Οι κινεζικές τράπεζες δανείζουν περισσότερο εκτός παρά εντός Κίνας | Η  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι κρατικές κινεζικές τράπεζες που δανείζουν χώρες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων αποτελούν σκληρούς και άτεγκτους δανειστές

Του Σπύρου Βλέτσα

Στη διάρκεια της ελληνικής οικονομικής κρίσης πολλοί υποστήριζαν ότι κακώς η Ελλάδα δανείζεται από τις χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ και αντιπρότειναν το δανεισμό από την Κίνα και τη Ρωσία. Ενδεικτικοί για το κλίμα της εποχής είναι οι ισχυρισμοί του Μίκη Θεοδωράκη και του καθηγητή Γιώργου Κασιμάτη στη Διακήρυξη Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών, (3/12/2010) ότι η Κίνα μας πρότεινε «Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς ανταλλάγματα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας;)» και «Να μας δανείσει όποιο ποσό είναι αναγκαίο για την λειτουργία της χώρας, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)». Φυσικά, τέτοιες προτάσεις δεν υπήρχαν.

Σχόλιο Άγγελου Κωβαίου: Η απόφαση του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά και ο σεβασμός  του Συντάγματος - YouTube

Η δημόσια συζήτηση στη χώρα επιχειρείται διαρκώς να εκτροχιαστεί, όσο κάποιοι ελπίζουν σε μία επανάληψη του 2014 και απειλούν ότι «η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς». Υπάρχουν όμως κάποια στοιχεία σε αυτή την εμμονική αντίληψη τα οποία έχουν και άλλη, κλινική ερμηνεία

Του Αγγελου Κωβαίου

Το πολιτικό παράδοξο των τελευταίων μηνών στην Ελλάδα, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις και διαπιστώνεται ποικιλοτρόπως, τείνει να προσλάβει πάγια χαρακτηριστικά.

Ποιο είναι αυτό; Οτι εδώ και δύο χρόνια ο Μητσοτάκης και η ΝΔ κυβερνούν, με σωστά, λάθη, παραλείψεις ή εκπλήξεις, αλλά δεν υφίστανται καμία φθορά. Αντιθέτως, η αξιωματική –κυρίως– και η ελάσσων αντιπολίτευση κραυγάζουν και φωνασκούν διαρκώς και για τα πάντα και αντί να εισπράττουν κάποιο πολιτικό όφελος με οποιαδήποτε μορφή, φθείρονται, απαξιώνονται και τείνουν να βουλιάξουν στην περιφρόνηση.

Κατασχέσεις και πλειστηριασμοί | Ο Χρόνος : xronos-kozanis.gr

Αντί να ασχολούνται με τρίχες, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση καλά θα κάνουν να αντιμετωπίσουν τα αληθινά προβλήματα, τα οποία όλοι μαζί σήμερα παραχωρούν κάτω από το χαλί

του Γρηγόρη Νικολόπουλου

H ενασχόληση μέρους του πολιτικού κόσμου με τις απόψεις της δεσποινίδος Λατινοπούλου σχετικά με το αν πρέπει να ξυρίσουμε τις τρίχες του σώματός μας, αν πρέπει να φοράμε φαρδιά ρούχα ή στενά κολάν, αν πρέπει να αφαιρούμε ή τουλάχιστον  να κρύβουμε επιμελώς με μέικ-απ τις ρυτίδες μας αποτελεί μια ισχυρότατη ένδειξη της παρακμής του επιπέδου της πολιτικής συζήτησης. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε ευκαιρία να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση επειδή η δεσποινis Λατινοπούλου έχει εκφράσει την επιθυμία να γίνει βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος αποδεικνύει την επιπολαιότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τη ροπή της προς τον λαϊκισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεκάδες θέματα στα οποία θα μπορούσε να εντρυφήσει για να τεκμηριώσει αντιπολιτευτικές θέσεις. Το ότι δεν το κάνει δείχνει την επιπολαιότητα της ηγεσίας του και τη φυγοτονία των στελεχών του, που δεν θέλουν να κουράζονται για να διαμορφώσουν επιχειρήματα και πολιτικές θέσεις. Η αντιπολίτευσή του καθορίζεται από τα θέματα που επιλέγουν οι χρήστες των Social media να σχολιάσουν. Το ότι του απάντησε η Ν.Δ. δείχνει ότι ούτε αυτή μπορεί να αντισταθεί στα κελεύσματα των social media. Σημείο των καιρών, θα μου πείτε, να επηρεάζεται ο Πολιτικός διάλογος από το τι συζητούν στα social media οι πολίτες. Ναι, και παλιότερα επηρεαζόταν ο πολιτικός διάλογος από το τι συζητιόταν στους ανά την επικράτεια καφενέδες, αλλά δεν έφταναν να συζητάνε για τρίχες μέσα στη Βουλή όπως έγινε τώρα!



«Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύς λόγος για την μηδενική πρόοδο του έργου Ανάπλασης της Πλατείας Αγίας Λαύρας, με αποκορύφωμα την ανακοίνωση επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται γύρω από την κεντρική πλατεία της πόλης μας.

Θα ήθελα με την παρούσα να αποκαταστήσω την αλήθεια σχετικά με τους πραγματικούς λόγους που έχουν φέρει το κεντρικότερο σημείο της πόλης σε αυτήν την τραγική κατάσταση και για την οποία κανείς από τους πραγματικά υπεύθυνους για την διαχείριση αυτής της κατάστασης δεν έχει ενημερώσει τους δημότες και τους θιγόμενους επιχειρηματίες όπως θα όφειλε.

Σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω αλλά και με στοιχεία που συγκέντρωσα μετά από ενδελεχή έρευνα, η αλήθεια απέχει πολύ από αυτή που παρουσιάζει η δημοτική αρχή Καλογερόπουλου.

Πόσο ασφαλές είναι το διαβατήριο εμβολιασμού Covid;... Του Λάμπρου Γ. Ροϊλου

Του Λάμπρου Γ. Ροϊλού

(Α΄Μέρος)

 

«Αυτό που πέτυχα με τη φιλοσοφία, ήταν να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους». (Αριστοτέλης).

 

Αν όμως φοβάσαι τις συνέπειες  μιας ενέργειας  (εδώ εμβολιασμού) που σε εκφοβίζουν οι νόμοι για να πράξεις, το δίλημμα για τον εξαναγκαζόμενο γίνεται απάνθρωπο, με άλλα λόγια τον απαξιώνει σαν άνθρωπο και ακυρώνει τα (ανθρώπινα) ατομικά δικαιώματα του, που υποτίθεται ότι κάθε δημοκρατία προστατεύει και προασπίζει από εξωγενείς παράγοντες.

Ιδιαίτερα αν ο φόβος δεν προκύπτει από κάποια θεωρία συνομωσίας «ψεκασμένων», αλλά οφείλεται σε βάσιμους επιστημονικούς «φόβους»/αμφιβολίες οι οποίες είναι συνυφασμένες πάντοτε με την αντιμετώπιση πρωτόγνωρων κινδύνων από επιδημίες/πανδημίες. Πόσες φορές δεν ακούσαμε τους καθηγητές λοιμωξιολόγους /ιατρούς/ ερευνητές ειδικούς επιστήμονες να μας λένε για την covid19 ότι δεν γνωρίζουν πράγματα που έχουν να κάνουν με την εξέλιξη της, τους τρόπους αντιμετώπισης της, τις μεταλλάξεις της και άλλα πολλά; Ενδεικτικά, χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση της καθηγήτριας ιολογίας στο πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Ν. Υόρκης Θ.Χατζηιωάννου για τους εμβολιασμούς: «Δεν γνωρίζουμε και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά πόσο θα διατηρηθεί η ανοσία τους... Μαθαίνουμε πράγματα τα οποία δεν τα ξέραμε μέχρι τώρα και υπάρχουν φυσικά και πάρα πολλά  άγνωστα..»(31/5/21 Καθημερινή. ) Ο διευθυντής του εργαστηρίου Ρετροϊκής Ανοσολογίας F.Crick και καθηγητής στο Imperial Clollege δήλωνε ότι: «Ποτέ πριν, με κανένα άλλο εμβόλιο δεν έχουμε εμβολιάσει τόσους πολλούς ανθρώπους σε τόσο λίγο χρόνο. Επιπλέον, δοκιμάζουμε νέες τεχνολογίες εμβολίων. Αναμένεται, λοιπόν, να αποκτήσουμε νέες γνώσεις σχετικά με τον εμβολιασμό, την αποτελεσματικότητα του και τους κινδύνους του.» (30/5/21 Καθημερινή). 

Βιβλία του συγγραφέα Αλεξόπουλος Χρίστος Σ. στο Bibliohora gr - Προβολή  πρώτης σελίδας, αύξουσα ταξινόμηση βάση έτους έκδοσης (πενήντα τίτλοι ανά  σελίδα)

Του Χρίστου Αλεξόπουλου

Η κυρίαρχη οπτική στην διαχείριση της σύγχρονης πραγματικότητας είναι ο συστημικός πραγματισμός, στο πλαίσιο του οποίου η ανθρώπινη οντότητα από το ένα μέρος λειτουργεί ως διεκπεραιωτής ρόλων με στόχο την διασφάλιση της λειτουργικότητας και της οικονομικής απόδοσης των διαφόρων κοινωνικών συστημάτων (π.χ. οικονομικό, υγείας, εκπαιδευτικό κ.λ.π.). Από το άλλο ενεργοποιείται ως καταναλωτής με σημείο αναφοράς την λογική της κοινωνίας του θεάματος και τα πρότυπα, που διοχετεύονται μαζικά από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και κυρίως τα εικονικά.

 

Ο Βασίλης Σταύρου μιλά στο Fortune για το παρόν και το μέλλον της ΑΒ  Βασιλόπουλος | Fortunegreece.com

Σήμερα όλα δείχνουν ότι ζούμε μια περίοδο μεγάλων αλλαγών. Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για το μέλλον της ανθρωπότητας, για το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, για θέματα συνεργασίας, για την κλιματική αλλαγή, για τη διαφορετικότητα

του Βασίλη Σταύρου*

Το 2020 ήταν ένα συμπυκνωμένο μάθημα κρίσεων και λύσεων. Μια εμπειρία πολύτιμη, που από ένα σημείο και έπειτα έγινε μια νέα κανονικότητα. Με ένα νέο business as (not) usual. Με νέα στοιχεία ηγεσίας.

 

Μαργαρίτης Σχοινάς

Του Μαργαρίτη Σχοινά

 

Είναι η δική μου γενιά, του Ζαππείου, που στο πρόσωπο του –  συνήθως λιτού σε εκφράσεις – Καραμανλή να υπογράφει περιχαρής την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη έβλεπε έναν νέο κόσμο να αναδύεται γεμάτο προκλήσεις και ευκαιρίες.

Η γενιά των εφήβων του 1979 αδημονούσε να συναντήσει την ευρωπαϊκή μοίρα ενός έθνους και μιας κοινωνίας που είχε δει τους γονείς και τους παππούδες μας εγκλωβισμένους σε πολέμους, αστάθεια, πραξικοπήματα, δικτατορίες, χρεοκοπίες, ανισότητες και ανασφάλεια, διχασμούς και Εμφύλιο.

Tα τελευταία σαράντα χρόνια αποτελούν τη μακρύτερη περίοδο ειρήνης, δημοκρατίας και ευημερίας που γνώρισαν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες. Η ευρωπαϊκή Ελλάδα επιτέλους εμπέδωσε τη δημοκρατία και τις κοινωνικές κατακτήσεις. Οι κολοσσιαίοι πόροι εκσυγχρόνισαν τις υποδομές και τα συστήματα υγείας και παιδείας. Η ύπαιθρος απογειώθηκε, νέοι ορίζοντες άνοιξαν στην εκπαίδευση, στο εμπόριο, στις συναλλαγές. Η χώρα κατοχύρωσε τα σύνορά της ως απώτατα σύνορα της Ευρώπης απέναντι σε αβέβαιους και συχνά επικίνδυνους γείτονες.