Του Μάξιμου Σενετάκη*

Είναι πλέον ζήτημα χρόνου. Αργά ή γρήγορα εκλογές θα γίνουν. Ήδη ο προεκλογικός κύκλος άνοιξε. Ο Πρωθυπουργός σταθμίζει τα δεδομένα για να καταλήξει ποια χρονική συγκυρία θα είναι η λιγότερη επιζήμια για τον ίδιο.

 

Γράφει ο Τάκης Σουβαλιώτης

 Όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις μας συνέδεσαν την οικονομική μας ανάπτυξη και με τις ξένες επενδύσεις. Ακόμη και η σημερινή κυβέρνηση που είναι η πλέον φορομπηχτική κυβέρνηση της μεταπολεμικής μας περιόδου, αναφέρεται συχνά πυκνά σε αυτή την ανάγκη που υπάρχει και για τη δική μας χώρα να δημιουργηθούν από τους ξένους επιχειρηματίες διάφορες επιχειρήσεις. Ώστε και παραγωγικότερη να γίνει (η χώρα μας) και η ανεργία να αρχίσει να περιορίζεται. Παρ’όλες όμως αυτές τις ευχές που κάνουμε όλοι μας για την έλευση των ξένων επενδυτών, η επενδυτική μας άπνοια καλά κρατεί. Συνεχίζεται.

.lykavitos.gr

Μέσα στην αναμπουμπούλα εκτός από τον λύκο, φαίνεται να… χαίρεται και ο Τσίπρας.

Αφού με αφορμή τον αναμενόμενο Ανασχηματισμό, ο Τσίπρας φέρεται να αποφάσισε να «καθαρίσει” και τον πιο επικίνδυνο εσωκομματικό του αντίπαλο, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.



Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Είναι μία καλά μελετημένη επικοινωνιακή πρωτοβουλία της κυβέρνησης, που δείχνει να έρχονται σκοτεινές ημέρες;… Ιδού το ερώτημα

Ο χώρος της αριστεράς και του τριτοκοσμικού ΠΑΣΟΚ που από τον Ιούνιο τού 2014 ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, έχει υποστεί πραγματική ιδεολογική καθίζηση τα τρία τελευταία χρόνια. Όσα ρητορικά και άλλα ιδεολογικά τεχνάσματα και αν χρησιμοποιήσουν οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα, η ζημιά δύσκολα πλέον διορθώνεται. Εξ ίσου σοβαρή είναι η ζημιά και στους κόλπους των «ομάδων κρούσης» του χώρου –χούλιγκαν και άλλοι τραμπούκοι των Εξαρχείων– που συνιστούν τον δήθεν «αντιεξουσιαστικό χώρο».



Γράφει ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος

Ξέρετε γιατί είστε θυμωμένοι. Το ξέρετε και το ξέρω. Είστε έξαλλοι με την ασχετοσύνη, με την εξοργιστική, σχεδόν απάνθρωπη επικοινωνιακή διαχείριση, με τους υπεύθυνους που δηλώνουν ανεύθυνοι, με τη χυδαιότητα, το ζόφο, το μίσος. Είναι φυσιολογικό. Παρακολουθούμε ένα απερίγραπτο μπάχαλο απλωμένο πάνω σε μια ανείπωτη τραγωδία. Αλλά ξέρω ότι είστε θυμωμένοι και με κάτι άλλο. Υπάρχει ένα κοινό υπόβαθρο στον πόνο και την οργή όλων μας, κάτι πιο διαχρονικό, που σε συμβάντα όπως αυτό (ή τις πλημμύρες στη Μάνδρα, ή την πετρελαιοκηλίδα στον Αργοσαρωνικό, ή τις φωτιές του 2009, ή τις φωτιές του 2007, ή το σεισμό του 1999, ή και “μικρότερα” πράγματα όπως η διακοπή υδροδότησης της Θεσσαλονίκης επειδή έσπασε ένας σωλήνας, καταλαβαίνετε τι εννοώ) έρχεται στην επιφάνεια.

Πέντε Αυγούστου δώδεκα και πέντε, στο λεωφορείο με προορισμό για τη δουλειά, ενώ χάζευα από το παράθυρο τις βιτρίνες, την άδεια πόλη, ακούω από το ραδιόφωνο τους στίχους ενός ποπ τραγουδιού «θέλω επειγόντως διακοπές» σκέφτηκα για λίγο… πως οι διακοπές λειτουργούν και δρουν λυτρωτικά ... ή μήπως όχι;

Τα τελευταία χρόνια, συζητώντας με φίλους  νοιώθω όλο και περισσότερο να μας κυριεύει μια ανεξήγητη κούραση, η οποία δεν πηγάζει από το φόρτο εργασίας αλλά έχει να κάνει με τη εσωτερική μας διάθεση. Από το διαδίκτυο ως και το ραδιόφωνο συνεχώς βομβαρδιζόμαστε από μαύρες ειδήσεις, χαράτσια, ΕΝΦΙΑ, περικοπές , επιπλέον φόρους, ανεργία,  αυτοκτονίες και τροχαία…Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η φονική πυρκαγιά στο Μάτι με 88 και πάνω νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές, άντε  μετά εσύ να χαρείς διακοπές αν έχεις μια σταλιά ευαισθησία. 



Του Νίκου Βατόπουλου

Αυτό που συνέβη στο Μάτι δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ή τουλάχιστον δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ. Καθώς σταδιακά αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος της τραγωδίας, παραμένουμε μουδιασμένοι συλλογιζόμενοι τον ανείπωτο πόνο. Είναι η πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια, ίσως η μοναδική φορά μετά τη δεκαετία του ’40, που η ελληνική κοινωνία έρχεται σε επαφή με κάτι τόσο βίαιο, τόσο κοντινά αποτρόπαιο.

 


Που χάθηκε η σύντροφος του πρωθυπουργού; Δεν θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή όσων βοηθούν τους πληγέντες;

Δημήτρης Γαλάνης

(Συγγνώμη για τον ενικό, αλλά εδώ που φτάσαμε …)