Le Monde (έντυπη έκδοση)
Το ξέρουν όσοι το έχουν ζήσει, οι ενδοαριστερές κόντρες είναι πάντα πολύ σκληρές. Και μια τέτοια κόντρα παρακολουθεί σήμερα η Γαλλία ανάμεσα στους υπεύθυνους του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo και τον επικεφαλής της ανεξάρτητης ηλεκτρονικής εφημερίδας Mediapart. Κόντρα από την οποία δεν λείπουν τα βιτριολικά σχόλια και η απογοήτευση για εκείνους που τα νιάτα τους υπόσχονταν πως θα γίνονταν άλλοι.
Ενας από τους πρωταγωνιστές είναι ο Εντί Πλενέλ, αρχισυντάκτης άλλοτε της Monde που αποχώρησε από την εφημερίδα εξαιτίας των ιδεολογικών διαφωνιών που είχε με τον τότε διευθυντή Ζαν Μαρί Κολομπανί. Αριστερός χωρίς εκπτώσεις, ούτε καν στον θαυμασμό του στον Στάλιν, ο Πλενέλ θεωρεί ότι οποιαδήποτε κριτική, ακόμη και στους ακραίους ισλαμιστές, είναι ισλαμοφοβική και υποκρύπτει στην ουσία ρατσισμό.
Εύκολα φαντάζεται λοιπόν κανείς τι άποψη μπορεί να έχει για το Charlie Hebdo, το περιοδικό που δεν έχει πάψει να σατιρίζει τις θρησκείες. Αποψη που διατήρησε πιθανότατα όταν στο προηγούμενο τεύχος του, το Charlie κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τον Ταρίκ Ραμαντάν, τον ισλαμολόγο που κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση των φοιτητριών του, να επιδεικνύει το ορθωμένο πέος του. Η λεζάντα ήταν ο «Ο έκτος πυλώνας του Ισλάμ».
Στόχος στο τελευταίο τεύχος έγινε ο ίδιος ο Εντί Πλενέλ, ο οποίος απέφυγε να κάνει και το παραμικρό σχόλιο για τον Ταρίκ Ραμαντάν αν και φαίνεται ότι γνώριζε. Σχολίασε, ωστόσο, το σκίτσο που του αφιέρωσαν οι παλιοί του φίλοι με τον οποίο τον εμφάνισαν να κρατά κλειστά το στόμα του, τα μάτια του και τα αυτιά του. Και άνοιξε το στόμα του για να πει ότι η σάτιρα απέναντι στον Ραμαντάν «είναι μέρος μιας γενικότερης εκστρατείας που διεξάγει μια έξαλλη Αριστερά» και αυτή η εκστρατεία συνιστά στην ουσία «πόλεμο στους μουσουλμάνους».
Το λες για ένα περιοδικό που έχει γίνει στόχος τρομοκρατικής επίθεσης και θρήνησε νεκρούς; Δεν το λες. Γι’ αυτό ο Ρις, επιζών της επίθεσης και σημερινός διευθυντής του Charlie, δεν έκανε καθόλου πλάκα όταν σχολίασε ότι η δήλωση αυτή ισοδυναμεί με «δεύτερη καταδίκη σε θάνατο».
Είπαμε, να τσακώνονται. Αλλά όχι να μυρίζει και αίμα.
BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS