Τι πιστεύει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθηγητής Τομασο Βαλέττι,για το ρόλο της συγκέντρωσης των επιχειρήσεων και τη σημασία τους στην ανάπτυξη μιας οικονομίας.

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Η βιομηχανική συγκέντρωση πόσο επηρεάζει την πορεία της αμοιβής της εργασίας και σε ποιο βαθμό θα μπορούσε να ναρκοθετεί τον δυναμισμό μιας οικονομίας; Αυτό ήταν κατά την εκτίμησή μας, το βασικό ερώτημα που εμμέσως πλην σαφώς έθεσε στους ακροατές του ο Ιταλός καθηγητής κ.Τομασο Βαλέττι, επικεφαλής οικονομολόγος στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ευρύτερα γνωστός για τις μελέτες του πάνω στη συγκέντρωση των επιχειρήσεων, τις εξαγορές και συγχωνεύσεις και το ανταγωνιστικό περιβάλλον. 



Οι αυτοδιοικητικές εκλογές και οι τραγωδίες στη Μάνδρα και στο Μάτι, φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της πολιτικής ανευθυνότητας, που κανονικά θα έπρεπε να είναι και το κύριο διακύβευμα της εκλογικής αναμέτρησης. Είναι όμως;

Του Αθανάσιου  Χ. Παπανδρόπουλου

Όσο πιο γραφειοκρατικό είναι ένα καθεστώς, τόσο πιο ανεύθυνο, πιο εγκληματικό και πιο αναποτελεσματικό είναι. Βρίθουν τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν του λόγου μας το ασφαλές και η καθε αναφορά σε αυτά είναι απώλεια χρόνου.


Του Ηλία Καραβόλια

Ο G. Zimmel στο βιβλίο του ‘Μητροπολιτική Αίσθηση-Οι μεγαλουπόλεις και η διαμόρφωση της συνείδησης’’, γραμμένο το 1900, μας εισάγει στην κοινωνιολογία των αισθήσεων και στην σχέση χώρου και χρόνου, στην συνάρτηση βλέμματος-τοπίου.Η τέχνη του Χρόνου, είτε είναι κοινωνικός είτε ατομικός/βιωμένος, συνάρπαζε ανέκαθεν συγγραφείς (Μ.Proust, Ν .Elias, J. Servan, κ.α) που εξιστορούν το βίωμα της κάθε χρονικής στιγμής, το διάνυσμα του χρόνου, σε σχέση με την εμπειρία και την χωρική διάσταση του τόπου στον οποίο βρίσκεται το άτομο. Και αυτό είναι που κάνει ο Zimmel με την καταγραφή των παρατηρήσεων του στις μεγαλουπόλεις, αρχές του 20ου αιώνα.’’ Αν όλα τα ρολόγια του Βερολίνου σταματούσαν εστω για μια ώρα, ολόκληρη η χώρα θα παραδιδόταν στο χάος’’ λέει ο γερμανός κοινωνιολόγος.


Γράφει ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης

Οι επικείμενες Ευρωεκλογές (26 Μαΐου) ανάμεσα στα πολλά ζητήματα που θέτουν είναι και αυτό των σχέσεων Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωπαϊκής κοινωνίας, Ευρωπαίων πολιτών.  Πόσο πράγματι ενδιαφέρονται οι Ευρωπαίοι πολίτες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πόσο γνωρίζουν το έργο του, τις εξουσίες και αρμοδιότητές του;  Δυστυχώς, όπως  καταγράφουν διαδοχικές  δημοσκοπήσεις, το ενδιαφέρον του μέσου πολίτη για το Ευρωκοινοβούλιο είναι ελάχιστο έως μηδαμινό. Και στο σημείο αυτό το Κοινοβούλιο καταγράφει μια κραυγαλέα αποτυχία. Απέτυχε δηλαδή το άμεσα εκλεγμένο Κοινοβούλιο να συνδέσει το Ευρωπαϊκό  θεσμικό σύστημα, την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ),  με την ευρύτερη  ευρωπαϊκή κοινωνία και πολίτες .  Όταν αποφασίστηκε στη δεκαετία του 1970  η διεξαγωγή εκλογών για την άμεση  ανάδειξη των μελών του Ευρωκοινοβουλίου κύριος στόχος μεταξύ άλλων ήταν να λειτουργήσει το Κοινοβούλιο ως η γέφυρα με την κοινωνία ώστε να ενισχυθεί και η δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρωπαικής  Ένωσης. Αυτό όμως δεν έγινε, πράγμα που αντανακλάται και στη φθίνουσα συμμετοχή στις Ευρωεκλογές, από 63% το 1979 (στις πρώτες εκλογές)  στο 41,5% το 2014 (στις τελευταίες).


Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

«Μου καίγεται η καρδιά για τη μεγάλη ζημιά –ακόμα και τη διανοητική ζημιά– που παθαίνει ο τόπος με την επιμονή και το γινάτι μιας μελαγχολικής οπισθοφυλακής που φιλοδόξησε κάποτε να διεκδικήσει τη θέση μιας μεσσιανικής πρωτοπορίας που θα έφτιαχνε, ούτε λίγο ούτε πολύ, με ένα μαγικό ραβδί έναν άλλο (καλύτερο) κόσμο μέσα στον κόσμο» - Ζ. Λορεντζάτος, Collectanea, σ. 210. Ο Λορεντζάτος, όταν αναφέρεται στη «μελαγχολική οπισθοφυλακή», στην «επιμονή» και στο «γινάτι» της, περιγράφει τους αριστερούς του καιρού του, όσους επέμεναν να κρατούν ζωντανό το πνεύμα του Εμφυλίου δεκαετίες μετά το ιστορικό του τέλος. Το ενδιαφέρον είναι ότι αποδίδει τη στάση τους στην ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων να υιοθετούν τον ρόλο του Μεσσία, τον οποίον δεν τον εγκαταλείπουν ακόμη κι όταν ο κόσμος τους τον αρνηθεί. Εκεί παρεμβαίνουν οι δύο ελληνικότατες αρετές, η «επιμονή» και το «γινάτι».


Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.


Γράφει ο Χρίστος Αλεξόπουλος

Συνεχώς διευρύνονται τα όρια της αξιοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης στους διάφορους τομείς δραστηριοποίησης των κοινωνιών. Από τους τομείς της παραγωγής και της υγείας επεκτείνονται με ταχύτατους ρυθμούς και καταγράφεται πολύ σημαντική παρουσία και στο στρατιωτικό πεδίο.



Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Σε πέντε εβδομάδες οι πολίτες θα κληθούν να εκλέξουν ευρωβουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους. Είναι η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας μια και ο λαός θα μιλήσει με την ψήφο του.