Του Θανάση Κ.
 Θα σας αφηγηθώ μιαν ιστορία, άσχετη από μας… «Εκτός τόπου και χρόνου»…

Μην ανησυχείτε, καμία σχέση δεν έχει με σας, μη τη χώρα, με την εποχή μας. Είναι εντελώς «φανταστική». Είναι «μύθος»…

Μια «παραβολή», αν θέλετε… 



Ησημερινή κυβέρνηση ψάχνει για δανεικά ώστε να μπορέσει να συντηρήσει το σύστημα που διώχνει τους πιό δυναμικούς νέους εκτός Ελλάδας.Οι τελευταίοι αποτελούν πρόβλημα γιά το καθεστώς που ο κ.Τσίπρας έχει κατά νούν.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

   
Η φυγή, νέων κυρίως, Ελλήνων στο εξωτερικό συνεχίζεται και στην ουσία δεν νομίζουμε ότι είναι θέμα που απασχολεί σοβαρά το πολιτικό σύστημα της χώρας.Ιδιαίτερα δε τη σημερινή κυβέρνηση,που έχει «έρωτα» με την καρέκλα της εξουσιας Η μικροπολιτική, εξάλλου, δεν έχει τέτοιες ανησυχίες. Οι θώκοι και οι καρέκλες, οι παράτες και τα λοιπά «τραλαλά» είναι πολύ σοβαρότερα θέματα από τους 500.000 σήμερα και πιθανώς ένα εκατομμύριο σε λίγα χρόνια νέους οι οποίοι, απαυδισμένοι και απογοητευμένοι, θα έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους.



Το βαρύ χτύπημα στην Εσση έρχεται μετά από μήνες απογοητευτικής εικόνας του «μεγάλου συνασπισμού». Η τελευταία ευκαιρία που δίνει το SPD για την παραμονή του στο σχήμα και οι εσωκομματικές ισορροπίες στο CDU. Δύσκολη η ολοκλήρωση της θητείας ως καγκελαρίου.
  
 Του Guy Chazan (Βερολίνο)


Η πίεση αυξανόταν για την Ανγκελα Μέρκελ εδώ και μήνες. Οι εκλογές της Κυριακής στην Εσση, όμως, ήταν το τελευταίο χτύπημα.

 


Η πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης θα καταστήσει μεγάλο μέρος των σημερινών θέσεων εργασίας ευάλωτο. Το παράδοξο της παραγωγικότητας και η άνοδος των ανισοτήτων. Τα δύο σενάρια για το μέλλον της δημοκρατίας

Ακόμα και η εκπαίδευση έχει ένα χαρακτήρα μηδενικού αθροίσματος: είναι ένα αγαθό κοινωνικής θέσης. Επιπλέον, τέτοιες μηδενικού αθροίσματος δραστηριότητες είναι καλά πληρωμένες και άρα καρπώνονται σημαντικό «ενοίκιο».

του Martin Wolf*

«Στους δρόμους του παραδείσου» το 1984 και στις «Μεταμορφώσεις της εργασίας» το 1988, ο Αντρέ Γκορζ, Γάλλος φιλόσοφος και δημοσιογράφος (1923-2007) που του άρεσε να αυτοαποκαλείται «επαναστατικός μεταρρυθμιστής», στα έργα και άρθρα του δήλωνε ανοιχτά ότι «η μικρο-οικονομική επανάσταση προαναγγέλλει την εξάλειψη της εργασίας».



Ενώ χάκερς και κυβερνοπειρατές οργιάζουν, οι ειδικοί ασφαλείας του κυβερνοχώρου είναι λιγοστοί αν και καλοπληρωμένοι

Του Αθανάσιου Χ.Παπανδρόπουλου

Ο Άλεκ Ρος είναι κατηγορηματικός, «Ο κυβερνοχώρος», μας λέει, «έχει ανάγκη από ειδικούς σε θέματα ασφάλειας. Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτό που κάνουν, κερδίζουν εξαψήφιο νούμερο σε δολλάρια το χρόνο και είμαι βέβαιος ότι τα προσεχή 20 χρόνια δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο να βρεθούν χωρίς δουλειά».Ο συνομιλητής μου δεν έχει άδικο. Όντως η δουλειά που κάνει σήμερα και που θα συνεχίζει αύρι οέχει τεράστια ζήτηση. Είναι από τις δουλειές που έχουν μέλλον και που αναπτύσσεται, σ΄έναν ψηφιακό κόσμο ο οποίος με τη σειρά του,ανατρέπει όλα τα δεδομένα των προηγούμενων βιομηχανικών εποχών.



Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Είναι γεγονός ότι η επιβολή δικτατορικών καθεστώτων δεν είναι πλέον εφικτή πουθενά στην Δύση ή σε άλλες χώρες που προσπαθούν να ενταχθούν στην σφαίρα επιρροής της. Ο «ήπιος ολοκληρωτισμός» όμως μπορεί να επιβληθεί με άλλα μέσα, πιο «δημοκρατικά» και αποδεκτά από την νόρμα της πολιτικής φιλοσοφίας. Έχουμε ήδη πολλά δείγματα, όπως του Όρμπαν, του Ερντογάν και του Πούτιν.



Η χαμηλή παραγωγικότητα του τριτογενούς τομέα,μαζί με τις άυλες υπηρεσίες,  είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις αναπτυγμένες οικονομίες και κυρίως για την ελληνική καί τον πελατειακό της χαρακτήρα

Tου Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Ο αείμνηστος Πήτερ Ντράκερ,  μεγάλος φιλόσοφος του μάνατζμεντ και όχι μόνον, είχε γράψει ότι για ένα έθνος ή για μία επιχείρηση, η παραγωγικότητα είναι η πραγματική πηγή της ανταγωνιστικότητάς τους. Πάνω απ’ όλα δε, αυτή είναι που επιτρέπει την αύξηση των εισοδημάτων και κατ’ επέκταση την κοινωνική σταθερότητα. Στον σημερινό αναπτυγμένο κόσμο, έτσι, η άνοδος της παραγωγικότητας στα εργοστάσια επέτρεψε την εισοδηματική άνοδο των πληθυσμών και άμβλυνε στο έπακρο τις κοινωνικές συγκρούσεις.Αυτή εξάλλου δημιούργησε και τις περίφημες πλεον μεσαίες τάξεις, γιά τις οπίες πολύςλόγος γίνεται εσχάτως. Είναι λοιπόν ζωτική ανάγκη η παραγωγικότητα να μεγαλώνει, αν θέλουμε να αποφύγουμε στο μέλλον μία κατά Μάρξ νέα πάλη των τάξεων,που αυτή τη φορά θα έχει διαφορετικό κοινωνικό περιεχόμενο.

 

Του Κώστα  Χριστίδη  *

Η λιτότητα είναι η ιδιότητα του λιτού, δηλ. του έχοντος μόνο τα απαραίτητα, χωρίς πολυτέλεια, του απλού και απέριττου. Σπατάλη είναι η αντίθετη ιδιότητα, δηλ. του πολυδάπανου και πολυέξοδου, η υπερβολική και χωρίς μέτρο κατανάλωση. Ανέκαθεν, από την εποχή του Αριστοτέλη, η λιτότητα εθεωρείτο αρετή και η σπατάλη ελάττωμα, καθόσον η πρώτη οδηγεί σε ένα πιο ισορροπημένο τρόπο ζωής αλλά και σε οικονομική σταθερότητα ενώ η δεύτερη σε κακή διαχείριση χρόνου, ενέργειας και χρημάτων, σε διαρκές άγχος και, συχνά, σε οικονομική καταβαράθρωση.