Εκτύπωση
Άρθρα - Απόψεις
Εμφανίσεις: 553



Στην συριζαικη Ελλάδα,το πελατειακό  κράτος εξελίσσεται στόν κύριο υπονομευτή της δημοκρατίας και της προόδου και είναι ηδη φυτώριο εκτροπής.. Και μη χειρότερα…

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Έντμουντ Φέλπς{2006}είναι ξεκάθαρος.Ο κορπορατισμός,υποστηρίζει,υπήρξε το εφαλτήριο για την αναπτυξη του φασισμού στην μουσολινική Ιταλία και βοήθησε στήν άνοδο του εθνικο-σοσιαλισμού στη Γερμανία του Χίτλερ.Σήμερα,το σύστημα αυτό είναι κορυφαία πηγή διαπλοκής και στην ουσία αποτελεί κοινωνική τροχοπέδη.Υπονομευει μεταρρυθμίσεις και εμποδίζει ανταγωνιστικές καινοτομίες.Είναι ετσι βασική πηγή ανεργίας αλλά αυτό κανείς δεν τολμά να το πεί ανοικτά.



Στην Ελλάδα έτσι, η μη μεταρρύθμιση του συντεχνιακού κράτους, η λογική του οποίου έγκειται στο να εξυπηρετούνται οι άνθρωποί του και όχι οι πολίτες, αποτελεί πολλαπλασιαστή αβεβαιοτήτων για την οικονομία και τη δημοκρατία, η οποία, επιπροσθέτως, στις μέρες μας κινδυνεύει και απο την προιουσα ομηροποιηση των πολιτών μέσω της υπερφορολόγησης

Στο πλαίσιο αυτής της οδυνηρής για μιαν ανοικτή(;) κοινωνία πραγματικότητας, ο συνδικαλισμός στηρίζεται στους κρατικοδίαιτους εργαζομένους, οι οποίοι, με την σειρά τους, είναι ταυτοχρόνως προϊόντα και παραγωγοί του πολιτικού πελατειακού συστήματος. Παρατηρούνται, έτσι, δύο πολύ σοβαρά φαινόμενα, που είναι η πτώση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας και η υπερ-διοίκηση μιας υπο-κυβερνώμενης χώρας, στην οποίαν οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες προκύπτουν από το συντεχνιακό κράτος.

Όσο για τα ποσοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την μη αμφισβητήσιμη άποψή μας, είναι εντυπωσιακά. Από το 1990 έως και το 2015, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, υπό διάφορες σχέσεις εργασίας, αυξήθηκαν κατά 39%, με αποτέλεσμα η άνοδος αυτή να οδηγήσει σε πτώση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Αρκεί να λάβουμε υπ` όψιν μας ότι στον χώρο της δημόσιας παιδείας δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο περί τις 27.000 νέες θέσεις εργασίας, την στιγμή που ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 23% και πλέον. Στην δημόσια τάξη, η απασχόληση αστυνομικών και άλλων εργαζομένων αυξήθηκε σε ποσοστό 26%, οι ώρες εργασίες μειώθηκαν εβδομαδιαίως από 42 σε 38 και η εγκληματικότητα παρουσίασε άνοδο 53%. Επίσης, οι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυξήθηκαν κατά 30%, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες της παραμένουν απελπιστικά ανεπαρκείς.

Όλα αυτά τα ποσοτικά στοιχεία, αλλά και το κόστος του δημοσίου τομέα που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ποσοστό συμμετοχής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν άνω του 50% έως το 2015, καταλήγουν σε μια θεμελιώδη συμπερασματική διαπίστωση: το συντεχνιακό κράτος είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας μας και η ισχυρότερη τροχοπέδη της οικονομίας. Αν δε λάβουμε υπ` όψιν μας και τις κατά καιρούς απειλητικές δηλώσεις και εκδηλώσεις δημοσίων φορέων κατά της ανοικτής κοινωνίας, τότε το συντεχνιακό κράτος είναι στην χώρα μας και ένα απίστευτο εκκολαπτήριο τρομοκρατικής ιδεολογίας και τρομοκρατών. Με βάση, δηλαδή, την πολιτική επιστημονική θεωρία, το συντεχνιακό κράτος είναι στην ουσία και ολοκληρωτικό,ασχέτως αν δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει

Συνιστά έτσι καίρια απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας, οι οποίοι πλέον ούτε αντιδρούν στις αυθαιρεσίες του αλλά ούτε και πιέζουν τους εκπροσώπους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να αντιδράσουν τουλάχιστον αυτοί. Μέχρι πότε, όμως, θα είναι ανεκτή η κατάσταση αυτή; Μέχρι πότε, δηλαδή, το συντεχνιακό κράτος θα σέρνεται στον αντιδημοκρατικό δρόμο του, παρασύροντας σε αυτόν τα πιο δυνατά και ζωντανά στοιχεία μιας καταρρέουσας κοινωνίας; Μεχρι ποτε επιορκοι δημοσιοι υπαλληλοι οι οποιοι οπως αποκαλυφθηκε,εχουν στειλει στο εξωτερικο πανω απο 1,6 δις ευρω θα παραμενουν ανενοχλητοι?Εως ποτε η διαπλοκη θα οριζει πως πρεπει να λειτουργει η ελληνικη οικονομια και προς ποιων οφελος?Η χωρα κυριολεκτικα βουλιαζει στη διαφθορα ,στην πελατειακη λασπη και στην ασυναρτησια.

Υπερβολές, θα πουν ορισμένοι. Ας ρίξουν μια ματιά στην πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Το όλο σκηνικό μιλάει από μόνο του.Και μας λεει οτι η προσεχής κυβερνηση της χώρας θα έχει έναν καίριο αντίπαλο απεναντί της, αν επιδιώξει να κάνει μεταρρυθμίσεις.Αυτές οι τελευταίες θα βαπτίζονται «νεοφιλελευθερες»απο το φαιοκόκκινο συντεχνιακό κράτος και θα βλέπουμε τις ορδες των κουκουλοφόρων να πυρπολούν οτι βρίσκουν μπροστά τους για να μας «σώζουν»...


Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Author: Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
Ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος, γόνος επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής οικογένειας των Πατρών (Νεολόγος Πατρών, 1879-1973), γεννήθηκε στο Ψυχικό το 1941 και φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια δημοσιογραφικής καριέρας. Οικονομολόγος και ειδικός σε θέματα επικοινωνίας, έχει τιμηθεί με 42 δημοσιογραφικά βραβεία και είναι Ιππότης της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Εργάστηκε 30 χρόνια στον Οικονομικό Ταχυδρόμο και σε άλλα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και συνεργάστηκε με γνωστές εφημερίδες και εξειδικευμένα περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφεί στις εφημερίδες Εστία, Ναυτεμπορική και είναι σύμβουλος στο περιοδικό Μάνατζερ της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων. Επίσης, παρουσιάζει την εκπομπή «Δρόμοι της Ανάπτυξης» στο οικονομικό τηλεοπτικό κανάλι Sbc. Επίσης διαδικτυακά, αρθρογραφεί στο Εuro2day.gr,στο EBR και στο αγγλόφωνο European Business Review. Είναι επίτιμος διεθνής πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και διοικητικός πρόεδρος του ελληνικού τμήματός της, μέλος του ΔΣ της Ένωσης Συντακτών Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρημάτισε επί εξαετία πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου. Από το 2002 είναι μέλος της Γερουσίας για την Ένωση της Ευρώπης, από την οποία και τιμήθηκε για τα άρθρα του περί ομοσπονδιακής Ευρώπης.

BLOG COMMENTS POWERED BY DISQUS