Αφετηρια του αγροτικου συνεταιριστικου κινηματος στην Ελλαδα ηταν το ''Μετοχικο Γεωργικο Ταμειο Αλληλοβοηθειας'' που ιδρυθηκε το 1900 στον Αλμυρο του Βολου με σκοπο να βοηθησει τους γεωργους με χαμηλοτοκα  δανεια. Η θεσμοθετηση ομως των συνεταιρισμων στην Ελλαδα εγινε  επισημα το 1914 απο την ομαδα των ''κοινωνιολογων'' του Αλεξανδρου Παπαναστασιου που με επικεφαλης τον γεν. γραμματεα του υπουργειου Οικονομικων Αλ. Μυλωνα κατεθεσαν στην Βουλη σχεδιο νομου που ψηφιστηκε και ειναι ο περιφημος Ν602/1914  ''περι συν/μων''. ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΣΕ  τους νεους προσανατολισμους, που ειχαν αρχισει να να κυριαρχουν στον αγροτικο χωρο και  που επισημαναν τις ανεπαρκειες της παραδοσιακης αγροτικης πολιτικης αλλα και την αναγκη επεκτασης της αγροτικης πιστης στην πλειονοτητα του αγροτικου πληθυσμου. Μεχρι το 1926 στην χωρα ιδρυθηκαν 4.150 συνεταιρισμοι που εκπροσωπουσαν 270.000 γεωργους που ανηκαν σε 39 περιφερειακες ενοτητες. Η Παναιγιαλειος Ενωση Συνεταιρισμων  [ΠΕΣ] ιδρυθηκε το 1935, μετα την συγχωνευση της Ενωσης σταφιδιπαραγωγων και της Σταφιδικης Τραπεζας Βοστιτσας που λειτουργουσαν απο το 1918 και 1923 αντιστοιχα. Ο ΑΣΟ ιδρυθηκε το 1925 επι δικτατοριας Παγκαλου,  το 1929 ιδρυθηκε απο τον Ελ. Βενιζελο  η Αγροτικη Τραπεζα [ΑΤΕ], ενω το 1927 - 28 αρχιζει να λειτουργει η Γεωπονικη σχολη σαν τμημα της Φυσικομαθηματικης Θεσσαλονικης. Με τις τεχνικες βελτιωσεις των μεθοδων επιστημονικης καλλιεργειας και την χρηση των λιπασματων που εμφανιζονται στο τελος της δεκαετιας του 1930, παρουσιαζεται μια βελτιωση στην παραγωγικοτητα και οι αγροτες αποκτουν ενα καλο, αλλα οχι παντα σταθερο,  εισοδημα. [φωτο υποδειγμα Γεωργικου Συνεταιρισμου που ειχε εκδοσει το 1915 το υπουργειο Γεωργιας...].