Του Θανάση Μαυρίδη
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα. Είναι νοοτροπία, επάγγελμα, τρόπος ζωής. Δεν είναι Αριστεροί, δεν είναι Δεξιοί. Είναι οι άνθρωποι της κάθε εποχής. Γεννημένοι νικητές, παιδιά της αυταπάτης, παράφορα ερωτευμένοι με την εξουσία. Είναι ΠΑΣΟΚ, μεταμορφωμένοι άλλοτε σε «Δεξιούς» και άλλοτε σε «Αριστερούς». Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, του Άκη και του Κουτσόγιωργα που μεταλλάσσεται διαρκώς και επιβιώνει. Θα γλιτώσουμε ποτέ;


Του Διονύση Γουσέτη
 
Πολλοί, ακόμα και καθιερωμένοι γραφιάδες, αναφέρονται στην ελληνική κοινωνία -συνήθως με επαίνους- χωρίς ωστόσο να την έχουν «μετρήσει» συστηματικά. Ίσως αυτό βοηθά στην αυτοπεποίθησή μας, όμως δεν βοηθά στην κρίση μας και στις επιλογές των διεκδικήσεών μας.

 

Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ξεκινάει στον Περισσό το 20o συνέδριο ενός κόμματος που αποτελεί μοναδική περίπτωση σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Καταφέρνει ακόμα να διατηρεί μεγάλα ποσοστά και να γοητεύει με την «αυθεντικότητά» του τους Ελληνες.

Tου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Στα ψιλά γράμματα πέρασε η τελευταία προειδοποίηση κοινοτικού Επιτρόπου ότι η ΕΕ στέλνει στην Ελλάδα «λυπητερή» 3 δισεκατομμυρίων για παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις


 Του Ανδρέα Πετρουλάκη
Οσο δεν ήταν αγωνιστής της Δημοκρατίας ο Μπελογιάννης άλλο τόσο δεν ήταν προδότης. Βρέθηκε σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι και διάλεξε τη μία διαδρομή. Και απέναντί του δεν είχε αγγελούδια. Είχε μία ημιδημοκρατία στην οποία μεσουρανούσαν οι δοσίλογοι της Κατοχής, οι πρόγονοι της Χούντας


Του Αντώνη Πανούτσου
Μπορεί κάποιος να φανταστεί τον Κώστα Σημίτη να βρίσκεται στην Κρήτη και να έχει κάτσει σταυροπόδι σπάζοντας φιστίκια και ρουφώντας καφέ; Στην Τεχεράνη και να τον συνοδεύει η Δάφνη με μαντήλα; Να είναι σε ευρωπαϊκή διάσκεψη και να βγαίνει τις επίσημες φωτογραφίες με τους άλλους με το κεφάλι ριγμένο στο πλάι και τα χέρια στην τσέπη;


Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Εντυπωσιακές δηλώσεις του πρώην πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών στην εκπομπή του Τάσου Παπαδόπουλου στο KontraTV


Του Αντώνη Τριφύλλη
Οταν σκέφτομαι «Ευρώπη», αυθόρμητα στη μνήμη αναδύονται κάποια ονόματα. Προφανώς αυτό συμβαίνει στον καθένα μας κι έχει να κάνει με μια προσωπική διαδικασία εμπειρίας, αναγνωσμάτων κ.λπ. Δοκιμάστε να δείτε ποια ονόματα είναι οι δικοί σας «επιφανείς». Ζαν Μονέ, Μιτεράν, Ζακ Ντελόρ και Κον-Μπεντίτ είναι οι δικοί μου. Ετσι στο σημερινό αφιέρωμα για τα 60 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης επέλεξα να «εορτάσω» αναφερόμενος στον συνομήλικό μου «κόκκινο» Ντάνι.