Του Χρήστου Χωμενίδη

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, η Τράπεζα Πειραιώς -στην προσπάθειά της να μειώσει το κόστος τραπεζικής λειτουργίας το οποίο υπερβαίνει στην Ελλάδα τον ευρωπαϊκό μέσο όρο- πρότεινε στους υπαλλήλους της μήνα δεκατριών εργασίμων ημερών, με την ανάλογη μείωση στις αποδοχές τους.



Του Γιώργου Φιντικάκη

Στις συμπληγάδες της γεωστρατηγικής αντιπαράθεσης Ευρώπης και ΗΠΑ με το Πεκίνο, έχουν εγκλωβιστεί οι επενδύσεις στην Ελλάδα που προσελκύουν κινέζικο επενδυτικό ενδιαφέρον, τόσο στην ενέργεια, όσο και άλλου.


Γράφει η Ρέα Βιτάλη


Από τη μία ο Γερουλάνος με τη μορφή και την ηπιότητα Ιησού – προσπαθείς να τον φανταστείς εν δράσει, γελάνε και τα σπασμένα πεζοδρόμια. Από την άλλη ο Μπακογιάννης να υποδύεται τον χαζομπαμπά σε παιδικό πάρκο και να συναντά τον πρίγκιπα. Ψάχναμε δήμαρχο για την Αθήνα ή για τη Λίμνη Γενεύης;

Η αυθόρμητη πρόσκλησή της με χαροποίησε. Ηταν ένα ιδιαίτερο, ένα χάρμα οφθαλμών πλάσμα. Εξίσου αυθόρμητα αποδέχτηκα την πρόσκλησή μέχρι που μου έδωσε τη διεύθυνσή. «Στα εξωτικά Εξάρχεια μένουμε» έγραφε. «Οπα!» χτύπησε λαμπάκι συναγερμού το μέσα μου. Ενα «όπα» αμηχανίας, δευτερολέπτων καχυποψίας «βρε μήπως μου κάνει πλάκα», πρακτικής σκέψης «και πώς πας Εξάρχεια; Πώς αφήνεις αυτοκίνητο;», αστραπιαίων αποφάσεων «να φτάσω μέχρι ένα σημείο στο Κέντρο και μετά να πάρω ταξί. Το βράδυ όμως;»



Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις». Φράση-κλειδί της ενδοσυζυγικής συνεννόησης. Η Αριστερά τη μετέτρεψε σε φράση-κλειδί της πολιτικής της. Η πραγματικότητα της ζωής στη χώρα δεν είναι αυτή που βλέπουμε με τα μάτια μας. Αυτή είναι ένα «νόμισμα», ένα «φάσμα», σαν της Ελένης στην Τροία που θα έλεγε και ο Ευριπίδης. Η πραγματικότητα είναι αυτή που μας λέει η κυβέρνηση ότι είναι: η οικονομία καλπάζει, οι επενδυτές συνωστίζονται στα σύνορα, τα πανεπιστήμια ξεχειλίζουν από γνώση και έρευνα, η μέση εκπαίδευση ανθοφορεί, η ασφάλεια μας πνίγει με την πλήξη της κανονικότητάς της. Τις προάλλες ο Γαβρόγλου δήλωνε πως είναι υπερβολή ότι γίνεται εμπόριο ναρκωτικών σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους, αφού η δραστηριότης ασκείται μόνον από ορισμένους. Και χθες ο Βίτσας μας διαβεβαίωσε ότι είναι υπερβολές όσα γράφονται για τη Μόρια, αφού τα παιδιά εκεί είναι εμβολιασμένα και παρακολουθούν και μαθήματα μουσικής.



Γιατί πολλές μεγάλες εταιρείες αναπτύσσουν τώρα Analytics 2.0, ώστε να αποκαλύψουν με ακρίβεια πώς τα σημεία επιρροής της διαφήμισης αλληλεπιδρούν δυναμικά

του Wes Nichols

Ένας από τους πελάτες μας, γιγάντιος καταναλωτής ηλεκτρονικών ειδών, είχε εδώ και καιρό υπολογίσει την διαφημιστική του επιρροή σε ένα μέσο κάθε φορά. Όπως εξακολουθούν να πράττουν οι περισσότερες επιχειρήσεις, μέτρησαν πώς λειτουργούσαν ανεξάρτητα οι διαφημίσεις τους στην τηλεόραση, τα έντυπα, το ραδιόφωνο και online, για την προώθηση των πωλήσεων. Η εταιρεία δεν είχε κατανοήσει ότι οι διαφημίσεις αλληλεπιδρούν σωρευτικά. Για παράδειγμα, ένα τηλεοπτικό σποτ μπορεί να προκαλέσει μία αναζήτηση στο Google, η οποία οδηγεί σε ένα «κτύπημα» σε μία διαφήμιση που καταλήγει σε μία πώληση.



Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος

Τους κινδύνους από τους οποίους απειλείται η ελληνική οικονομία, είχα αναπτύξει σε προηγούμενο άρθρο μου, επομένως σήμερα οφείλω να παρουσιάσω μερικές σκέψεις για τη βελτίωση της οικονομίας. Το αίτημα νέου Μνημονίου που κυοφορείται, όπως έγραψα, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συνεπάγεται νέων σκληρών μέτρων, διότι εξαρτάται με ποιο τρόπο και για ποιο σκοπό το ζητάς. Αν το ζητάς π.χ. για την κάλυψη των τρεχουσών οικονομικών αναγκών, τότε ακολουθεί η δυσάρεστη εκδοχή. Αν όμως το ζητάς για να διαθέτεις τα αναγκαία κεφάλαια για αναπτυξιακούς σκοπούς, σε συνδυασμό με νοικοκυρεμένα μέτρα περιστολής των δαπανών, τότε είναι χρήσιμο και αναγκαίο.



Το πέρασμα από την μαζική βιομηχανική οικονομία στην ρομποτοποιημένη ψηφιακή εποχή θα έχει ανατρεπτικές συνέπειες, ποσοτικές και ποιοτικές, σε όλα τα επίπεδα της απασχόλησης

του Bruno Palier

Το διεθνές οικονομικό τοπίο αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και το ερώτημα είναι κατά πόσον οι αλλαγές αυτές γίνονται και κοινωνικά αποδεκτές σε μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού. Ιδιαίτερα δε όταν είναι γνωστό ποιον ρόλο παίζει στις ανθρώπινες κοινωνίες η δύναμη της συνήθειας. Στο πλαίσιο αυτό, στο μέτρο που στις προηγμένες οικονομίες και τους κοινωνικούς τους ιστούς η αυτοματοποίηση κερδίζει έδαφος, τα επίπεδα οργάνωσης αλλά και η φύση της εργασίας καλούνται να αλλάξουν.


    
 Του Κώστα  Χριστίδη  *
       
Σε πρόσφατη εκδήλωση στον Πειραιά, ο πρόεδρος του νεοσύστατου Ινστιτούτου Δημοσιονομικών Μελετών Τάσος Αβραντίνης ανέπτυξε παλαιότερη πρόταση του Στέφανου Μάνου (ο οποίος επίσης παρέστη και μίλησε στην ίδια εκδήλωση) περί ‘’μεταφοράς’’ του ΕΝΦΙΑ στους δήμους. Ειδικότερα, η πρόταση συνίσταται στα εξής : κατάργηση όλων των φόρων που βαρύνουν την ιδιοκτησία ακίνητης περιουσίας. Ταυτόχρονη κατάργηση των περίπου ισόποσων Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, με τους οποίους το κράτος επιδοτεί τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Παροχή του δικαιώματος σε κάθε δήμο να καθορίζει ένα ανταποδοτικό τέλος, το οποίο θα υπολογίζεται με βάση την επιφάνεια κάθε ακινήτου προσαυξημένη με τον συντελεστή δόμησης.