Η αιφνίδια απώλεια του καθηγητού Γιώργου Αυλωνίτη, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον θεωρητικό χώρο του ελληνικού μάρκετινγκ και όχι μόνον.

Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου

Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μια μέρα που ο Γιώργος Αυλωνίτης, μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο εισέβαλε στα γραφεία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», κραδαίνοντας ένα άρθρο του για το μάρκετινγκ και αναζητώντας με, λόγω της ευθύνης που είχα στη σσελίδα της Διοίκησης των Επιχειρήσεων. «Πρέπει να προβληθεί το άρθρο αυτό», μας είπε με μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, «γιατί λέει καινούργια πράγματα…». Και με τα λόγια αυτά έφυγε από το γραφείο, χωρίς να δώσει πρόσθετες εξηγήσεις.

Όντως το άρθρο του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, γιατί έδινε μια νέα για τα ελληνικά δεδομένα διάσταση στις συμπεριφορές των καταναλωτών. Το προώθησα αμέσως λοιπόν για δημοσίευση κάνοντας ένα λάθος. Αντί για Γιώργος Αυλωνίτης έβαλα το Βασίλης Αυλωνίτης, που παρέπεμπε στον διάσημο κωμικό του κινηματογράφου μας, τον οποίον είχα γνωρίσει την αρχήτης δημοσιογραφικής μου καριέρας. Από αυτό το «λαθάκι» αναπτύχθηκε μια αμοιβαία φιλική σχέση μεταξύ μας και πάντα θεωρούσα ότι ο Γιώργος Αυλωνίτης ήταν κεφάλαιο για το ελληνικό επιχειρείν. Ήταν παθιασμένος με το μάρκετινγκ και προσέφερε πολλά στην εδώ ανάπτυξη και διάδοσή του. Τον τελευταίο καιρό, ο λαμπρός ομότιμος πλέον καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ο.Π.Α.), πίστευε πολύ στην εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων και έδινε έμφαση στα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια εταιρία που θέλει να ανοίξει ξένες αγορές. Όχι ευκαιριακά αλλά μόνιμα.   

Ειδικότερα τα χαρακτηριστικά αυτά, κατα την εκτιμηση του, είναι:

-         Η μοναδικότητα προϊόντος που πηγάζει από την ποιότητα, την αξιοπιστία, τη διάρκεια, τοservice, το σχεδιασμό κλπ. Η ύπαρξη πατέντας, όπως και η συμβατότητά του με την κουλτούρα της αγοράς αποτελούν σημαντικές διαστάσεις επιτυχίας.

-         Η διεθνής εμπειρία της επιχείρησης που τη βοήθα, γνωρίζοντας τιςπεριβαλλοντολογικές συνθήκες των διεθνών αγορών, να επιλέξει τις πλέον ελκυστικές αγορές και να προσαρμόσει τη στρατηγική marketing στιςσυγκεκριμένες ανάγκες της αγοράς.

-         Η διάθεση σημαντικών πόρων για την ανάπτυξη διεθνών αγορών. Η διάθεση πόρων (ανθρώπινων, φυσικών, χρηματοοικονομικών κλπ.) συνεπάγεται προσεκτικό σχεδιασμό εισόδου σε διεθνείς αγορές ο οποίος οδηγεί στη μείωση της αβεβαιότητας και στην αποτελεσματική εφαρμογή της στρατηγικής marketing.

-         Η ένταση του ανταγωνισμού (ανταγωνισμός στην τιμή, αριθμός ανταγωνιστών κλπ.) που μπορεί να οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε εκτεταμένη προσαρμογή τόσο του προϊόντος όσο και της επικοινωνιακής στρατηγικής στις τοπικές συνθήκες και προτιμήσεις.

-         Το νομικό και πολιτικό καθεστώς που διέπει, θέματα εισαγωγών, εξαγωγών, εγκατάστασης επιχειρήσεων κλπ.

-         Η πρόσβαση σε κανάλια διανομής και η δυνατότητα της επιχείρησης να αναπτύξει και να διατηρήσει σχέσεις, προς αμοιβαίο όφελος με τα κανάλια αυτά.

-         Η εξοικείωση των διεθνών πελατών με το προϊόν.

«…Όταv μιλάμε για εξαγωγές πρέπει να διαγράψουμε από το λεξιλόγιό μας τη λέξη "καταναλωτής"και να την αντικαταστήσουμε με την λέξη "πελάτης" γιατί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Επίσης θα πρέπει να κάνουμε στροφή 780 μοιρών στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, στρεφόμενοι στο branding, όπως κάνουν οι Ιταλοί γείτονές μας, με το δικό μας ελαιόλαδο…», τόνιζε ο Γ. Αυλωνίτης και πήγαινε κατευθείαν στην καρδιά του θέματος.

Εξάλλου οι γνώσεις και εμπειρίες που είχε για τα εκτός Ελλάδος τεκταινόμενα,  είχαν συμβάλλει ώστε να διατελέσει Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μάρκετινγκ (EuropeanMarketingAcademy - EMAC) για τη διετία 2008-2010 και Αντιπρόεδρός της την περίοδο 1990-1993, καθώς και πρόεδρος του GlobalSalesScienceInstitute (GSSI) για την περίοδο 2010-2012. Επίσης, ήταν εκλεγμένος Fellow του CharteredInstituteofMarketing και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μάρκετινγκ και από τους εμπνευστές της ίδρυσης της Ελληνικής Ακαδημίας Μάρκετινγκ, της οποίας υπήρξε εκλεγμένος Πρόεδρος. Ακόμα, από τον Ιανουάριο 1981 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1985 δίδαξε Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο του Strathclyde,στη  Σκωτία.

Είχε παρουσίασει επίσης, μια σειρά εργασιών στις Η.Π.Α., Καναδά, Αυστραλία, Ασία και Ευρώπη και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 200 άρθρα σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων και στα πιο αξιόλογα επιστημονικά περιοδικά Μάρκετινγκ στον κόσμο, όπως το Journal of Marketing, το Journal of theAcademy of Marketing Science, το InternationalJournalofResearchinMarketing, το Journal of Product Innovation Managementκ.ά.

Συνεπώς, το ερευνητικό του έργο έχει αναγνωριστεί διεθνώς καθώς σύμφωνα με το GoogleScholar έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 6.000 αναφορές και έχει πετύχει δείκτη h-index 37 που τον κατέστησε έναν διακεκριμένο με παγκόσμια αναγνώριση καθηγητή Μάρκετινγκ.

Τέλος, ήταν μέλος του EditorialBoard σε επτά διεθνή περιοδικά του Μάρκετινγκ μεταξύ των οποίων το IndustrialMarketingManagement και το EuropeanJournalofMarketing και έχει τιμηθεί κατά καιρούς με βραβείο καλύτερης δημοσιευμένης εργασίας.

Χωρίς καμμιά αμφιβολία το ελληνικό μαρκετινγκ.απο την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019,είναι πιο φτωχό και βεβαία το ιδιο ισχύει και για την εγχώρια επιχειρηματικότητα

Author: Αθανάσιος Παπανδρόπουλος

Ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος, γόνος επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής οικογένειας των Πατρών (Νεολόγος Πατρών, 1879-1973), γεννήθηκε στο Ψυχικό το 1941 και φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια δημοσιογραφικής καριέρας. Οικονομολόγος και ειδικός σε θέματα επικοινωνίας, έχει τιμηθεί με 42 δημοσιογραφικά βραβεία και είναι Ιππότης της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Εργάστηκε 30 χρόνια στον Οικονομικό Ταχυδρόμο και σε άλλα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και συνεργάστηκε με γνωστές εφημερίδες και εξειδικευμένα περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφεί στις εφημερίδες Εστία, Ναυτεμπορική και είναι σύμβουλος στο περιοδικό Μάνατζερ της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων. Επίσης, παρουσιάζει την εκπομπή «Δρόμοι της Ανάπτυξης» στο οικονομικό τηλεοπτικό κανάλι Sbc. Επίσης διαδικτυακά, αρθρογραφεί στο Εuro2day.gr,στο EBR και στο αγγλόφωνο European Business Review. Είναι επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και διοικητικός πρόεδρος του ελληνικού τμήματός της, μέλος του ΔΣ της Ένωσης Συντακτών Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρημάτισε επί εξαετία πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου. Από το 2002 είναι μέλος της Γερουσίας για την Ένωση της Ευρώπης, από την οποία και τιμήθηκε για τα άρθρα του περί ομοσπονδιακής Ευρώπης.