Του Φάνη Ζουρόπουλου*

Ζούμε σήμερα στην Ελλάδα μέσα σε ένα εκκολαπτόμενο νέο-κομμουνιστικό καθεστώς ; Πόσοι το αισθάνονται αυτό και πόσοι το επιζητούν ή το αποδέχονται;

Δύσκολες ερωτήσεις που απαιτούν δύσκολες απαντήσεις :

Λογικά αυτοί που συγκροτούν την σημερινή Ελίτ της χώρας μετά την μεταπολίτευση διαπαιδαγωγήθηκαν μέσα στις διάφορες κομμουνιστικές νεολαίες. Στο μυαλό  του μέσου έλληνα «Αριστερού» εκείνα τα χρόνια από το 1974 και μετά η εξουσία  στην αστική Δημοκρατία ήταν κάτι ανάμεσα σε οίκο ανοχής που λειτουργούσε χωρίς υγειονομικό έλεγχο, ή ορνιθώνα με κλιματισμό… Όποιος  πέρασε κάποιο φεγγάρι από τις αριστερές οργανώσεις και βάλει το μυαλό του σήμερα να σκεφθεί, θα πρέπει καλοπροαίρετα να θυμηθεί:

Ζούσαμε με  το ηθικό πλεονέκτημα της ιδεολογίας μας. Νομίζαμε ότι φέρναμε την φαντασία στην εξουσία του καπιταλισμού και εφαρμόζαμε με συνέπεια το «απαγορεύεται το απαγορεύεται», τα θέλαμε όλα «εδώ και τώρα», δεν νοιαζόταν κανείς ούτε για νόμους ούτε για κανόνες… Ούτως ή άλλως κατά τους κλασσικούς Μαρξιστές ο καπιταλισμός είναι κλοπή, οπότε μπορείς να κλέψεις…

Όταν κατά το 1990 αυτές οι ετερόκλητες  αναρχοομάδες, αυτό το κακό συναπάντημα του Μάη του 1968, μεγάλωσε και άρχισε να κάνει οικογένεια, όλοι  άρχισαν να σκέπτονται το μέλλον τους…

Όρμησαν στα χρηματιστήρια όπως χιμάει το κοινό στις εκδηλώσεις στο μπουφέ με τα καναπεδάκια, λες και είχαν να φάνε τίποτα εβδομάδες…

Κάποιοι από αυτούς διάβασαν Ντεριντά και Μπουρντιέ και εμβάθυναν ακόμα τη σκέψη τους : Η αλήθεια δεν υπάρχει, ή και αν υπάρχει είναι σχετική, οπότε όλα είναι προπαγάνδα. Η δε εκπαίδευση είναι ένας μηχανισμός εξουσίας, σαν την αστυνομία, απλά αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία….

Με τούτα και με τα άλλα πολλοί έγιναν μεγάλοι και τρανοί. Εισχώρησαν στο δημόσιο,  σε κέντρα αποφάσεων, στην τέχνη, στον πολιτισμό,  στρογγυλοκάθισαν στις καρέκλες της εξουσίας…

Αποτέλεσμα : Ερχόμενη η «Πρώτη φορά Αριστερά» στην εξουσία με την ψήφο του λαού, έστω και με «τσόντα» του Καμμένου οι ήδη μεταλλαγμένοι, απέκτησαν ολοκληρωτική εξουσία. (Μπορεί να λένε ότι «πήραν την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία», αλλά αυτό είναι το «παραμύθι» για τους ανυπότακτους των Εξαρχείων και των Ρουβίκωνων )!...

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο έγκριτος Συνταγματολόγος Νίκος Αλεβιζάτος, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Δυτικής Ευρώπης που από το 2015 και μετά η συντριπτική πλειονότητα των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου έχουν κομμουνιστική προέλευση…

Από τα 90 μέλη που πέρασαν από το Υπουργικό Συμβούλιο, 50 προέρχονται από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Εσωτ., την Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, ενώ 22 από τους υπόλοιπους (Πασοκογενείς και νεότεροι) έχουν παρεμφερείς καταβολές …

Και μπαίνω στα δύσκολα:

Το δείγμα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ τα 3 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία είναι γνωστό πια σε όλους , δεν χρειάζεται να το επαναλάβω, έχει γραφεί και απαριθμηθεί εκατοντάδες φορές. Ελάχιστοι όμως από τους «συντρόφους», αστικοποιημένοι πλήρως πριν τον ΣΥΡΙΖΑ, επέστρεψαν «οίκαδε» μόλις είδαν την κατάρρευση των αξιών για τις οποίες καταναλώσαμε, χρόνια και ζαμάνια, αλλά και συναίσθημα… Οι περισσότεροι σιώπησαν αλλά παραμένουν ΣΥΡΙΖαίοι. Που οφείλεται αυτή η εμμονή , μπροστά στην ισοπέδωση από τον Τσίπρα και την καμαρίλα  που ασκεί την εξουσία όλων των «ιερών και οσίων» της Αριστεράς για τα οποία τα «συντρόφια» δεν ήθελαν να ακούσουν κάποτε κουβέντα;

Εκτιμώ σε τρεις βασικές αιτίες:

Η μια είναι ότι , μια   κατηγορία τέτοιων μελών, δεν έχουν αυτόνομη σκέψη, αλλά κάνουν «ότι πει το κόμμα». Είναι η θρησκευτικού τύπου πίστη που ονομάζεται «κομματισμός πατριωτισμός» . Φαινόμενο περισσότερο εμφανές στο ορίτζιναλ ΚΚΕ, αλλά και στην εκ του ΚΚΕ Εσωτ. προερχόμενη αριστερά!...

Άλλη κατηγορία είναι τα μέλη που καταλαβαίνουν ακριβώς τι συμβαίνει με τους Τσιπριστές  αλλά είναι εγκλωβισμένοι, λόγω κοινωνικών σχέσεων, τρόπου ζωής, συμπεριφοράς, ακόμα και λεξιλογίου…

Δεν  αντέχουν  να ανασυγκροτήσουν τον εαυτό τους, φοβούνται μην τους πουν προδότες, μην τους κράξουν… Αυτή είναι και η τραγικότερη κατηγορία, Αριστερών!... Στο μυαλό τους είναι αριστεροί , στη ζωή τους αστοί και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αστική κουλτούρα…
Τέλος, υπάρχει και η Τρίτη κατηγορία μελών που ψήφισαν και θα ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ μόνο και  μόνο για τα υλικά οφέλη της εξουσίας … Είναι τα λεγόμενα «λαμόγια» που ακόμα και με πιέσεις ζητούν επιμόνως ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις, στα πρότυπα των «πρασινοφρουρών» του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980…

Μπορεί να μην είναι  πολλοί, είναι όμως σκληρά καρύδια και αν δεν ικανοποιηθούν, εκδικούνται …

Αυτό το ποσοστό που ανέφερα κυμαίνεται από 18% έως 25%, ήταν πάντα η βάση του αντιδεξιού μετώπου στην Ελλάδα που απλωνόταν από τις λαϊκίστικες παρυφές της Ένωσης Κέντρου στην δεκαετία του 1960 έως τον λαϊκίστικο πυρήνα του ΠΑΣΟΚ  για δεκαετίες … Αυτό το 30%, (στην κορύφωσή του) ανάλογα με τις συνθήκες συμπληρώνεται και από απολιτίκ  μικροαστούς και δίνει κατά περίπτωση, πλειοψηφίες, όπως το 1981 και το 1985 στο ΠΑΣΟΚ και τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούντες τον κόσμο της λαϊκίστικης σημερινής κεντροδεξιάς.

Είναι αντικομμουνιστές, αλλά και   αντιδεξιοί, γενικά δεν έχουν ισχυρή ιδεολογική ταυτότητα, για αυτό και αισθάνονται άνετα στο μικροαστικό κομφορμισμό και τον κυνικό οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ…

Αν μετακινηθεί ένα κομμάτι από  αυτό το ποσοστό της Ελληνικής κοινωνίας προς την ΝΔ, είναι σίγουρο ότι θα της δοθεί με άνεση ένα 35% και πάνω, άρα αυτοδυναμία.

Το πρόβλημα είναι πως θα προσελκύσει η αξιωματική αντιπολίτευση αυτή την κοινωνική δεξαμενή, που σήμερα παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ … Θέλει στρατηγική και ανθρώπους γνώστες της επικοινωνίας και των σύγχρονων μεθόδων προσέγγισης.

Και εκεί πάσχει η ΝΔ, ενώ θα έπρεπε να έχει ήδη αρχίσει την προσπάθεια προσέγγισης … Η εσωστρέφεια και ο επαρχιωτισμός που την χαρακτηρίζουν είναι πολύτιμα όπλα στην ασύδοτη προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ για την «επανακατάληψη των Χειμερινών   ανακτόρων»!...

 * Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι Επίτιμος εκτελεστικός Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και τέως Πρόεδρος της Ένωσης Επαρχιακού Τύπου.

Author: Φάνης Ζουρόπουλος