Σημαντική πηγή γνώσης και πρωτοτυπίας το βιβλίο του Αντώνη Κεφαλά και των συνεργατών του,για την πορεία της ελληνικής βιομηχανίας από το 1945 έως το. 2010.

του Θοδωρή Πελαγίδη*

Τα τελευταία 25- 30 χρόνια, η δομή της βιομηχανικής παραγωγής μεταβάλλεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Στην αρχή, με τη διάδοση της λεγόμενης «υπεργολαβικής παραγωγής», σε διάφορες μορφές όπως η «οριζόντια ολοκλήρωση» μικρομεσαίων επιχειρήσεων της «Τρίτης Ιταλίας», η εμβάθυνση του λεγόμενου «Τογιστισμού» με ενσωμάτωση συστημάτων οικονομιών φάσματος, ή η περαιτέρω χωρική αποκέντρωση μέρους μεγάλων βιομηχανικών εταιρειών παγκοσμίως.

 Του Τάκη Σουβαλιώτη.

 Αυτές οι μέρες που περνάμε, είναι πάρα πολύ κρίσιμες για τη χώρα μας. Και είναι τόσο πολύ κρίσιμες, γιατί δέχεται μία σοβαρότατη απειλή από το καθεστώς Ερντογάν. Το οποίο έχει κινητοποιήσει εναντίον μας, όλα αυτά τα εκατομμύρια λαθρομετανάστες που με την ανοχή του έχουν στρατοπεδεύσει στην Τουρκία. Και με τη βοήθεια και την καθοδήγηση τώρα από τις τουρκικές αρχές, όλοι αυτοί οι τριτοκοσμικοί λαοί κινούνται μαζικά προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα.


Του Ευάγγελου Βενιζέλου
Η καμπύλη του δικαστικού ελέγχου της συνταγματικότητας των «μνημονιακών» μέτρων

εκδόσεις ΣΑΚΚΟΥΛΑ, 2020

 Η οικονομική κρίση που επωάστηκε για πολλά χρόνια με τις επιπτώσεις της να ξεσπούν την περίοδο 2010-2019 λειτούργησε και ως μεγάλη δικανική πρόκληση.

του Π.Κ. Μακρή, εκδότης εφημερίδα «Διπλωματικός Ταχυδρόμος»


Οι αρχαίοι κάτοικοι του τόπου αυτού άφησαν πλειάδα διδακτικών ρητών ότι η υπερβολή και η σπουδή είναι ολέ­θριες ―παν μέτρον άριστον, μηδέν άγαν, σπεύδε βραδέως, κ.ο.κ. Οι νεώτεροι ―εδαφικοί— διάδοχοί τους, διεμόρφωσαν μεν και εκείνοι με τα δικά τους υποδεέστερα γλωσσικά μέσα, ανάλογα γνωμικά ―π.χ., «το πολύ τρώει το ίσιο» ―, αλλά η ροπή τους και προς την υπερβολή και προς την σπουδή υπήρξε πάντοτε έντονη και χαρακτηριστική της συμπεριφοράς τους γενικώς και πάντως, των επιλογών του δημοσίου βίου τους.

Γράφει ο Παύλος Παπαδάτος


Η διαφορά ενός πρωθυπουργού από έναν ηγέτη-πρωθυπουργό έγκειται στο γεγονός ότι ο μεν πρώτος σκέφτεται πώς θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ο δε δεύτερος πώς θα εξασφαλίσει και τις επόμενες γενεές. Τα τελευταία 8 χρόνια, λοιπόν, ο αμυντικός προϋπολογισμός της χώρας ήταν, κατά προσέγγιση, 3.2 δις ετησίως. Από αυτά, το 70% (δηλαδή τα €2.240.000.000) πηγαίνουν σε μισθολογικά έξοδα, το 15% σε εξοφλήσεις αγορών προηγούμενων ετών και το υπόλοιπο 15% πηγαίνει σε διάφορες λειτουργικές δαπάνες, όπως έξοδα ΕΥΠ, ΕΜΥ κλπ. και ό,τι απομένει σε αγορά νέου εξοπλισμού. Όμως, η έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2019 αναφέρει ότι τα τελευταία 7 χρόνια οι ζημίες των κρατικών εταιριών και οργανισμών ήταν 18 δις ευρώ, τις οποίες φυσικά πληρώνει ο ‘σοφός’ λαός. Αν όμως οι ηγέτες μας είχαν κλείσει τις κρατικοδίαιτες εταιρίες, δεν θα πληρώναμε ούτε ένα ευρώ ΕΝΦΙΑ και θα είχαμε αγοράσει και επιπλέον αμυντικό εξοπλισμό 2-3 δις.

του Αντώνη Τριφύλλη(*)

‘’..πρόκειται για το χρήμα και για την ενότητα της Ευρώπης .. το χρήμα κάνει την Ευρώπη τόσο ελκυστική για τα κράτη που δεν έχουν την οικονομική ισχύ της Γαλλίας ή  της Γερμανίας..’’
 Stefan Kornelius δημοσιογράφος της Sueddeutsche Zeitung
                            
Στην ομιλία τής κ. Μέρκελ πριν ενάμιση χρόνο στο Χάρβαρντ, η απερχόμενη καγκελάριος καταχειροκροτούμενη από χιλιάδες απόφοιτους και ακαδημαϊκούς του Πανεπιστημίου, έδινε την εντύπωση μια απογοητευμένης πολιτικού.


Τα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα τροφοδοτούν τα αντικυβερνητικά αισθήματα. Η ανάκαμψη των αριθμών και η πραγματική εικόνα στη χώρα. Τα ρίσκα που παίρνονται στην εξωτερική πολιτική για να καλυφθούν τα προβλήματα.

Υφέρπων πληθωρισμός, χαμηλή καταναλωτική εμπιστοσύνη, επίμονη ανεργία και συνεχιζόμενη προτίμηση σε σκληρό ξένο νόμισμα αντί της τουρκικής λίρας υπογραμμίζουν τις ευπάθειες της τουρκικής οικονομίας.



Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η κυβέρνηση με τις παλινωδίες της στο προσφυγικό, κατάφερε να φέρει απέναντί της, όχι μόνο τους ακραίους, άλλα και τους νουνεχείς πολίτες των ακριτικών νησιών μας. Επίσης πέτυχε να βγάλει εκτός κάδρου τα όσα ανήκουστα και πρωτάκουστα καταγγέλλονται για τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη επί δυναστείας Σύριζα.