Εκτύπωση
Επικαιρότητα
Εμφανίσεις: 161

11 Σεπτεμβρίου – Δίδυμοι Πύργοι: Η μέρα που ο κόσμος άλλαξε | Pagenews.gr

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 21 (Σεπτέμβριος 2011) της ARB για την δέκατη επέτειο από την τρομοκρατική επίθεση της 11/9. Με ικανοποίηση είδαμε ότι ορισμένα μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν τώρα, με είκοσι χρόνια καθυστέρηση, κάποια ονόματα (όχι όλα) των νεκρών ομογενών της 11ης Σεπτεμβρίου.


1.

Η δέκατη επέτειος από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου βρίσκει τον Οσάμα Μπιν Λάντεν νεκρό. Με την ευκαιρία της εξόντωσής του δημοσίευσα στην β΄ έκδοση της ARB (τχ. 18, Μάιος 2011) το κείμενο με τίτλο «OBITUARY. Οι Έλληνες αντιιμπεριαλιστές πενθούν». Αναφερόμουν σε όλους εκείνους που πανηγύριζαν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, με τα «καλά να πάθουν!», «καλά τους κάνανε», «τους άξιζε», «η Αμερική θέρισε αυτά που έσπειρε», χτυπήθηκε «η αυτοκρατορία του κακού» κ.τ.τ., και ρητόρευαν για την «εκδίκηση των καταπιεσμένων», τη «Νέμεση», τη «θεία δίκη», που αμφισβητούσαν ακόμη και την ενοχή του Λάντεν[1], ενώ το 42% των Ελλήνων πίστευε ότι την τρομοκρατική επίθεση την έκαναν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή του Ισραήλ. Τώρα, καθώς όλοι οι τύραννοι που θαύμαζαν λιγοστεύουν, έμελλε να μείνουν ορφανοί και απ’ τον «Κανάρη» και να καταγγέλλουν την… παράνομη εισβολή στο Πακιστάν και τη διατάραξη της οικογενειακής ειρήνης του Μπιν Λάντεν από τους Αμερικανούς, που «δολοφόνησαν» έναν «άοπλο» ο οποίος περιβαλλόταν από «αμάχους».



Ο εξωφρενικός αντιαμερικανισμός που είχε εκφραστεί με ποικίλους τρόπους το 2001 ήταν συγκρίσιμος μόνο με εκείνον της κοινής γνώμης του Πακιστάν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που έγιναν τότε. Άλλωστε, σύμφωνα με τους Helleban, «Κάτω των ΗΠΑ η τρομοκρατία, όλοι μαζί πορεία στην πρεσβεία»… Αυτό το τυφλό μίσος εκφράστηκε από τους «λειτουργούς» όλων των ελληνικών ΜΜΕ και διάφορους λεγόμενους ή φερόμενους «πνευματικούς ανθρώπους». Η λίστα όμως των θαυμαστών του Μπιν Λάντεν είναι τεράστια, και ζητώ συγγνώμη που θα αδικήσω εκατοντάδες τους οποίους δεν αναφέρω εδώ, αν και έχω φροντίσει στο παρελθόν να μην ξεχαστούν τα ονόματα και οι «αγωνιστικές» περγαμηνές τους[2]. Συνεπώς από τη θέση αυτή συλλυπούμαι τον θεατρικό συγγραφέα Γ. Διαλεγμένο που δήλωνε: «Εγώ αισθάνθηκα υπέροχα! Ήθελα να βιντεοσκοπήσω τα δύο αεροπλάνα να περνούν μέσα από τους Πύργους, όποτε ήμουν θλιμμένος να τα βλέπω να ευχαριστιέμαι»[3]. Τον Δ. Δανίκα που έγραφε πως «αισθάνθηκ[ε] σαν πιστολέρο από ταινία του Τζον Χιούστον που ορμάει εναντίον της συμμορίας ουρλιάζοντας “kill the sons of the bitches”»[4]. Τον βάρδο της φτωχολογιάς Λευτέρη Παπαδόπουλο, που έγραφε για τις ΗΠΑ ότι είναι «πανεπιστήμιο συνωμοσιών και φωλιά ειδεχθών δολοφόνων»[5]. Τον Γ. Σκούρτη που ρωτούσε: «Υπάρχει ΑΘΩΟΣ λαός; Υπάρχουν ΑΘΩΑ θύματα;»[6]. Τους βάρβαρους «επαναστάτες» της κατ’ ευφημισμόν Ελευθεροτυπίας, που έγραφαν διάφορα εξωφρενικά, όπως: «Και να υψώνονται υφήλια “Επιτέλους” για τη μαχαιριά στην καρδιά του κτήνους, της υπερδύναμης, του δυνάστη»[7]. «Ο πόλεμος που μαίνεται είναι προαιώνιος. Είναι πόλεμος ανάμεσα στους δούλους και τους αφεντάδες. Ανάμεσα στους Λαπίθες και τους Κενταύρους. Ανάμεσα στους εργάτες και τους καπιταλιστές. Ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδύνατους. Ανάμεσα στους (λίγους) γκάνγκστερ που ελέγχουν την υφήλιο και τους απέναντι. […] Είναι ιερός. Εναντίον του παγκόσμιου αφέντη. Του μπάτσου. Του κίλερ. Του καπιταλισμού»[8]. Αλλά και τον θαυμαστή κάθε τριτοκοσμικού τυράννου, σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, που δήλωνε πως την 11η Σεπτεμβρίου αποδείχθηκε ότι

«η υπερδύναμη δεν είναι παντοδύναμη» και ζητούσε «να υπάρξει διαχωρισμός των ευρωπαϊκών συμφερόντων με τα συμφέροντα των Αμερικανών».

2.

Ο Ελληνομέτρης Γιανναράς Λόγω όμως έλλειψης χώρου θα τους εκπροσωπήσει εδώ όλους με ένα από τα κηρύγματα μίσους και απανθρωπίας ο θεολόγος και εξέχων Ελληνομέτρης Χρήστος Γιανναράς ο οποίος έγραφε:

«…Η μοναδική των ημερών μας υπερδύναμη υπέστη στρατηγική ήττα, συντριπτική. Χτυπήθηκε στην καρδιά των πανίσχυρων κέντρων της εξουσίας της, οικονομικής, στρατιωτικής, τεχνολογικής. Μπροστά στα μάτια ολόκληρης της υφηλίου, ο ακαταγώνιστος πάνοπλος γίγαντας εμφανίστηκε να συντρίβεται και να καταρρέει από χτύπημα σφεντόνας. Ίσως η σύνολη ανθρώπινη Ιστορία δεν ξαναείδε τέτοια κεραυνοβόλο και παταγώδη ήττα στρατηγική. (…)

Μήπως ηθικοί αυτουργοί, δηλαδή πραγματικοί υπαίτιοι της τραγωδίας, είναι αυτοί που άφησαν την αμερικανική κοινωνία έκθετη σε τέτοιο μίσος, σε τέτοιον τυφλό φανατισμό και μένος ανθρώπων που αδικήθηκαν και σπρώχτηκαν στην απελπισία; Μήπως κάποια άλλη πολιτική της υπερδύναμης στον διεθνή χώρο θα είχε αποκλείσει το μίσος και την οργή;

Τέτοιος προβληματισμός δεν άγγιξε τους ηγέτες της υπερδύναμης. Δικό τους αποκλειστικό μέλημα, από την πρώτη στιγμή: να εντοπισθεί αποδιοπομπαίος τράγος, εξιλαστήριο για τη στρατηγική τους πανωλεθρία θύμα.

Να βρουν αντιπάλους και να τους λιώσουν. Φυσικά εκ του ασφαλούς, όπως εκ του ασφαλούς, άτρωτα θωρακισμένοι στην πολεμική τους τεχνολογία, έλιωναν τα γυναικόπαιδα στη Βαγδάτη και στη Σερβία. Η εξόντωση αθώων αμάχων είναι η φρικωδέστερη πτυχή του παραλογισμού που τον βαφτίζουμε πόλεμο. Αλλά η υπερδύναμη δεν το βλέπει έτσι. Όταν η ίδια εξοντώνει αμάχους, το κάνει για λόγους «ανθρωπιστικούς», λόγους υπεράσπισης «αξιών» του πολιτισμού της. Όταν τα θύματά της την εκδικούνται εξοντώνοντας επίσης αθώους, τότε πρόκειται για «τρομοκρατία», για «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Αυτή η ηθική τυφλότητα ήταν πάντοτε μέσα στην Ιστορία οδός αυτοκαταστροφής – σηματοδοτεί το ιστορικό τέλος της υπερδύναμης.

Συναρπαστική η σημαντική ενάργεια των μύθων: ο αποδεδειγμένα αήττητος Γολιάθ δεν διανοείται το ενδεχόμενο να πεθάνει, θεωρεί αυτονόητο ότι θα συντρίψει τον αντίπαλο. Με αυτήν τη βεβαιότητα κατεβαίνει στη μάχη. Αντίθετα, ο αντίπαλός του έχει αποφασίσει να πεθάνει και χάρη σε αυτήν την απόφαση συντρίβει τον Γολιάθ.

«Λοιπόν, πώς το ’κανες, καπετάν Kωνσταντή, να κάψεις την τούρκικη ναυαρχίδα;

– Να, ξύπνησα ένα πρωί και είπα: Kωνσταντή, θα πεθάνεις»!

Αλήθεια, μέσα στη ναυαρχίδα υπήρχαν αθώα τουρκόπουλα, ναύτες, μούτσοι – ήταν «τρομοκράτης» ο Kανάρης; Τρομοκράτης ο Σαμουήλ στο Kούγκι, ο Χρήστος Kαψάλης στο Μεσολόγγι, ο ηγούμενος Γαβριήλ και ο Γιαμπουδάκης στο Αρκάδι; Δεν ήταν «καμικάζι» όλοι αυτοί, δεν αποφάσισαν να σκοτωθούν για να σκοτώσουν; Πώς θα συνεχίσουμε να εξυμνούμε ρητορεύοντας τη θυσία τους, που μας χάρισε την ελευθερία και την ιστορική επιβίωση, όταν οι κυβερνήτες μας σήμερα πειθαρχούν στους ορισμούς της «τρομοκρατίας» που επιβάλλει η Ιερή Συμμαχία; Μήπως ήταν άλλα τότε τα «ιδανικά»; (…)».



Τα ονόματα των νεκρών ομογενών της 11/9 που δεν δημοσίευσαν ποτέ τα ελληνικά ΜΜΕ Τα ονόματα των νεκρών ομογενών δεν δημοσιεύθηκαν σε κανένα ελληνικό μέσον «ενημέρωσης». Δεν δημοσιεύθηκε καν η είδηση ότι δεκάδες ομογενείς βρήκαν τραγικό θάνατο στους Δίδυμους Πύργους. Οι «αντιιμπεριαλιστές» οι οποίοι κυριαρχούν στα ελληνικά ΜΜΕ επέβαλαν την εξαφάνιση κάθε σχετικής πληροφορίας. Στο βιβλίο «Καλά να πάθουν!». Η ελληνική κοινή γνώμη μετά την 11η Σεπτεμβρίου, δημοσίευσα τα παρακάτω 49 ονόματα νεκρών ομογενών, τα οποία κανένα ελληνικό μέσον ενημέρωσης φυσικά και δεν αναδημοσίευσε:
3.
Ahladiotis Joanne, Alikakos Ernest,συνέχεια εδώ https://athensreviewofbooks.com/arxeio/teyxos131/4896-eikosi-xronia-apo-tin-epithesi-tis-11is-septemvriou

 

Το Βήμα της Αιγιάλειας
Author: Το Βήμα της Αιγιάλειας
Ανεξάρτητη eφημεριδα άποψης.

BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS