Του Κώστα  Χριστίδη  *

Πριν από τρεις περίπου δεκαετίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει ότι ‘’η χώρα έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο   φρενοκομείο’’ ! Και είχε, ως συνήθως, δίκιο. Τα συμπτώματα φρενοβλάβειας έκτοτε συνεχίσθηκαν και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εντάθηκαν και έφθασαν σε βαθμό σχιζοφρένειας ! Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι οι πρώην Κνίτες και πυριφλεγείς κατήγοροι των Αμερικανών ως ‘’φονιάδων των λαών’’ αναδείχθηκαν ως η πλέον αμερικανόδουλη κυβέρνηση (‘’το κανίς του Τραμπ’’, κατά την έκφραση της πρώην Προέδρου της Βουλής) των τελευταίων δεκαετιών, παρ’ όλα αυτά δεν διστάζουν να μετέχουν στην πορεία – παρωδία προς την πρεσβεία της ‘’φίλης’’ πλέον και ‘’ανιδιοτελούς συμμάχου Αμερικής’’, κατηγορώντας όσους τους αποδοκιμάζουν ως ‘’φασιστοειδή’’ ; Πάλι καλά που δεν κατηγόρησαν τους μέχρι πρό τινος συνοδοιπόρους τους ως ‘’ακραία νεοφιλελεύθερους’’ !



Με άρθρο του στα «Νέα», ο Στέφανος Μάνος εξηγεί γιατί πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και αναλύει γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο:

«Με την αναθεώρηση του Συντάγματος θα έπρεπε να αποβλέπουμε στη βελτίωση της λειτουργίας της πολιτείας. Αν αυτή πάσχει, δικαιολογείται αναθεώρηση. Το άρθρο 16 του Συντάγματος θέτει τους θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας της Ανώτατης Παιδείας.


Γράφει ο  Αθανάσιος Χ.Παπανδρόπουλος

Ενώ σε λίγες ημέρες θα βιώσουμε εκ νέου τη βία τών συμμοριών και τη γελοιότητα των επιχειρημάτων τους, υπενθυμίζουμε τι γράφαμε στην «Εστία»πρίν 10 χρόνια, με αφορμη το θάνατο του Α. Γρηγορόπουλου...

«Ο τραγικός και αδιευκρίνιστος –έως την στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές– θάνατος ενός 16χρονου μαθητή το βράδυ του Σαββάτου από αστυνομικά πυρά, είναι ταυτοχρόνως προϊόν και αποτέλεσμα καταστάσεων που διαρκούν πολλά χρόνια και οι οποίες, αφ’ ενός, δεν αντιμετωπίζονται και, αφ’ ετέρου, υποθάλπονται από πολιτικές δυνάμεις.



Του Δημήτρη Καμπουράκη

Έχω έναν ανιψιό κι ένα βαφτιστήρι, που όταν μπήκαν στο πανεπιστήμιο κάναμε γλέντι τρικούβερτο. Άξια παιδιά προερχόμενα από οικογένειες με οικονομικά ζόρια, κατάφεραν να μπουν τότε σε πολύ καλές σχολές και το χαρήκαμε όλως ιδιαιτέρως. Και τώρα που πήραν τα πτυχία τους, βρεθήκαμε πάλι όλοι μαζί οικογενειακώς και κλάψαμε την μοίρα μας. Ο ένας φεύγει για την Μελβούρνη, ο άλλος για το Γκρατς.



Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Γιατί δεν ψήφισαν την καταδίκη του Μαδούρο οι Ελληνες ευρωβουλευτές της Αριστεράς και της Χρυσής Αυγής; Μα είναι πολύ απλό. Γιατί αυτοί δεν πέφτουν στις παγίδες που στήνει η αστική δημοκρατία στους γνήσιους δημοκράτες, όπως ο πρόεδρος της Βενεζουέλας. Κάποιος μάλιστα εξ αυτών, ο λαλίστατος Παπαδημούλης, αν δεν κάνω λάθος, δήλωσε ότι ένα τέτοιο ψήφισμα θα όξυνε ακόμη περισσότερο την κατάσταση στη δημοκρατία της Λατινικής Αμερικής, όπου θεωρεί ότι τα προβλήματα θα λυθούν καλύτερα με συναίνεση και διάλογο.



Του Κώστα Στούπα

Η αλήθεια είναι πως μετά από τρία μνημόνια και μια οκταετία κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών η Ελλάδα έχει πολλές αποτυχίες αλλά και μια επιτυχία.

Το 2009 κατά την τελευταία χρονιά της καταστροφικής διακυβέρνησης Καραμανλή, ο κρατικός προϋπολογισμός είχε φτάσει να έχει πρωτογενείς δαπάνες 74 δισ. ευρώ ενώ τα έσοδα είχαν μείνει στα 55 δισ. ευρώ. Το πρωτογενές έλλειμμα ήταν στα 18,5 δισ. ευρώ ενώ το συνολικό έλλειμμα ξεπερνούσε τα 30 δισ. ευρώ.


 Γράφει η  Ευτυχία Λαμπροπούλου

Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας  των γυναικών   λογίζεται η 25η Νοεμβρίου,  ίσως περάσει σαν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, έλα  όμως που αυτή η μέρα έχει  ιδιαίτερη αξία και σημασία για όλες τις γυναίκες...  Αυτή την ημέρα θα ήθελα να την αφιερώσω στις γυναίκες εκείνες που...  Περπατούν  στο δρόμο, χαμογελούν, πάνε  το παιδί τους  στο  σχολείο, κρύβουν  τη θλίψη τους για τα καλά κάτω από το μανδύα του χαμόγελου… ανάμεσα μας βρίσκεται εκείνη  που πριν λίγο δέχτηκε μια μορφή κακοποίησης από τον σύντροφό της  , τον άνθρωπό της , τον άντρα της κτλ. Σκύβει το κεφάλι αμίλητη περπατά , τάχα χαμογελά με τη σκοτεινιά να τη σκεπάζει βαδίζει…


Του Λουκά Αθ. Γεωργιάδη

Ξεκάθαρη όσο και αποδεδειγμένη θέση της σημερινής συγκυβέρνησης ανόητων αριστερών και ψεκασμένων λαϊκοδεξιών είναι η εξάντληση και ισοπέδωση των στρωμάτων στους οποίους στηρίζεται η οικονομία σε κάθε σύγχρονη δυτική χώρα.