Εκτύπωση
Άρθρα - Απόψεις
Εμφανίσεις: 349


«Το μέλλον της Ευρώπης είναι η Ένωση,
το μέλλον της Ελλάδος είναι στην Ευρώπη»       Κωνσταντίνος Καραμανλής 1979   

Αδήριτη ανάγκη και υποχρέωση, η  Ε.Ε. να ενεργοποιήσει το άρθρο 42 της Συνθήκης  για κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, εφοδιάζοντάς μας με τον πλήρη αναγκαίο εξοπλισμό  
               
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος


Ο μεγάλος οραματιστής Κωνσταντίνος Καραμανλής, εξέφρασε την ιστορική και τόσο προφητική φράση ότι «Το μέλλον της Ευρώπης είναι στην Ένωση, και το μέλλον της Ελλάδος είναι στην Ευρώπη», με κυριότερο σκεπτικό την ασφάλεια. Με το σκεπτικό αυτό πέτυχε με την ισχυρή του προσωπικότητα και τη δυνατή υποστήριξη του Γάλου Προέδρου Ζισκάρ ντ’Εσταίν, να γίνουμε το δέκατο ισότιμο μέλος της τότε ΕΟΚ, όταν η σύμβαση προσχώρησης υπογράφηκε πανηγυρικά το 1979 στο Ζάππειο, ενώπιον του Γάλλου Προέδρου λοιπών αξιωματούχων της Ευρώπης.

Ήταν ιστορική διότι η ίδια η ιστορία απέδειξε την αναγκαιότητα σε μια διάσπαρτη Ευρώπη, ως άλλη αρχαία Ελλάδα, όταν οι Πόλεις Κράτη συγκρουόταν μεταξύ τους αντί να ενωθούν να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τον μεγάλο εχθρό, της πανίσχυρη τότε Περσία, μέχρι που τις ένωσε όλες ο Φίλιππος της Μακεδονίας και ο γιός του Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

Έτσι και η Ενωμένη Ευρώπη σήμερα αποτελεί μια Μεγάλη Δύναμη την οποία αντιμετωπίζουν όλοι οι Μεγάλη ως Μεγάλη. Προφητική η φράση του Καραμανλή, διότι η Ένωση κινδυνεύει να διαφθαρεί με κίνδυνο διάλυσης, διότι δεν κατορθώθηκε ακόμη να εξαλειφτεί το φθοροποιό μικρόβιο του σοβινισμού, κυρίως των μεγαλύτερων κρατών της Ευρώπης, ο οποίος επενεργεί ως τροχοπέδη στην όποια εξέλιξη προς την ολοκλήρωση της Ένωσης. Η ολοκλήρωση λοιπόν είναι η μυστική λέξη, την οποία όλοι γνωρίζουν και όλοι πιστεύουν σε αυτή, αλλά δεν τολμούν να την πραγματοποιήσουν. Για να ξεπεραστεί αυτή η παιδική ασθένεια, χρειάζεται να μεταφέρουμε την ισοτιμία των κρατών μελών, από το σκονισμένο ράφι στην καθημερινότητα και να αισθανθούμε όλοι πράγματι ισότιμοι και από κοινού να αποφασίσουμε τα επόμενα βήματα με σύνεση και ευθύνη.

Κατ’ ευτυχή συγκυρία, η κατά κοινή παραδοχή απαράδεκτη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος, επιβάλλει στην Ε.Ε. να επισπεύσει την διαδικασία ολοκλήρωσης, αρχίζοντας με την ενεργοποίηση του άρθρου 42 της Συνθήκης επιγραφόμενο, «ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ», το οποίο αφορά δυνάμει όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, διότι προέχει ασφαλώς η ασφάλεια και η κατοχύρωση της εδαφικής ακεραιότητας της ως ενιαίο χώρο και έπεται η οικονομική πρόοδος και κάθε είδους και μορφής εξέλιξη και ανάπτυξη. Η πρώτη μόλις παράγραφος του άρθρου αναφέρει: «Η κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας». και καταλήγει: Η εκτέλεση των καθηκόντων αυτών βασίζεται στα μέσα που παρέχουν τα κράτη μέλη».
 
Αναλύεται λεπτομερώς η όλη διαδικασία στις επτά(7) παραγράφους του άρθρου αυτού και καταλήγει στην παράγραφο επτά(7): «Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Πριν φθάσουμε στην ένοπλη επίθεση, η παράγραφος (3) του άρθρου προβλέπει: «Τα κράτη μέλη θέτουν στην διάθεση της Ένωσης, για την εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, στρατιωτικές και μη στρατιωτικές δυνατότητες, προκειμένου να συμβάλουν στους στόχους που καθόρισε το Συμβούλιο». 

Η ώρα ήρθε για την Ένωση να κάνει το καθήκον της. Τι διπλό της καθήκον. Το καθήκον της για την πρόοδο προς την ολοκλήρωση, αλλά κυρίως το καθήκον της προς την Ελλάδα, το κράτος μέλος της, που απειλείται, έστω και από ανόητους υπερφίαλους αρχομανείς γείτονες. Δεν  νοείται ότι η Ε.Ε. δικαιούται να αντιμετωπίζει τα γενόμενα ως παρατηρητής ούτε έστω την απόμακρη τυπική στήριξη της χώρας μας! Τα ισχυρά κράτη της Ένωσης, τα οποία καθορίζουν στην ουσία την όλη πολιτική της, αν πράγματι πιστεύουν ότι η υποχρέωσή τους εξαντλείται σε μια δήλωση υποστήριξης, να παραδεχθούμε ότι κακώς  αποφασίσαμε στην εξέλιξη της Ε.Ο.Κ. σε Ε.Ε., και να έχουμε το θάρρος και την ευθύνη να το ομολογήσουμε και συνεπώς να επανέλθουμε στις αρχές της Ε.Ο.Κ. Αν όμως θεωρήσουμε ότι ορθώς αποφασίστηκε να προχωρήσουμε στην Ένωση, με το σκεπτικό ότι με την Ένωση, γινόμαστε ισχυρότεροι, τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά και μπορούμε να στεκόμαστε δίπλα στους Μεγάλους και δυνατούς ως ισότιμη δύναμη, τότε να δεχθούμε ότι απεμπολούμε μερικά στενά κρατικά μας συμφέροντα, χάριν του γενικότερου καλού. Έτσι η Ένωση, με την έννοια της κοινής πορείας και την από κοινού αντιμετώπιση του όποιου αναφυόμενου προβλήματος, σε οποιοδήποτε κράτος μέλος, υποχρεούται να θεωρήσει το πρόβλημα κοινό της Ένωσης και να το αντιμετωπίσει δυναμικά. Τούτο επιτυγχάνεται με την εφαρμογή του άρθρου 42 της Συνθήκης, όπως πιο πάνω αναφέρεται, με την σύγκλιση της Συνόδου Κορυφής για να αποφασιστεί η εφαρμογή του και στη συνέχεια να συγκροτηθεί το Συμβούλιο που θα παίρνει τις κατά περίπτωση αποφάσεις.

Η πρώτη απόφαση που πρέπει να ληφθεί στην προκειμένη περίπτωση, θα είναι να μελετηθούν από κοινού οι εξοπλιστικές ανάγκες της Ελλάδος για να είναι σε θέση να διαφυλάξει τα σύνορά της, τα οποία είναι και σύνορα της Ε.Ε. και να τα υπερασπιστεί επιτυχώς αν και όταν χρειαστεί. Είναι μεγάλη παράληψη των κυβερνήσεων της Ελλάδος οι οποίες ποτέ δεν απαίτησαν η Ε.Ε. να τους προμηθεύσει όλον τον αναγκαίο πολεμικό εξοπλισμό που απαιτούνται για την υπεράσπισή των κοινών συνόρων, από επιβουλές ξένων. Αντί να διαπραγματευόμαστε αγορά εξοπλισμού από κράτη της Ε.Ε., με τα ανύπαρκτα οικονομικά μας, να απαιτήσουμε από την Ε.Ε. να μας εφοδιάσουν με όλο τον αναγκαίο εξοπλισμό που θα αποφασιστεί από κοινού, για να μην απαιτήσουμε και στρατιωτική παρουσία. Αυτό θα το αναλάβουμε εμείς στο στάδιο αυτό, μέχρι να ωριμάσει μια τέτοια ευθύνη της Ε.Ε.

Ευθύς ως τούτο εξαγγελθεί και η Τουρκία αντιληφθεί ότι δεν επιβουλεύεται την Ελλάδα αλλά την Ε.Ε. ολόκληρη, θα κρούσει πρύμνα αμέσως, και ως δια μαγείας, η ειρήνη και η ηρεμία θα επικρατήσει τόσο τον ελληνικό χώρο, όσο και σε όλη την ανατολική μεσόγειο. Εμπρός λοιπόν, ας φανούμαι, έστω για πρώτη φορά, ως πράγματι ισότιμο μέλος και να θέσουμε τα πιο πάνω στην Commission και να αναλάβει το κάθε κράτος μέλος τις ευθύνες του.
          

Το Βήμα της Αιγιάλειας
Author: Το Βήμα της Αιγιάλειας
Ανεξάρτητη eφημεριδα άποψης.

BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS