Είναι πολλές φορές που τα βαθιά νοήματα και τα συναισθήματα δεν μπορούν να αποδοθούν μέσα από τον πεζό λόγο και εκεί η σκυτάλη δίνεται στους στίχους... Ενόψει του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου πέρα από το άρθρο του Κου Ζουρόπουλου θέλησα να βρω και κάποιο ακόμα κείμενο που να αντιπροσωπεύει εκείνη τη γενιά και να συμπορεύεται με το σήμερα... Τελικά δεν ήταν κείμενο αλλά στίχοι...Μελοποιημένο ποίημα του Γ. Δάγλα.
Στίχοι του Γ. Δάγλα του οποίους μελοποίησε ο Βασίλης Λαγός.
"Ντουρούτι" (απ' την συλλογή "Μαύρο χιόνι")
Στα Πυρηναία οι μαυροντυμένοι
στο σίδερο , στην πέτρα
ποπουλάροι και ρέμπελοι
στον έρωτα , στον Γράμμο , στην Κροστάνδη
πίσω αφήνουν καμμένα νομοσχέδια κι ανθισμένες φυλακές
Τρεις χιλιάδες έτη συναπτά
ξέρουν ν' αγκαλιάζονται σφυχτά
Ρωτούν τρεις χιλιάδες έτη συναπτά
είδατε τον αδερφό μας πουθενά;
Στα σύνορα ,στων καμπαρε τις έδρες
και των δικαστηριων
μισάνοιχτο τραγούδι αυτοί.
Ντυμένοι αυτοί στα μαύρα αναζητούνε
σ'επιτελεια καπηλειών
παράνομες συχνότητες
Τρεις χιλιάδες έτη συναπτά
ξέρουν ν' αγκαλιάζονται σφυχτά
Ρωτούν τρεις χιλιάδες έτη συναπτά
είδατε τον αδερφό μας πουθενά;
BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS