Γράφει η Ευτυχία Λαμπροπούλου

Αυτό το ρητό είχε πει κάποτε η Πυθία θέλοντας να περιγράψει το μέλλον της Ελλάδας. Αυτό το ρητό βρίσκει άμεση ανταπόκριση σε όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, Ελλάδα χωρίς Ευρώπη δεν υπάρχει και Ευρώπη χωρίς Ελλάδα δεν υφίσταται, τούτο γιατί ο πολιτισμός, το πνεύμα και η συνοχή που υπάρχει στην Ευρώπη είναι εκείνα που την καθιστούν κραταιά δύναμη μέσω των αιώνων.

Πέρασε άσχημες περιόδους, όπως τον μεσαίωνα κι όμως η Αναγέννηση ήρθε,  βίωσε  τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο , έζησε τον σκοταδισμό του  φασισμού  κι όμως μέσα από τον κουρνιαχτό στάθηκε στα πόδια της ακόμα πιο δυνατή… Οι Πόλεμοι ήταν εκείνοι που πείσμωσαν τους ηγέτες της  και άρχισαν να βλέπουν την Ενοποίηση των  Ευρωπαϊκών χωρών ως τη μόνη λύση δύναμης, σταθερότητας, πολιτικής, πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης … Το όραμα για μια Ευρώπη καλύτερη μακριά από τη μισαλοδοξία, τον φανατισμό και τον σκοταδισμό… Εισήγαγαν χαρισματικοί ηγέτες  αρχής γενομένης από τον  Ουίνστον Τσώρτσιλ το 1946 που μίλησε για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής οικογένειας σε κλίμα ειρήνης, ασφάλειας και ελευθερίας. Λίγα χρόνια αργότερα με τις πληγές ακόμα ανοιχτές από τις θηριωδίες του φασισμού ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν  υπέβαλε μια πρόταση για κοινή διαχείριση από τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία σχετικά με τη διαχείριση των βιομηχανιών του άνθρακα και χάλυβα την οποία πίστεψαν και  υποστήριξαν οι Ζαν Μοννέ , Ρομπέρ Σουμάν, Πάουλ Χένρι Σπάακ  και Αλτσίντε ντε Γκάσπερι .  Αποτέλεσμα αυτής της πρότασης ήταν η ίδρυση ΕΚΑΧ όπου με τη συνθήκη των Παρισίων μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος…     Η ειρήνη και η συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών ήταν μονόδρομος… Από τότε  μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια και όλοι οι ηγέτες συμφωνούν σε ένα η Ευρώπη εξελίσσεται μέσα στο χρόνο, ζει, αναπνέει, υπάρχει … όχι μόνο μέσα από την οικονομία, αλλά μέσα από τον πολιτισμό, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ρουσώ, Βολτέρο,  Γκέτε, Καμύ, Φουκώ κ.α. … Μέσα από τις τέχνες, μέσα  από την κουλτούρα.

Η Ευρώπη δεν χάνεται, γιατί έχει μάθει να αναγεννάται από τις  στάχτες της  και οι δυσκολίες την κάνουν ακόμα πιο δυνατή. Η Ευρώπη  ζει όταν  πρωτοπορεί , δημιουργεί, δρα, ανανεώνεται και εξελίσεται ποτέ δεν μένει στάσιμη είναι σαν το νερό πάντα κυλάει μέσα στο χρόνο. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει σαν  ταξιδέψει κανείς  μέσα στις σελίδες του βιβλίου του Πάνου Δρακόπουλου με τίτλο «Βιογραφία της Ευρώπης… Η διαμόρφωση του πολιτιστικού της προσώπου».

Εδώ θα ήθελα να σταθώ στον πρόλογο του βιβλίου όπου φέρει την υπογραφή του   Δημήτρη Κοντομηνά,   ο οποίος με έντονο το συναίσθημα του Ευρωπαϊσμού, με ευαισθησίες για την ΕΕ δίνει το στίγμα της Ευρώπης. Με  λόγο μεστό και περιεκτικό αιτιολογεί γιατί ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ζωντανός μέσα στους αιώνες...

Ένα βιβλίο που θα πρέπει να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη κάθε σκεπτόμενου Ευρωπαίου πολίτη και Κοσμοπολίτη… Γιατί ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι οικουμενικός !

Author: Ευτυχία Λαμπροπούλου

Απόφοιτη Δημοσιογραφίας με κρατική πιστοποίηση. Έχει πάρει πιστοποίηση από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη συμμετοχή της σε σεμινάρια με θέμα την παραγωγή δημοσιογραφικού λόγου-Δημοσιογραφικός λόγος στα σύγχρονα ΜΜΕ ( social media) καθώς επίσης για την αφηγηματική τέχνη του πολιτισμού, (πως τα ΜΜΕ μπορούν να συμβάλουν στην προώθηση αυτού). Έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια που κατά καιρούς διοργάνωσε το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας . Συνεχίζει τις σπουδές της πάνω στην έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία. Ενώ είναι υπεύθυνη για την επιμέλεια - υποστήριξη του site Το Βήμα της Αιγιάλειας.