Στη θέση του ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ να βασιλεύσει επιτέλους η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ με

συγκεκριμένο στόχο την ουσιαστική βελτίωση της ζωής του Homo sapiens,

ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ

Του Πάνου Παναγόπουλου Γεωπόνου - οικονομολόγου

Σύμφωνα με τη γενικότερη, πλανητική πλέον παραδοχή, εξαιρουμένων μόνον των αθεράπευτα αισι-όδοξων, οδηγούμαστε σε "ων ουκ έστιν αριθμός αδιέξοδα", με εκείνους που πραγματικά ανησυχούν να μην αποτελούν την πλειοψηφία και με αυτούς που κινητοποιούνται ή που είναι διατεθειμένοι  να κινητοποιηθούν, να μην ξεπερνούν ουδέ καν μοναδιαίο ποσοστό επί τοις εκατό. Υπό τις πολύ δυσά-ρεστες και σοβαρές αυτές εξελίξεις, θεωρώ υποχρέωση του καθενός που έχει άποψη σε τόσο θεμε-λιώδη ζητήματα, να κοινολογεί τις απόψεις του, είτε για περαιτέρω προβληματισμό, είτε για την άρση συγκεκριμένων εμποδίων, όπως λ.χ. τις άνευ νοήματος διαμάχες  μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, που όμως αποπροσανατολίζουν από την ουσία οικουμενικών εχέφρονων επιδιώξεων.


Έλεος και Κουράγιο Ελλάδα!
 
Του Γιώργη ΤάΚη Δόξα

Αυτό το «παλληκάρι» της Δημοσιογραφίας, της Δημόσιας Ζωής και – πρόσφατα – της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, δεν είχα την Τιμή και την Χαρά να έχω εκ του σύνεγγυς προσωπική γνωριμία. Τον «συνάντησα» στην οθόνη της Τηλεόρασης, σε ώρες ηλίθιας βαργιομάρας. Και γελούσα• και θύμωνα μαζί του. Το μόνο που θυμάμαι ήταν το όνομά του: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ και το άτριχο της κεφαλής, γιατί «κεφαλικά» μοιάζουμε• πουθενά, μα πουθενά αλλού…

 

Του Γιώργου Κωνσταντινιδη{*}

Το διεθνές οικονομικό και πολιτικό σύστημα έχει καταστεί πολυπολικό κατά τα τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και εξαιτίας της ραγδαίας τεχνολογικής προόδου, προκαλώντας τεκτονικές αλλαγές σε όρους γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, αναδιανέμοντας την οικονομική και πολιτική ισχύ και αυξομειώνοντας την γεωπολιτική και οικονομική «υπεραξία» κάποιων κρατών σε βάρος ή προς όφελος κάποιων άλλων.



ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ

Ο δημόσιος διάλογος κινείται γύρω από δύο θέματα τα οποία, αν και όψεις του ιδίου ζητήματος, δεν έχουν συσχετιστεί.

Το πρώτο θέμα επικεντρώνεται στη “διαρροή εγκεφάλων”: νέοι, πτυχιούχοι, εγκαταλείπουν μαζικά την Ελλάδα. Οι παλαιότερες μεταναστευτικές κινήσεις ήταν προλεταριακές και προέρχονταν από μια ισχυρή εθνική δημογραφία. Η σημερινή μετανάστευση διαφοροποιείται. Είναι ποιοτική και αντλεί από συνεχώς μειούμενα δημογραφικά αποθέματα, όπως έδειξε η έρευνα της ΔιαΝΕΟσις.



Του Κώστα Στούπα

Η χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών φαίνεται ευνόησε τη Νέα Δημοκρατία ενώ η βεβαιότητα της νίκης της Νέας Δημοκρατίας σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι εκλογές έγιναν σχεδόν στη μέση του Καλοκαιριού ευνόησαν τον ΣΥΡΙΖΑ.



Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Τόσα χρόνια μάς βασανίζουν σύνθετα ζητήματα και πολύπλοκα προβλήματα. Τόσα χρόνια σπάμε τα μούτρα μας στο αυτονόητο, επειδή δεν διακρίνουμε το φιλοσοφικό εύρος και πλάτος που κρύβει στη σκιά του. Λες ας πούμε: «Μα πού είναι η αστυνομία;». Και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι το πραγματικό ερώτημα είναι: τι το ον, τι το μη ον. Τα άβατα που τα ελέγχει ο υπόκοσμος μπορεί να φαίνονται άβατα, όμως δεν είναι ακριβώς άβατα. Δεν είναι λύση, έλεγαν, να μπει η αστυνομία στα Εξάρχεια, οπότε, ώσπου να βρεθεί η λύση, ας μην μπαίνει, γιατί είναι λάθος από φιλοσοφική άποψη. Το πανεπιστημιακό άσυλο, η γριά μάγισσα της δημοκρατίας μας, δεν είναι δυνατόν να λυθεί με έναν νόμο και πέντε παρεμβάσεις που θα τον εφαρμόσουν. Είναι ζήτημα πολύπλοκο όπου εμπλέκονται η Ιστορία, ο Διαφωτισμός, η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.



του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

   
Το να περίμενε  κανείς από αγράμματους μαρξιστές και μαρξίζοντες να γνωρίζουν τί μπορεί να σημαίνει η επιχειρηματικότητα, ήταν μάταιος κόπος. Οι άνθρωποι δεν έχουν διαβάσει τί έγραψε ο Κάρολος για το επιχειρείν και τους επιχειρηματίες –αλλά, ακόμα και αν αυτό είχε συμβεί, δεν είχαν ως κυβέρνηση κανέναν λόγο να προβάλλουν παρόμοιες απόψεις. Ο Κάρολος Μαρξ θαύμαζε τους ανθρώπους που μπορούσαν να δημιουργήσουν πλούτο και είναι πολύ πιθανό να έχει εμπνευσθεί το όλο έργο του από τον θαυμασμό αυτόν, με την προσθήκη εγγελιανής διαλεκτικής.



Του Δημήτρη Καμπουράκη

Ναι σύντροφε υπουργέ, δυστυχώς σήμερα το πρωί, το αμάξι με τον οδηγό δεν θα σε περιμένει έξω απ’ το σπίτι σου για να σε πάει στο υπουργείο. Πήγε, λέει, να πάρει άλλον. Ο αφέντης-λαός (τι ωραία αριστερή φράση, ε;) σε ξωπέταξε από την θέση για την οποίαν τόσο καμάρωνες (κι ας έκανες τάχατες τον υπεράνω καρέκλας) αποφαινόμενος τελεσιδίκως πως είσαι άχρηστος.