Του Χρήστου Χωμενίδη

"... Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που σε κάποιους ακούγονταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στην πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, προς όφελος της ελίτ. Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Βιαιότερη από αυτή των μνημονίων της λιτότητας. Προτιμήσαμε λοιπόν τον δύσκολο συμβιβασμό..."



Του Σάκη Μουμτζή

Αν οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης πιστεύουν πως ο ρόλος τους είναι κάνουν τους μαθητές τους λαϊκούς αγωνιστές, γιατί οι δικαστές να μην πιστεύουν πως η αποστολή τους είναι η κοινωνική αλλαγή; Νομίζω πως η διαστροφή των ρόλων που έχουν αναλάβει, από την Πολιτεία, συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες είναι μια από τις παθογένειες της κοινωνίας μας. Οι καθηγητές είναι επιφορτισμένοι να μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Γι΄αυτό πληρώνονται από τους φόρους όλων των Ελλήνων. Και οι δικαστές πληρώνονται για να δικάζουν δίκαια, με βάση τους κείμενους νόμους. Ολα τα άλλα είναι νοσηρά συμπτώματα.



Την ώρα που πολλά πράγματα αλλάζουν ριζικά και έρχονται τα πάνω κάτω, εντυπωσιάζει η συλλογική απάθεια μπροστά στη νέα πραγματικότητα.
                                
Του Αθανάσιου Χ.Παπανδρόπουλου

Το 2016 για το οποίο βρήκα τα τελευταία στοιχεία στις ΗΠΑ, οι πελάτες των τραπεζών πραγματοποίησαν στα αυτόματα τραπεζικά μηχανήματα (ATM) 20 δισεκατομμύρια συναλλαγές, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 30 % του παγκόσμιου συνόλου.


 
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να εντάξει στα ψηφοδέλτια πρόσωπα που δεν προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία - Συναντήθηκε με τους κ.κ. Τατσόπουλο και Πανούτσο που θα είναι υποψήφιοι στις εθνικές εκλογές



Σε μια εποχή όπου η πολιτική  - θέαμα  υπερισχύει της επίλυσης σοβαρών προβλημάτων, γίνεται αναγκαία και η σκηνοθέτηση της πραγματικότητας

Tου Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Αν κρίνουμε από τελευταίες έρευνες κοινής γνώμης, καταλήγουν στο όχι πολύ ενθαρρυντικό συμπέρασμα ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι καλύτερα πληροφορουμένος στον αναπτυγμένο κόσμο. Προκύπτει όμως και το ερώτημα: Θέλει ο Νεοέλληνας να ενημερώνεται , να μαθαίνει, να γνωρίζει και άρα να κρίνει; Πολύ φοβάμαι πως η απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα απέχει αισθητά από το να είναι θετική. Ίσως όμως να υπάρχουν λόγοι για τη στάση αυτή. Διότι στον …καταιγισμό. της παραπληροφόρησης που καλύπτει την χώρα, οι λιγοστές πηγές σοβαρής υπεύθυνης και όσο γίνεται πιο αντικειμενικής παροχής πληροφοριών απευθύνονται επίσης σε ολίγους. Έτσι, στη χώρα μπορεί ο καθένας να λέει και να πράττει ό,τι θέλει, αρκεί να διαθέτει τα προς τούτο αποτελεσματικά και θορυβοποιά μέσα.