Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης

Ο κ. Νίκος Μπίστης έχει περάσει από πολλά κομματικά μετερίζια και καλά έκανε· «νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα», που ’λεγαν και οι πρώτοι καθοδηγητές του. Συνεπώς είναι ακατανόητος ο δραματικός τόνος του άρθρου του με το οποίο καλεί το Κίνημα Αλλαγής «να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει» λες και πρόκειται να συνάψει γάμο στον οποίο «άνθρωπος μη χωριζέτω».



Γράφει ο Τάκης Σουβαλιώτης

 Ο πρόεδρος της Γαλλίας ο κ. Μακρόν ήταν το νέο πρόσωπο που ενέταξαν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα. Και όπως είναι προφανές αυτά τα συμφέροντα πίστεψαν, ότι αυτό το νέο πρόσωπο θα έπαιζε έναν καθοριστικό ρόλο για τη διατήρηση του πολιτικού κατεστημένου στην ευρωπαϊκή ήπειρο το οποίο βρίσκεται σε μία διαρκή καθίζηση. Για να τον έπαιζε όμως αυτόν τον αποτρεπτικό ρόλο ο κ. Μακρόν, θα έπρεπε να εφήρμοζε στη Γαλλία και μία νέα οικονομική πολιτική που θα ανακούφιζε οικονομικά κυρίως τα λαϊκά στρώματα και τη μικρομεσαία επιχειρηματική τάξη. Αυτά τα οικονομικά μέτρα όχι μόνο δεν ελήφθησαν, αλλά από ότι βλέπουμε οι οικονομικές συνθήκες για την ευρύτερη κοινωνία της Γαλλίας επιδεινώθηκαν κι άλλο.




Πέρα από τον “νεοφιλελευθερισμό” τώρα τα δεινά του ανθρώπου έχουν και νέα αίτια: την κλιματική αλλαγή
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Βρήκαμε τον υπεύθυνο. Η κλιματική αλλαγή φταίει για τους νεκρούς- και για τις καταστροφές. Η νέα θρησκεία της Αριστεράς. Οι λογής εχθροί του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς βρήκαν καινούριο πεδίο δράσης.



Του Δημήτρη Καμπουράκη

Ομολογώ πως πολύ μου άρεσε ο Αλέξης με την λευκή περιβολή του τυροκόμου. Είχε κάτι το βιομηχανικο-βουκολικό που με αναστάτωσε. Έτσι τους θέλω εγώ τους πρωθυπουργούς. Βυθισμένους ως τους αστραγάλους στα τυρόγαλα και με τα χέρια τους χωμένα ως τους αγκώνες στις μυτζήθρες, όχι φλώρους που δεν ξέρουν από σκληρή χειρωνακτική δουλειά.



Γράφει ο Τάκης Σουβαλιώτης

 Η αριστερά μας όταν κάποιος οπαδός της έχει βίαιο θάνατο από κάποιο επεισόδιο, ή κάποια συμπλοκή με αστυνομικούς, απαντάει με χιτλερικούς τρόπους. Εφαρμόζει τα αντίποινα που εφάρμοζαν οι χιτλερικοί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν σκοτώνονταν δικοί τους στρατιώτες. Και έφταναν στο σημείο για τον θάνατο και ενός μόνο Γερμανού να εκτελούν ακόμη 100 ανθρώπους από τις αντίπαλες χώρες. Αυτή ακριβώς την τιμωρική τακτική ακολουθούν οι συμπατριώτες μας αριστεροί.

 


Όσο σταθεροποιείται ανοδικά η δημοσκοπική διαφορά μεταξύ ΝΔ και Σύριζα και ανεβαίνει παράλληλα η δημοτικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο πιο επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας θα γίνεται η σημερινή κυβέρνηση.

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι ξέμπλεξαν με την Ελλάδα. Η χώρα οδεύει ολοταχώς προς νέα κρίση και αυτή τη φορά η  κατάσταση της θα είναι πολύ πιο σοβαρή από την αντίστοιχη του 2010. Με δεδομένο τoν παραγωγικό της ιστό, η Ελλάδα θέλει μια εικοσαετία για να ξαναβρεί τα επίπεδα της απασχόλησης και της παραγωγης που είχε πριν την κρίση. Αυτά και άλλα πολλά μας είπε ανώτατο στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που δεν αποκλείει και δυσάρεστες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.



Γράφει ο Παντελής Καψής

Σε όλο τον κόσμο τέτοιες μέρες οι υπουργοί των οικονομικών αγωνιούν συνήθως για το αν έχουν επιτύχει τους στόχους του προϋπολογισμού ως προς τα ελλείμματα. Η Ελλάδα είναι μια από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ήδη από το καλοκαίρι γνωρίζουμε ότι οι στόχοι όχι μόνο θα επιτευχθούν αλλά και θα ξεπεραστούν. Το μόνο ερώτημα είναι το κατά πόσο. Το παράδοξο είναι ότι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα θετικών εκπλήξεων, μια επιτάχυνση για παράδειγμα της ανάπτυξης ή ένα μπουμ στις επενδύσεις. Για την ακρίβεια συμβαίνει το αντίθετο. Και τα τρία χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ που είχαμε αυτή την περίφημη «υπεραπόδοση», τόσο η ανάπτυξη όσο και οι επενδύσεις ήταν κατώτερες του στόχου. Αυτό βάζει την Ελλάδα σε μια μοναδική θέση. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπήρξε ποτέ άλλη χώρα στον κόσμο η οποία, την ώρα που η πολιτική της ηγεσία σκούζει για τα υπερπλεονάσματα, την ίδια στιγμή υιοθετεί ακόμα πιο αυστηρή λιτότητα από αυτήν που της «επέβαλαν» οι ξένοι.



Τραπεζικοί υπάλληλοι, ταμίες και πωλητές είναι τα πρώτα επαγγέλματα που θα σαρώσει ή θα εξαφανίσει η επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης. Στην Ελλάδα δεν έχουμε αντιληφθεί τίποτα από όλα αυτά. Και το μόνο που θα μας σώσει είναι να γίνουμε καλά γκαρσόνια

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης

Το 2017 ήταν η πρώτη χρονιά κατά την οποία οι ελληνικές τράπεζες έκαναν περισσότερες από τις μισές συναλλαγές τους online, χωρίς φυσική παρουσία σε κατάστημα. Και ένα στέλεχος μεγάλης τράπεζας μου λέει ότι μετά από πέντε ή το πολύ οκτώ χρόνια, δεν θα υπάρχουν ταμεία σε λειτουργία. «Στην τράπεζα θα μπαίνεις μόνο αν ενδιαφέρεσαι για δάνειο ή επενδυτικό προϊόν».