Όλο και περισσότερο,η Ελλάδα απομακρύνεται από τις πηγές ανάπτυξης και ευημερίας του 21ου αιώνα
                                 
Του Γιώργου Παγουλατου{*)
 
Πλήθος μελετών επιβεβαιώνει τον κρίσιμο ρόλο της έρευνας στην ανάπτυξη της χώρας. «Το τέλος της κρίσης περνάει μέσα από την έρευνα», είχε αναγγείλει ο κ. Τσίπρας. «Πρέπει να επενδύσουμε σε ένα παραγωγικό μοντέλο έντασης γνώσης και όχι έντασης εργασίας», είχε δηλώσει επισκεπτόμενος το Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) στην Κρήτη. Πολύ σωστά. Ας δούμε τι γίνεται στην πράξη.



Επί είκοσι χρόνια όλοι οι διεθνείς οργανισμοί προειδοποιούν  και προτείνουν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και προϊόντων, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις  χρησιμοποιούν μόνο  σχεδόν  το «στρίβειν» με την κατάρτιση πολυσέλιδων Εθνικών Προγραμμάτων Μεταρρυθμίσεων για να παίρνουν τις … δόσεις των δανείων

Του Δημήτρη Στεργίου

Θα πρότεινα στον διαπρεπή  καθηγητή Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και  δημιουργό του γνωστού χρησιμότατου «Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσας»  κ.  Γεώργιο Μπαμπινιώτη να προχωρήσει, μαζί με τους πολύτιμους συνεργάτες του, στην αναθεώρηση πια πολλών λέξεων του παραπάνω Λεξικού του, αφού έχουν χάσει την προτέρα σημασία τους. Ήδη, η σημασία πολλών και ιδιαίτερα οικονομικών, κοινωνικών και εκπαιδευτικών όρων έχει χαθεί προ πολλού, ενώ στον πίνακα προστέθηκαν κι άλλες μετά την πρόσφατη συζήτηση  για τη Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών και για την αναθεώρηση του πολύπαθου, από την κακοποίηση και μη εφαρμογή του, ελληνικού Συντάγματος.



Πρέπει να καταργηθούν μία σειρά από διατάξεις που εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Επιτροπής του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί, εάν δεν αλλάξει ριζικά το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.



Γράφει ο Χρίστος Αλεξόπουλος

Σε ομιλία, που έκανε ο γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Jürgen Habermas στην διάσκεψη «Νέες προοπτικές για την Ευρώπη», που διοργάνωσε το Κολλέγιο Επιστημών του Ανθρώπου του πανεπιστημίου Goethe της Φρανκφούρτης στις 21.9.2018, εκφράζεται η ανησυχία για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο.



«Η Δημοκρατική Παράταξη έχει ισχυρό ιστορικό, αξιακό και πολιτικό φορτίο σε σχέση με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και αυτό δεν οριοθετείται με μεζούρες» σημειώνει ο Ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης στην συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής» και τη δημοσιογράφο Φώφη Γιωτάκη, δηλώνοντας παράλληλα αισιόδοξος ότι είναι δυνατή η επίτευξη «διψήφιου ποσοστού στις επόμενες ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές».



ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΗΡΑΣ

Από τότε που εκδηλώθηκε η οικονομική κρίση μέχρι σήμερα και με ιδιαίτερη ένταση τις τελευταίες ημέρες, ο δημόσιος διάλογος για τα κόκκινα δάνεια εστιάστηκε στο πώς θα προστατευθούν οι δανειολήπτες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους –κυρίως όσοι έχουν πάρει στεγαστικό– καθώς και στις επιπτώσεις που έχει ο μεγάλος όγκος τέτοιων δανείων και η διαχείρισή τους στην κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Είναι προφανές πως η αντιμετώπιση του προβλήματος έχει κοινωνική σημασία, αλλά και οικονομική λογική, έστω κι αν οι τρόποι που επέλεξαν οι κυβερνήσεις δείχνουν ότι, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, αξιολόγησαν το πολιτικό κόστος. Ολα τα ευρωπαϊκά κράτη παρέχουν στήριξη σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειό τους. Σε κανένα, ωστόσο, δεν παρέχεται γενναιόδωρη προστασία ακόμη και σε δανειολήπτες που κοκκίνισαν τα δάνειά τους από επιλογή κι όχι από ανάγκη.



Στο Μακεδονικό ζήτημα η Ρωσία επέλεξε τακτική που ούτε... στη θεωρία δεν μπορούσε να πετύχει γράφει το Carnegie Moscow Center. Η απέλαση των Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα και γιατί τελικά η στάση του Κρεμλίνου επιτάχυνε τις εξελίξεις.



Του Κώστα Στούπα

Οι συχνές επιθέσεις από την κυβέρνηση στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος,  Γ. Στουρνάρα δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα. Όλο και πιο συχνά δυτικές κυβερνήσεις επιτίθενται στις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών τους και ζητούν μερίδιο άσκησης επιρροής στις αποφάσεις τους.