Του Ηλία Καραβόλια

Στην αυγή του νέου έτους συνειδητοποιούμε ότι ποτέ δεν έτρεχε ο χρόνος τόσο γρήγορα σε τουτο εδω τον τόπο. Ποτέ οι χρονιές, οι μήνες, οι μέρες δεν περνούσαν τόσο βιαστικά. Βυθισμένοι στο άγχος, στις σκέψεις για το δύσκολο αύριο,στην αναμονή μιας καλής είδησης, ζούμε ταχύτατα χωρίς να τρέχουμε. Αλλά ο χρόνος κυλά, φεύγει. Δεν έχει σημασία αν είναι 2016, 2012, 2010: Πέρασαν 7 χρόνια και ο νους έμεινε κολλημένος.

Τα όνειρα δεν πάνε παραπέρα, κόλλησαν. Οι ευχές στο facebook είναι ξόρκι στο κολλημένο παρόν.Η ελληνική κοινωνία περνάει απο τον ένα χρόνο στον άλλο ασυνείδητα, απροσάρμοστα.

Ζούμε καιρούς ζοφερούς. Η οικογένεια γίνεται καταφύγιο ζεστασιάς, προστασίας, αισιοδοξίας. Ζητάμε απο τα μάτια των γονιών μας να δούμε την ευτυχία των προηγούμενων δεκαετίων. Τότε που δεν υπήρχαν χρέη και λιτότητα. Τότε που όλα ήταν απλά, αγνά, σχεδιασμένα σε χαμηλές ταχύτητες. Αναγκαστική πλέον θα είμαστε εγκλωβισμένοι στην αισιοδοξία, δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Οφείλουμε να φυλακίσουμε στα υπόγεια του νου την απόγνωση, το άγχος, τους φόβους. Η Ελλάδα ζεί στις ψυχές μας, όχι στο μυαλό μας. Είμαστε απόγονοι της Ελπίδας, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, του Πολιτισμού. Ας αντιληφθούμε ότι ο μόνος απο μηχανής θεός μας είναι οι Αρχές, οι Αξίες, οι Ρίζες μας. Να μιλάμε ελληνικά, να γράφουμε ελληνικά. Να μην φοβόμαστε τον ξένο. Να βοηθάμε τον συνάνθρωπο. Να δίνουμε, οχι μόνο να παίρνουμε. Να αγαπάμε, να νιώθουμε. Χωρίς αυτά, δεν είμαστε Έλληνες και δεν θα βοηθήσουμε την επόμενη γενιά.

Η Οικονομία δεν μπορεί να διαλύσει την Κοινωνία μας. Δεν μπορεί το Χρήμα που λείπει να μας κάνει να πενθήσουμε. Οι Έλληνες ζούμε για το Μέλλον, για το Αύριο των παιδιών μας. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας κόψει το δικαίωμα στο Όνειρο. Ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς όνειρα δεν μπορούμε να πατάμε στη γη. Ας δοκιμάσουμε να πετάξουμε...

Καλή χρονιά, με υγεία.

Author: Το Βήμα της Αιγιάλειας

Ανεξάρτητη eφημεριδα άποψης.