Μπορεί το 1935  η είδηση αυτή να  πέρασε  στα ''ψιλά'' των εφημερίδων αλλά στην πορεία στιγμάτισε το Ελληνικό τραγούδι καθώς παραφράστηκε στο « Άκου Ντούτσε μου τα Νέα» και επανεκτελέστηκε κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο  .... Ο Παναγιώτης Τούντας ήταν καλλιτεχνικός  Δ/ντης της Κολούμπια ,της   μοναδικής εταιρείας δίσκων στην Ελλάδα  εκείνη την εποχή  … Ο Τούντας  ήταν μικρασιατικής καταγωγής,αρεσκόταν να γράφει παιχνιδιάρικους στίχους με υπονοούμενα   … Το Τραγούδι «Βαρβάρα» θεωρήθηκε  από κάποιους  ότι στην Ελλάδα της Δικτατορίας του Μεταξά σατίριζε γυναικείο μέλος της οικογένειάς του Μεταξά  η οποία όμως δεν έφερε το όνομα Βαρβάρα, άλλωστε  κανένα μέλος της οικογένειας του τότε δικτάτορα δεν έφερε αυτό το όνομα η  εκδοχή αυτή δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ  … Η επίσημη εκδοχή της απαγόρευσης ήταν ότι   οι  στίχοι  είχαν υπονοούμενα τα οποία αντίβαιναν στα χρηστά ήθη της εποχής … 

Στίχοι Μουσική     Παναγιώτη  Τούντα Ερμηνεία Στελάκη Περπινιάδη  οι στίχοι  έχουν ως εξής :
 Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια

Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει
βάστα τον απ’ το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι

Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει
έχω τέχνη έχω χάρη ν’ αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμμένο όλη νύχτα περιμένω
που θα `ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

Στη σημερινή του εκδοχή  η οποία έφθασε σε εμάς έχει ως εξής :
Ο Μπενίτο κάθε βράδυ στο Παλάτσο ξενυχτάει,
για να μάθ’ έχει μανία, κάτι από την Αλβανία.

Το τηλέφωνο στο χέρι, όλη νύχτα στο καρτέρι,
πες μου φίλε Καβαλλέρο, το τι γίνεται να ξέρω.

Άκου Ντούτσε μου τα νέα, φίνα, σοβαρά κι ωραία,
ένα μπρος και δέκα πίσω, πώς να σου τ’ ομολογήσω.

Τι χαμπέρια να σου στείλω, που μας ρήμαξαν στο ξύλο,
μας τσακώνουνε αράδα και μας στέλνουν στην Ελλάδα.

Κένταυροι και Βερσαλιέροι, όλος ο ντουνιάς το ξέρει,
πως κι οι τρομεροί μας Λύκοι κάθε μέρα και μια νίκη.

Τους τσακώνουνε κοπάδια οι τσολιάδες τα λιοντάρια
και τους πάνε στην Αθήνα κι έτσι την περνούνε φίνα.

Ο Μπενίτο χρώμα αλλάζει και τον Γκάιντα του φωνάζει,
βάλε μπρος τη μηχανή σου και την όμορφη φωνή σου.

Πες πως έχουμε μια νίκη και το μέλλον μας ανήκει,
μπρος γκρεμνός και πίσω ρέμα, μέσα στ’άλλα κι άλλο ψέμα.
 Το παραπάνω προτείνεται στο ανθολόγιο μουσικών κειμένων του Δημοτικού  για την  σχολική εορτή της 28ης Οκτωβρίου