Του Ανδρέα Ζαμπούκα

H χώρα αυτή θα μπορούσε να είναι η πιο πλούσια της Ευρώπης. Να διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ΑΕΠ του πλανήτη παράγοντας ασιατικό, ευρωπαϊκό και αφρικανικό πλούτο... Να έρχονται πετροδολάρια από την Ανατολή, να διαθέτει την δική της Silicon Valley, να μαζεύει φοιτητές από όλον τον κόσμο, η γη της να αποδίδει πάνω από 2.000 ευρώ το στρέμμα και τα ομόλογά της να είναι τα ασφαλέστερα του κόσμου.



Ας  αποφασίσει τι θέλει η κυβέρνηση.
Προέχει η οικονομική άνοδος ή τον πρώτο λόγο έχουν
οι ειδικοί προστασίας της καρέκλας;

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Τα νέα από την Eurostat και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) δεν είναι τα καλύτερα. Ο ρυθμός ανόδου της παγκόσμιας οικονομίας θα πέσει και αυτό για χώρες όπως η Ελλάδα δεν είναι καλό νέο. Ο ελληνικός τουρισμός, η ελληνική ναυτιλία και οι ελληνικές εξαγωγές εξαρτώνται από τη διεθνή συγκυρία και από την πορεία της.Θα πρέπει λοιπόν καποιοι να συνειδητοποιήσουν οτι τα περί καρ΄κλας παίγνια δεν αρκούν για να αποφευχθεί μιά νέα ύφεση.. Κάτι που οι ειδικοί δεν αποκλείουν για το 2020. Υποστηρίζουν ότι διαμάχη ΗΠΑ και Κίνας για το παγκόσμιο εμπόριο και τη συμμετοχή σ΄αυτό επηρεάζει αρνητικά και το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας.




Κάθε άλλο παρά ακίνδυνες είναι οι ενέργειες του Ντόναλντ Τραμπε κατά της Κίνας, όταν η χώρα του ήταν αυτή που της άνοιξε τιες πόρτες του παγκόσμιου εμπορίου.

Του Χάρολντ Τζαίημς


Σύμφωνοι. Το να το παίζει ο Αμερικανός πρόεδρος «καουμπόης» σε μπαρ του Τέξας είναι ίσως κάτι που του πάει αλλά και που αρέσει προφανώς στους ψηφοφόρους του. Πέρα από το θέαμα όμως, προς τέρψιν ενός φιλοθεάμονος κοινού, υπάρχει και η γεωπολιτική πραγματικότητα, με όλες τις οικονομικές διαστάσεις της. Και εδώ το πράγμα κάπου χαλάει, για να μην πω ότι γίνεται και επικίνδυνο. Ιδιαίτερα δε όταν κάποιοι έχουν άγνοια κινδύνου. 



 Γράφει ο Γεώργιος Μέργος

Η αναγνώριση της οικονομικής αξίας της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι αναγκαία σήμερα στη χώρα μας για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί η χώρα ευρίσκεται σε περίοδο βαθειάς κρίσης χρέους και ύφεσης, επομένως η αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων είναι ανάγκη και υποχρέωση. Δεύτερον, γιατί η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι η πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να αποτελέσει μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, απασχόλησης και ευημερίας δίνοντας λύση στο αναπτυξιακό και το περιφερειακό πρόβλημα της χώρας μας.



Του Θανάση Κ.
 Θα σας αφηγηθώ μιαν ιστορία, άσχετη από μας… «Εκτός τόπου και χρόνου»…

Μην ανησυχείτε, καμία σχέση δεν έχει με σας, μη τη χώρα, με την εποχή μας. Είναι εντελώς «φανταστική». Είναι «μύθος»…

Μια «παραβολή», αν θέλετε… 



Ησημερινή κυβέρνηση ψάχνει για δανεικά ώστε να μπορέσει να συντηρήσει το σύστημα που διώχνει τους πιό δυναμικούς νέους εκτός Ελλάδας.Οι τελευταίοι αποτελούν πρόβλημα γιά το καθεστώς που ο κ.Τσίπρας έχει κατά νούν.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

   
Η φυγή, νέων κυρίως, Ελλήνων στο εξωτερικό συνεχίζεται και στην ουσία δεν νομίζουμε ότι είναι θέμα που απασχολεί σοβαρά το πολιτικό σύστημα της χώρας.Ιδιαίτερα δε τη σημερινή κυβέρνηση,που έχει «έρωτα» με την καρέκλα της εξουσιας Η μικροπολιτική, εξάλλου, δεν έχει τέτοιες ανησυχίες. Οι θώκοι και οι καρέκλες, οι παράτες και τα λοιπά «τραλαλά» είναι πολύ σοβαρότερα θέματα από τους 500.000 σήμερα και πιθανώς ένα εκατομμύριο σε λίγα χρόνια νέους οι οποίοι, απαυδισμένοι και απογοητευμένοι, θα έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους.



Το βαρύ χτύπημα στην Εσση έρχεται μετά από μήνες απογοητευτικής εικόνας του «μεγάλου συνασπισμού». Η τελευταία ευκαιρία που δίνει το SPD για την παραμονή του στο σχήμα και οι εσωκομματικές ισορροπίες στο CDU. Δύσκολη η ολοκλήρωση της θητείας ως καγκελαρίου.
  
 Του Guy Chazan (Βερολίνο)


Η πίεση αυξανόταν για την Ανγκελα Μέρκελ εδώ και μήνες. Οι εκλογές της Κυριακής στην Εσση, όμως, ήταν το τελευταίο χτύπημα.

 


Η πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης θα καταστήσει μεγάλο μέρος των σημερινών θέσεων εργασίας ευάλωτο. Το παράδοξο της παραγωγικότητας και η άνοδος των ανισοτήτων. Τα δύο σενάρια για το μέλλον της δημοκρατίας

Ακόμα και η εκπαίδευση έχει ένα χαρακτήρα μηδενικού αθροίσματος: είναι ένα αγαθό κοινωνικής θέσης. Επιπλέον, τέτοιες μηδενικού αθροίσματος δραστηριότητες είναι καλά πληρωμένες και άρα καρπώνονται σημαντικό «ενοίκιο».

του Martin Wolf*

«Στους δρόμους του παραδείσου» το 1984 και στις «Μεταμορφώσεις της εργασίας» το 1988, ο Αντρέ Γκορζ, Γάλλος φιλόσοφος και δημοσιογράφος (1923-2007) που του άρεσε να αυτοαποκαλείται «επαναστατικός μεταρρυθμιστής», στα έργα και άρθρα του δήλωνε ανοιχτά ότι «η μικρο-οικονομική επανάσταση προαναγγέλλει την εξάλειψη της εργασίας».