Του Γιάννη Κ. Τρουπή

26η Μαΐου, 19η Μαΐου ή μήπως θα έχουμε την έκπληξη με μία Κυριακή μέσα στον Απρίλιο; Όπως όλα δείχνουν η απόφαση για προσφυγή στις κάλπες έχει μάλλον «κλειδώσει» από το Μέγαρο Μαξίμου, αν κρίνουμε από μία επιλογή του κ. Τσίπρα , η οποία δε θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Για πρώτη φορά η κυβέρνηση αποφεύγει να διαψεύσει το έντονο κλίμα εκλογολογίας που έχει κυριεύσει τα ΜΜΕ. Σε μία μέρα όπου πολλά ήταν τα δημοσιεύματα στον έντυπο αλλά και ηλεκτρονικό τύπο περί εκλογών την άνοιξη, για πρώτη φορά δεν υπήρξε μία δημόσια ανακοίνωση από το Μαξίμου ή έστω μία δημόσια τοποθέτηση ενός κυβερνητικού αξιωματούχου δίπλα στον πρωθυπουργό, που να επαναλαμβάνει την πάγια θέση περί εξάντλησης της τετραετίας.



Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

​Αν δεν γνωρίζατε πρόσωπα και πράγματα και σας ζητούσαν να εντοπίσετε ανάμεσα στη βαρύγδουπη ομήγυρη των επισήμων στην ελληνοτουρκική συνάντηση τον ένα και πραγματικό ηγέτη, πώς θα τον ξεχωρίζατε; Η ακριβής απάντηση είναι ότι ο πραγματικός ηγέτης ξεχωρίζει από την ομήγυρη των παρατρεχάμενων διότι είναι ο μόνος που δεν φοράει ακουστικά. Η φωτογραφία που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο έχει αποτυπώσει ένα από τα χαρακτηριστικότερα στιγμιότυπα της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία.



Γράφει ο Στάφανος Μάνος 

Δημοσιογράφος (υποθέτω νεαρής ηλικίας) μου τηλεφώνησε να με συγχαρεί για την πρωτοβουλία μου να πεζοδρομήσω την Βουκουρεστίου. Το έμαθε διαβάζοντας πρόσφατη συνέντευξη μου στα ΝΕΑ. Η πεζοδρόμηση έγινε το 1978. Αν δεν το είχα πει στη συνέντευξη ίσως πίστευε ότι ήταν έργο του Τρίτση ή του Αβραμόπουλου.



Γράφει ο Νίκος Γκιώνης


Κι  αν  ο οργανισμός ΣΥΡΙΖΑ είναι η λαίδη, τότε ποιος είναι ο δολοφονημένος Ντάνκαν  και ποιός ο σύζυγος Μάκμπεθ; Μιας και οι σπουδαίοι δραματουργοί είναι διαχρονικοί  και πολλαπλώς ερμηνεύσιμοι εγώ στην θέση του σκοτωμένου Ντάνκαν θα έβαζα την θεσμική ομαλότητα και στην μεριά του εκτελεστή της προτροπής τον Αρχηγό – με τα υπόρρητα εθνολαϊκιστικά  ερμηνευτικά σχήματα – Σύμβολο του ΣΥΡΙΖΑ.



Οι προσπάθειες ακύρωσής της μελετώνται με προσοχή και σύνεση
                     
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος

Η επαίσχυντη αυτή Συμφωνία η λεγόμενη των Πρεσπών, δεν είναι εύκολο να το πάρει απόφαση ο ελληνικός λαός, ότι καλώς ή κακώς τα πάντα έχουν λήξει με την ψήφισή της από την Βουλή, με τον τρόπο που ψηφίστηκε. Ομοιάζει ωσάν μιαν αναπάντεχη καταιγίδα που μας έπληξε, ωσάν να έγινε μια φυσική καταστροφή και ο λαός έμεινε ενεός να πιστέψει αν αυτά που συμβαίνουν είναι μια πραγματικότητα ή ένας παροδικός εφιάλτης. Ο ελληνικός λαός ή επί το ακριβέστερο η μεγάλη πλειοψηφία του, προσπαθεί, κατά τη γνώμη μου, να συνέλθει από το ξαφνικό αυτό σοκ που τον βρήκε, τόσο αναπάντεχα  και τελείως αδικαιολόγητα, με τόση βιασύνη ωσάν να αποφεύχθηκε ένα άλλο μεγάλο κακό.  



Βασικός στόχος μας πρέπει να είναι την υπεραξία και τον πλούτο που παράγει η τεχνολογική επανάσταση να μην τα αποκτούν μόνο οι ελίτ που κατέχουν την πληροφορία και τους αλγόριθμους των εφαρμογών αλλά (κατά το δυνατόν) το σύνολο της κοινωνίας.

Του Γιάννη Μανιάτη*


Στο πλαίσιο αναθεώρησης του ελληνικού Συντάγματος, εισηγούμαι, δύο σύγχρονες αναφορές – τροπολογίες, μια για την Κλιματική Αλλαγή (άρθρο 24) και μια δεύτερη, για την Τεχνητή Νοημοσύνη και την 4η Βιομηχανική Επανάσταση (άρθρο 25).

Το άρθρο 24 του Συντάγματος, αφορά στην Προστασία του Περιβάλλοντος, των δασών, των μνημείων, καθώς και την αειφορική πολεοδομική και χωροταξική οργάνωση της χώρας.



Γράφει ο Αγγελος Κωβαίος

Δεν γνωρίζουμε ακόμη ποια (θα) είναι τα αποτελέσματα του ταξιδιού του Αλέξη Τσίπρα στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη

Υπάρχει ένα ενδεχόμενο, οι ατυχείς δηλώσεις του έλληνα πρωθυπουργού να είναι απλώς ενδείξεις μίας αθεράπευτης ανεπάρκειας και μίας επιφανειακής προσέγγισης των σοβαρών και κρίσιμων ζητημάτων



Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Πληροφορούμενος ότι η υπουργός Πολιτισμού κ. Ζορμπά εξέδωσε πόνημα με τον φιλόδοξο τίτλο «Ανδρέας Παπανδρέου: πολιτισμικό πορτρέτο», ο συνειρμός ήταν αναπόφευκτος. «Αντρέας για εμάς». Είδα τον Παύλο Πολάκη να χορεύει ζεϊμπέκικο με το τσιγάρο να κρέμεται από τα αθυρόστομα χείλη του, ρυπαίνοντας την ατμόσφαιρα, όπως οι λέξεις που εκστομίζει. Θα μου πείτε πώς τολμώ να συγκρίνω τον ηγέτη που, πάντα κατά τη συγγραφέα, έφερε στη χώρα «την επιστήμη και τις ιδέες» με τον άξεστο επαρχιώτη που επειδή τον έκαναν υπουργό νομίζει πως έχει το ακαταλόγιστο. Ζητώ συγγνώμη, αλλά όσο κι αν έψαξα να εντοπίσω το πολιτισμικό κληροδότημα του αειμνήστου δεν κατάφερα να εντοπίσω τίποτε αξιολογότερο.