Χρήστος Χωμενίδης: «Δεν ήθελα να γίνω συγγραφέας. Ήθελα να γίνω  πρωθυπουργός» | BOVARY

Του Χρήστου Χωμενίδη

Όσο ευγενές στάθηκε στην αφετηρία του το κίνημα της πολιτικής ορθότητας, τόσο επικίνδυνες αποδείχθηκαν οι υπερβολές του. Ή απλώς γελοίες. Ιδίως στο πεδίο της γλώσσας. Εξορίζουν οι ζηλωτές τις λέξεις που βρίσκουν κακές, βάναυσες, και τις αντικαθιστούν με άλλες, θετικές δήθεν. Με την ψευδαίσθηση πως έτσι βελτιώνουν την πραγματικότητα. Ο «νέγρος» έγινε «έγχρωμος», «μαύρος» και τελικά «αφροαμερικάνος». Σάμπως το ζήτημα να επικεντρώνεται στο πώς τον αποκαλούμε και όχι στο ποιες διακρίσεις ασκούνται εις βάρος του, στην παιδεία, στην εργασία, στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Η δημιουργός του «Χάρι Πότερ» βρέθηκε στο στόχαστρο όταν λοιδώρησε τον νεολογισμό «άνθρωποι με έμμηνο ρήση». «Γυναίκες τις λέμε!» σχολίασε στο τουίτερ η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ. «Αποκλείεις» τής επιτέθηκαν «τα ανατομικώς θήλεα που δεν έχουν περίοδο! Και βεβαίως τους τρανς! Ενώ αυθαίρετα περιλαμβάνεις στις γυναίκες εκείνους που μολονότι “αδιαθετούν” αυτοπροσδιορίζονται ως άντρες!»

Μύλος, αγαπητέ αναγνώστη. Μύλος που αν δεν ξεχείλιζε χολή, τάση για δολοφονίες χαρακτήρων, θα ήταν ξεκαρδιστικός σαν τη «Βαβυλωνία» τού Δημητρίου Βυζάντιου, την πρώτη νεοελληνική θεατρική κωμωδία. Σκέψου λοιπόν όταν ο όρος «γυναίκα» φτάνει να θεωρείται ρατσιστικός, τι προσοχή και τι επινοητικότητα απαιτείται για να ονομάσουμε εκείνους που στα τεστ νοημοσύνης επιτυγχάνουν κάτω του μετρίου επιδόσεις.

«Πρόσωπα με νοητική υστέρηση» θα τα πω εγώ, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις των έξω απ’το χορό, των αυτάρεσκα «ευαίσθητων». Και θα το πω με τη γνώση πως ένα χαμηλό iq σημαίνει πολύ λιγότερα από ό,τι παλαιότερα πιστευόταν. Πως η συναισθηματική νοημοσύνη, το να νοιώθεις τον κόσμο και τους ανθρώπους, υπερέχει από το να παίζεις στα δάχτυλα τις λέξεις ή τους αριθμούς. Και ότι όσοι δεν τα καταφέρνουν σε κάποιο τομέα αναπτύσσουν κατά κανόνα άλλες, απροσδόκητες δεξιότητες.

Η προκατάληψη της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην όποια διαφορετικότητα έφτανε μέχρι φρίκης. Όταν δεν σε έστελνε η αναπηρία σε κάποιο ίδρυμα, σε κρατούσε ισοβίως στο σπίτι. Σε χαρακτήριζε ανίκανο προς εργασία, εξαρτημένο εντελώς από τους γονείς και στη συνέχεια -εάν στεκόσουν τυχερός- από τα αδέλφια σου. Σού εκμηδένιζε ο εγκλεισμός την αυτοπεποίθηση. Είχες ανάγκες; Ταλέντα; Λαχταρούσες να δώσεις και να πάρεις αγάπη έξω από τη στενή σου οικογένεια; Κάλλιο να το ξεχνούσες μια και καλή! Το πεπρωμένο σου; Η ντροπή επειδή δεν ήσουν σαν τους άλλους. Το μαράζι. Ο ψυχικός ακρωτηριασμός.

Ακόμα κι όταν κάποιος ευδοκούσε να σε απασχολήσει ως βοηθό του, το έβλεπες διαρκώς στα μάτια του πως πίστευε ότι σού κάνει τεράστια χάρη. Πως εκείνος περνιόταν για ελεήμων. Και εσύ όφειλες να αισθάνεσαι βαθύτατα ευγνώμων.

Οι καιροί αλλάζουν. Όχι από αυτούς που στραμπουλάνε, χάριν της πολιτικής ορθότητας, τη γλώσσα. Αλλά από τους σχετικά λίγους οι οποίοι αναλαμβάνουν συγκεκριμένες δράσεις.

Βγαίνοντας στις αφίξεις του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», βρίσκεσαι εμπρός σε ένα μικρό θαύμα. Σε ένα ανθοπωλείο που το δουλεύουν πρόσωπα με νοητική υστέρηση. “The Power of a Flower”. Κοινοπραξία καλλιέργειας και διάθεσης λουλουδιών. Στα δύο μικρά κτήματα που διαθέτει στην Αττική, στην αλυσίδα διανομής μπουκέτων σε όλη την Αθήνα, στο κατάστημα της, απασχολούνται άνθρωποι μέχρι πρόσφατα «αόρατοι». Και τα καταφέρνουν περίφημα. Τρέχουν την επιχείρηση, εξυπηρετούν το αγοραστικό κοινό, προγραμματίζουν επεκτάσεις…

Η επιτυχία ξεκινάει από το πνεύμα τού “The Power of A Flower”. Καμία σχέση με παρηγορητική φιλανθρωπία, με βοήθεια προς τους «αναξιοπαθούντες», η οποία κάνει τούς «κανονικούς» να κοκορεύονται για τη γενναιοδωρία τους. Ακράδαντη εξαρχής πεποίθηση πως η επιχείρηση μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Ότι όσοι ξεφεύγουν από το περιθώριο πλουτίζουν την κοινωνία. Την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα, πιο πολύχρωμη. Πιο καρποφόρα.

Την επόμενη φορά που θα προσγειωθείτε στην Αθήνα, σταματήστε στο κατάστημα της “Power of a Flower”. Εμπνευσθείτε από το παράδειγμά της. Υπάρχει σίγουρα και στον δικό σας χώρο, κοινωνικό και επαγγελματικό, έδαφος για παρόμοιες δράσεις. Σχεδιάστε τες. Αναλάβετέ τες. Συμβάλλετε κι εσείς ώστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.-

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ

Το Βήμα της Αιγιάλειας
Author: Το Βήμα της Αιγιάλειας
Ανεξάρτητη eφημεριδα άποψης.

BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS