήρχαν ασφαλώς διαφορετικά αποτελέσματα..και ποιός ξέρει αν οι Κινέζοι θα ήταν σε θέση κάνουν αγώνα σώματος προ σώμα!
Με μεγάλη χαρά ακούσαμε τον Λοχαγό να δηλώνει με πεποίθηση πως ο εχθρός δεν θα μπορέσει να μας βγάλει από τις θέσεις μας, αν στην κρίσιμη στιγμή πεταχτούμε όλοι έξω αποφασισμένοι να κάνουμε αγώνα με ξιφολόγχη! Η είδηση για τη διαπίστωση, έκανε το γύρο του λόχου κάνοντας συγχρόνως τους φαντάρους ν' αναθαρρήσουν.
Εμείς θα σαλτάρουμε έξω! Δεν πρόκειται ν' αφήσουμε τους Κινέζους να μας κτυπήσουν μέσα στις τρύπες μας και να μας σκάσουν με τις χειροβομβίδες.. τους άκουγες να λένε"
Μόλις φτάσαμε στους πρόποδες του Χάρι όλοι χάσαμε το χρώμα μας. Στην μία μεριά βλέπαμε όπλα σπασμένα, αλλού βρώμάγαν και κρατάγαμε τις μύτες μας και ανεβαίναμε κατάκοποι.
Οι Αμερικανοί όπου ευρίσκονταν επάνω στο ύψωμα, χωρίς να περιμένουν, μόλις μας είδαν κατέβαιναν σαν τρελοί λασπωμένοι, αξούριστοι και εντελώς απογοητευμένοι.
Ανεβήκαμε, μας έδειξαν οι διμοιρίτες τον τομέα που θα έπιανε η κάθε ομάδα και αρχίσαμε να σκάβουμε να βγάλουμε έστω και λίγο χαράκωμα, όπου είχαν χωθεί από τα βλήματα. Αφού έδειξα στον κάθε άνδρα από την ομάδα μου πού θα έφθιανε θέσεις, άρχισα και γω να φθιάξω την δική μου, αλλά πού να σκάψω που το μέρος ήταν όλο πτώματα.
Καταπρώτη σκαπανιά που έριξα άκουσα κάτι απαλάδα στο σκαπάνι. Κοιτάζω και ήταν ένα κινέζικο πόδι.
Το πετάω και αρχινάω πάλι το έργο μου, δεν είχα βγάλει τρεις φθιαριές χώμα και βλέπω ένα(ν) ολόκληρο. Τι να κάνω τώρα που όπου και να πήγαινα το ίδιο ήταν, το πετάω και αυτό και συνεχίζω. Για να μην τα πολυλογώ, μέχρι να φθιάξω τη θέση ξέχωσα τέσσερα πτώματα.
[Όλη η περιοχή έμοιαζε σαν ένα απέραντο νεκροταφείο ομαδικών τάφων, σαπισμένες ανθρώπινες σάρκες που τη βρώμα δεν την άντεχες όσο κι αν προσπαθούσες να κρατήσεις τη μύτη σου κλειστή.
Με την προμήθεια αεροζόλ για να αναπνέομε προσπαθούσαμε να δουλεύουμε. Αν οι Κινέζοι επιχειρούσαν επίθεση αυτό το βράδυ δεν θα γλίτωνε κανείς μας.]
Με τις επιθέσεις που κάναν κάθε μέρα ανέβαιναν οι Κινέζοι, έμπαιναν μέσα στα αμπριά και στα χαρακώματα, αρχινάγαν οι Αμερικάνοι με το πυροβολικό και τους χώναν όλους μέσα στο χώμα.
Δουλέψαμε όλοι σκληρά. Οι Κορεάτες μάς κουβάλαγαν ξύλα και τσουβάλια και λίγο πολύ έφθιαξε ο καθένας μια θέση για να μπει μέσα.
[Είχαμε μια ομάδα από Νότιο-Κορεάτες, έπαιρναν τα πτώματα μακριά, μα το χώμα ήταν ποτισμένο με το σαπισμένο αίμα και τα υγρά του ανθρώπινου οργανισμού, οπότε με την αποπνικτική βρώμα δεν μπορούσαμε να απαλλαγούμε.
Οι Νοτιο-Κορεάτες μάς έφερναν ξύλα χοντρά και τσουβάλια, βάζαμε τα ξύλα επάνω από τα πολυβολεία και ατομικές θέσεις και μετά γεμίζαμε τα τσουβάλια χώμα και τα βάζαμε επάνω. Με αυτό προστατευόμαστε από τους όλμους.
Είχαμε όμως δυο τραυματίες καταπρώτη μέρα από ένα βλήμα που είχε πέσει την ώρα που δουλεύαμε. Νύκτωσε, έπιασε καθένας μια θέση και περιμέναμε με το δάκτυλο στην σκαντάλη.
Τα ολμάκια του λόχου τα εξηντάρια έριχναν συνεχώς φωτιστικά για να βλέπομε μπροστά μας. Έβαλε ο Θεός το χεράκι του και δεν ήλθαν αυτό το βράδυ διότι δεν θα γλίτωνε κανείς.
Από τη βορειοδυτική πλευρά δεν μπορούσαμε να εργαστούμε διότι είμαστε ακριβώς απέναντι από τα Κινέζικα στρατεύματα περίπου τριακόσια-πενήντα μέτρα και ήταν πιο ψηλά από εμάς.]
Ξημέρωσε 17/6/53, αφού είδαμε ότι γλιτώσαμε το πρώτο βράδυ αρχίσαμε να δουλεύομε με πιο όρεξη σήμερα, αλλά είχαμε κακή ζωή, πείνα και κούραση και από την άλλη μεριά η βρόμα των νεκρών (177).
Υποφέραμε από τρομερή κούραση. Από φαγητό δεν μας πείραζε μόνο πίναμε κρύο νερό και αεροζόλ που αναπνέαμε. Τον ύπνο τον είχαμε ξεχάσει τα τελευταία εικοσιτετράωρα.]
Χωρίς να καθίσουμε ούτε και να κοιμηθούμε όπως είμαστε ξενύκτηδες, δυο βράδια γεμίζαμε τσουβάλια και κτίζαμε επάνω στις θέσεις που είχαμε φθιάξει. Ώσπου να βραδιάσει τις είχαμε σχεδόν τελειώσει.
Την ημέρα αυτή μας επισκέφτηκαν δυο Αμερικανοί αξιωματικοί και ένας Έλληνας. Καταλάβαμε αμέσως ότι θα επιτεθούν οι Κινέζοι. Οι άνδρες αυτοί ήταν του Α-2 και ξέρανε τι θα κάνουν οι Κινέζοι με ακρίβεια.
Μόλις άρχισε να σουρουπώνει μας ειδοποιάνε, όλους να πιάσωμε τις θέσεις μας και να ‘χωμε το νου μας, διότι είχαν πληροφορίες ότι θα μας κάναν επίθεση οπωσδήποτε αυτό το βράδυ.
Απόψε κάπως είχαμε λίγο θάρρος, διότι είχαμε φθιάξει τις θέσεις και θα μας προφύλαζαν έστω από τα εγκαιροφλεγής.
Πυρομαχικά είχαμε όσα θέλαμε και έτσι είχαμε πεποίθηση ότι μέχρι να είναι ένας ζωντανός, δεν θα πατούσε Κινέζος επάνω.
[Είχαμε βάλει ορισμένους στα ακροαστικά φυλάκια σε θέσεις καίριες να μας ενημερώνουν για την κάθε κίνηση των Κινέζων για να μπορούμε οι υπόλοιποι να δουλεύουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια, όπως προανέφερα.
Στο ένα ακροαστικό ήταν ο φίλος μου ο Ανδρεαδάκης από τον Κρουσώνα Κρήτης. Περίπου στις 11:45 η ώρα το ακροαστικό αντιλήφθηκε πως όλα τα υψώματα των Κινέζων είχαν μαυρίσει, σαν να είχαν φυτρώσει ξαφνικά μικρά δέντρα στα απογυμνωμένα υψώματα.
Αυτά τα μικρά μαύρα που φαινόταν σαν δέντρα ήταν οι εκατοντάδες από Κινέζους που ερχόταν να μας επιτεθούν.
Η αναλογία ήταν 2.850 χιλιάδες Κινέζοι κι εμείς ένας λόχος που εάν υπολογίσουμε τις απώλειες του προηγούμενου μετώπου θα είχαμε μείνει περίπου ενενήντα με ενενήνταπέντε άντρες. Μας υποστήριζαν βέβαια τα Αμερικάνικα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούσανε σε αυτόν το πόλεμο.
Μόλις το ακροαστικό φυλάκιο αντιλήφτηκε ότι οι Κινέζοι ερχόντουσαν, τηλεφώνησαν και αμέσως πήδησαν μέσα στα χαρακώματα.]
Τις 11.45 η ώρα, όπως είχα προσυλλογιστεί μπροστά μου, ακούγω ένα πολυβόλο που ήταν αριστερά από την ομάδα μου και άρχιζε απότομα να βάζει ταχεία βουλή.
Εν τω μεταξύ το ύψωμα άναψε και τα κινέζικα βλήματα έπεφταν βροχή στα αμπριά μας. Επάνω οι Κινέζοι είχαν πλησιάσει πολύ κοντά, βγήκαμε όλοι στο χαράκωμα αψηφώντας το θάνατο και αγωνιστήκαμε σκληρά, περίπου 11/2 ώρα, απεκρούσαμε την πρώτη επίθεση.
Δεν πέρασε μισή ώρα, δεν είχαν πάψει τα πρώτα πυρά, ορμάνε και για δεύτερη φορά όπου και φτάσαν στα χαρακώματα. Τους απεκρούουμε και για δευτέρα φορά το ύψωμα εσειότανε από τα βλήματα. Κάναν να ησυχάσουν για λίγο νομίζοντας εμείς ότι τώρα πια δεν θα ξανάκαναν επιχείρηση και όμως μάταια η σκέψη μας.
Τις τρεις η ώρα (στις πρώτες ώρες της 18 Ιουνίου) επιτέθουνται για τρίτη φορά. Και πάλι κατάφεραν να μπουν στα δικά μας χαρακώματα, τους αποκρούσαμε διά της λόγχης, με πιο πυκνά πυρά και ουρλιάσματα σαν λυσσασμένα σκυλιά να μας κατασπαράξουν, δεν ήξεραν όμως ότι το Χάρι το κράταγαν Έλληνες στρατιώτες.
Τηλεφωνική επικοινωνία εγώ δεν είχα διότι είχε διακοπεί από τα βλήματα. Έπραττα όπως μπορούσα με τους άντρες της ομάδας μου.
Απελπισμένοι πια για τις προσπάθειες που έκαναν και δεν μπόρεσαν να πατήσουν επάνω στο Χάρι, όσοι γλύτωσαν έφυγαν κακώς κακού, αλλά οι πιο πολλοί άφηκαν τα κορμιά τους γύρω από το ύψωμα.
Ξημέρωσε και ησύχασε λίγο το κακό. Μαζέψαμε τους νεκρούς, είχαμε πέντε και δεκαεννιά τραυματίες.
Οι Αμερικάνοι αφού είδαν ότι δεν επιστοχωρήσαμε οπισθοχωρήσαμε] όπως έκαναν αυτοί, νόμιζαν ότι μας είχαν όλους σφάξει επάνω στο ύψωμα.
Ήλθαν όλοι οι νοσοκόμοι, φέραν δύο ντζέιμς φορεία και όλοι κοίταζαν, όταν κατέβαζαν τους νεκρούς και τους τραυματίες με περιέργεια και έλεγαν μόνο αυτοί είναι; Ακόμα και ο ίδιος ο διοικητής μας νόμιζε ότι ο τρίτος λόχος είχε σβήσει πια από το τάγμα και όμως με τη βοήθεια του Θεού περάσαμε καλά.
Αφού κατεβάσαμε όλους τους τραυματίες έδωσε διαταγή ο διοικητής να έλθει ο 1ος λόχος να μας αντικαταστήσει.
0 1ος λόχος ήταν εφεδρικός στο ύψωμα 361 και σε περίπτωση που εμείς εγκαταλείπαμε το ύψωμα θα έκαναν αντεπίθεση. Εγώ είχα δύο τραυματίες στην ομάδα μου, τον Μαρίνο Μελισσαράτο από την Κεφαλλονιά, πολύ σοβαρά κτυπημένο, και τον Σταύρο Χλωρό, από τη Λέρο.
Αφού τους περιποιηθήκαμε με τα ελάχιστα μέσα που διαθέταμε, τους κατεβάσαμε χαμηλότερα για να τους παραλάβουν τα ασθενοφόρα και τα ελικόπτερα τους πολύ βαριά τραυματισμένους. 0 Μελισσαράτος έμαθα πως πέθανε μέσα στο ελικόπτερο, ο άλλος από τη Λέρο έζησε και γύρισε ύστερα από ένα μήνα στην ομάδα μου.]
Το βράδυ, γύρω στις 11, η νυκτερινή επίθεση άρχισε! Οι Κινέζοι όπως και τις προηγούμενες νύκτες, μετά από ισχυρή προπαρασκευή πυροβολικού εκτελούν έφοδο κατά μάζες, πιστεύοντας ότι ο μεγάλος αριθμός των πεζών τους θα καταφέρει καίριο αποτέλεσμα. Τα πυρά των αμυνομένων είναι καταιγιστικά, οι φραγμοί πυροβολικού και όλμων ενεργοποιούνται αλλά δεν σταματούν την επιθετική ορμή.
Τα πτώματα συσσωρεύονται, αλλά από πίσω άλλοι προχωρούν αλαλάζοντας! Οι αμυνόμενοι εκτελούν πυρά κατά βούληση, στον προκαθορισμένο τομέα τους ενώ τα ομαδικά όπλα βάλουν σύμφωνα με το σχέδιο πυρός! Οι τελικές προστατευτικές γραμμές γαζώνονται από χιλιάδες σφαίρες! Οι χειροβομβίδες απασφαλίζονται και αφήνονται να κυλούν προς την κατηφόρα διαδοχικά, πετσοκόβοντας όσους συναντούν κατά την έκρηξή τους. Οι Κινέζοι έχουν πλησιάσει τα βόρεια ορύγματα και ετοιμάζονται για το τελευταίο άλμα, αρχίζοντας την εκσφενδόνιση χειροβομβίδων. Τότε οι Έλληνες εφορμούν με "εφ' όπλου λόγχη"...
"Στο μεγάφωνο ακούγεται η φωνή του Λοχαγού: "Εφ' όπλου λόγχη! Όλοι έξω από τα χαρακώματα!" Επαναλαμβάνω τη διαταγή και περιμένω.. Περνούν δευτερόλεπτα και φαίνονται αιώνες! Μια παγωμάρα έχει πέσει! Η διαταγή σα να 'πεσε στο κενό! "Αλίμονό μας σκέφτομαι. " Αν δεν βρεθεί το κουράγιο, όλα χάθηκαν" Το τμήμα έχει απώλειες, το κεφάλι μας βουίζει. Παραπατούμε σα μεθυσμένοι. Τα ουρλιαχτά των Κινέζων δίπλα μας...
"'Όλοι έξω. Η Παναγιά είναι κοντά μας, επάνω τους!" Σαν αντίλαλος ακούγονται τα λόγια τούτα από τους διμοιρίτες, τους ομαδάρχες και τους φαντάρους...
"Είναι κοντά μας η Παναγιά παιδιά, χτυπάτε τους" Η παγωμάρα έσπασε. Ένα κύμα από ζεστό αίμα φούσκωνε τις φλέβες. Οι άνδρες σαν ελατήρια πετάχτηκαν έξω για να 'ρθούν με την ξιφολόγχη σε αγώνα σώμα με σώμα με τους επιδρομείς.
Η πολεμική ιαχή "ΑΕΡΑ" ακούστηκε να δονεί την ατμόσφαιρα. Σε λίγο ο κινεζικός συρφετός με σπασμένο το ηθικό το βάζει στα πόδια.""
Στο δρόμο που βαδίζαμε όπου μας έβλεπε κανείς Αμερικανός σταματούσε προσοχή και μας χαιρετούσαν και εθαύμαζαν τη γενναιότητα του ελληνικού τάγματος διότι είχαν πέσει κορμιά σε αυτό το ύψωμα και δεν μπορούσαν να το κρατήσουν.
Ο θαυμασμός για το Ελληνικό Τάγμα δεν άργησε να διαδοθεί σε όλες τις συμμαχικές δυνάμεις, διότι όπως αναφέρω και παραπάνω τα πρώτα αμερικανικα τρία τάγματα του 15ου συνταγματος που είχαν αναλάβει την άμυνα του υψώματος Χάρι είχαν απώλειες το 80% !!!
Συμφωνα με τις αναφορες των δυναμεων των Ηνωμενων εθνων κατα το τριημερο που ο ελληνικος λοχος υπερασπιζοταν το υψωμα δεχοταταν καθημερινα συνεχεις επιθεσεις απο 2 κινεζικα συνταγματα πεζικου δυναμεως 3.000 ανδρων συνεχως ανανεουμενων και βομβαρδισμους βαρεως πυροβολικου κατα τη τριημερη μαχη οι απωλειες του ελληνικου λοχου ηταν 15 νεκροι και 18 τραυματιες ενω οι κινεζικες απωλειες ηταν πανω απο 1.400 νεκρους και απροσδιοριστος αριθμος τραυματιων καθως η τακτικη των κινεζων ηταν κατα την υποχωρηση τους να παιρνουν μαζι τους νεκρους κ τραυματιες ωστε να μη γνωριζει ο εχθρος τις πραγματικες τους απωλειες !!!
Η παρατηρικοτητα του λοχαγου Σκαλτσα και η τακτικη που ακολουθησε να κανει αντεφοδο πανω στην κινεζικη εφοδο εφ οπλου λονχη ωστε να μη μπορουν να πλησιασουν οι κινεζοι και να προσβαλουν τα ελληνικα χαρακωματα με χειροβομβιδες οπως εκαναν στους αμερικανους καθως και η μοναδικη ικανοτητα των ελληνων μαχητων σε αγωνα δια της λονχης σε συνδιασμο και με την ελληνικη ψυχη που δεν υποχωρουσε μπροστα σε τιποτα για να μην ξεφτιλιστει η ελλαδα οπως ελεγαν οι ιδιοι ηταν οι λογοι αυτοι που διελυσαν την κινεζικη αριθμητικη υπεροχη και τον κινεζικο φανατισμο και εκαναν την ελληνικη ξιφολονχη συμβολο νικης και ανδρειας που θαυμασαν και υποκλιθηκαν σε αυτο τα Ηνωμενα Εθνη και ο Ελευθερος Κοσμος το αιματοβαμενο υψωμα χαρρυ η χαρος κατα τους ελληνες ηταν το ποιο μακρινο σημειο που αστραψε η ελληνικη ξιφολονχη και ακουστηκε η ελληνικη πολεμικη ιαχη αερα διδασκοντας τα Εθνη για αλλη μια φορα την εννοια της λεξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !!!!!
1η φωτογραφία τίτλου ελληνες στρατιωτες στην κορεα η επιγραφη πισω στο αμπρι τους γραφει κινεζοι σας περιμενουμε
το αιματοβαμενο υψωμα χαρρυ που υπερασπιστηκε ο ελληνικος λοχος
BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS