'Το Αίγιο [Βοστίτσα], είχε πάντα ένα αγροτικό χαρακτήρα που δεν είχε η Πάτρα. Στις αυλές των σπιτιών ή και έξω από τα σπίτια έβλεπες δεμένα τα μουλάρια ή  τα άλογα εκείνων που κατοικούσαν στην πόλη αλλά  είχαν κτήματα στην ύπαιθρο Αιγιάλεια που τα καλλιεργούσαν και τα φρόντιζαν οι ιδιοι. Τα γαϊδουράκια ήσαν λιγότερα. Καβάλα σε άλογα ,πάνω σε κάρα στρωμένα με μπατανιες και εφοδιασμένα με καρέκλες βγαίναμε από το Αίγιο για να επισκεπτούμε αδελφές ή άλλους συγγενείς του πατέρα μου. Και βεβαίως με άλογα ανεβαίναμε και στην Φτέρη τα καλοκαίρια. Η συνύπαρξη του αγροτικού και του αστικού -και μάλιστα μεγαλοαστικού ,''αριστοκρατικού''- στοιχείου έδινε στην Βοστίτσα ένα ιδιαίτερο χρώμα , που με είχε εντυπωσιάσει στα παιδικά μου χρόνια. Επιπλέον οι αρχοντικές οικογένειες του Αιγίου ήσαν συνυφασμένες με την γη της Αιγιάλειας όσο και οι αγρότες. Δεν υπήρχε μεταξύ τους ούτε κατά διάνοια ''ταξική'' διαφορά , αρχοντόπουλα και αγρότες ήσαν ενωμένοι και αγαπημένοι''.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ.. [Στις αναμνήσεις του για την Φτέρη και το Αίγιο. Συνέντευξη το 1980, στον Φάνη Ζουρόπουλο ]. ΦΩΤΟ το παλιό Δημαρχεία στην οδό Μητροπόλεως το 1900,σε καρτ-ποστάλ.